فحشاء: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوال}}مفهوم منکر و فحشاء چیست؟ آیات مربوط در این زمینه و عوامل و آثار منکر و فحشاء چیست؟ {{پایان سوال}}

قرشی در قاموس قرآن<ref>قرشی، علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، ج‏۵، ص۱۵۴</ref> می‌نویسد:

دقّت در گفتار بزرگان نشان می‌دهد که فحش، فاحشه و فحشاء بمعنی بسیار زشت است گرچه بعضی قبح مطلق گفته‌اند. پس فاحشه هر گناهی است که قبح آن زیاد باشد. در مجمع ذیل آیه ۱۶۹ بقره آمده است: فحشاء، فاحشه، قبیحه و سیئه نظیر هم‌اند و فحشاء مصدر است مثل سرّاء و ضرّاء و در ذیل آیه ۱۳۵ آل عمران آمده است: فحش اقدام بقبح بزرگ است. زمخشری نیز ذیل آیه ۱۶۹ بقره، فحشاء را قبیح خارج از حدّ گفته است؛ این مطلب را می‌شود از آیات نیز استفاده کرد مانند: «وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنی إِنَّهُ کانَ فاحِشَه وَ ساءَ سَبِیلًا»<ref>اسراء/ ۳۲.</ref> «و نزدیک زنا نشوید، که کار بسیار زشت، و بد راهی است‏».

 

ظهور آیه در آنست که فاحشه بمعنی بسیار زشت است یعنی بزنا نزدیک نشوید آن کار بسیار زشت و راه و رسم بدی است. (فحشاء و فاحشه) در قرآن بزنا، لواط و ازدواج با نامادری و هر کار بسیار زشت گفته شده است مثل: «وَ اللَّاتِی یَأْتِینَ الْفاحِشَه مِنْ نِسائِکُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَه مِنْکُمْ …»<ref>نساء/۱۵.</ref> «و کسانی از زنان شما که مرتکب زنا شوند، چهار نفر از مسلمانان را بعنوان شاهد بر آنها بطلبید …».

 

 

 

به نوشته قاموس قرآن:<ref>قرشی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، ج‏۷، ص۱۱۰</ref> (منکر) (بصیغه مفعول) ناشناخته «مقابل معروف» می‌باشد؛ کار منکر و امر منکر آنست که عقل سلیم آنرا قبیح و ناپسند می‌داند یا عقل درباره آن توقّف کرده و شرع بقبح آن حکم می‌کند؛ منظور از آن بیشتر در قرآن معصیت است.

 

منکر و مشتقاتش ۳۷مرتبه در قرآن تکرار شده است.<ref>رک: آل‌عمران / ۱۰۴ و۱۱۰ و۱۱۴؛ مائده / ۷۹؛ اعراف/۱۵۷؛ توبه /۶۷ و ۷۱و ۱۱۲؛ نحل / ۹۰؛ حج / ۴۱؛ نور / ۲۱؛ عنکبوت / ۲۹ و۴۵؛ لقمان/۱۷.</ref>