۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
*عبدالله بن کثیر دارمی (درگذشت ۱۲۰ق)، از [[مکه]]. | *عبدالله بن کثیر دارمی (درگذشت ۱۲۰ق)، از [[مکه]]. | ||
*[[عاصم بن ابیالنجود اسدی|عاصم بن ابی النَجود اسدی]] (درگذشت ۱۲۸ق)، از [[کوفه]] که قرائت او توسط شخصی به نام حفص بهطور دقیق، ضبط و منتشر شد. قاریان [[جمهوری اسلامی ایران]] و بیشتر کشورهای اسلامی به روش او قرائت میکنند. | *[[عاصم بن ابیالنجود اسدی|عاصم بن ابی النَجود اسدی]] (درگذشت ۱۲۸ق)، از [[کوفه]] که قرائت او توسط شخصی به نام حفص بهطور دقیق، ضبط و منتشر شد. قاریان [[جمهوری اسلامی ایران]] و بیشتر کشورهای اسلامی به روش او قرائت میکنند. | ||
*ابوعمرو بن علاء | *ابوعمرو بن علاء (درگذشت ۱۵۴ق)، از [[بصره]]. | ||
*حمزة بن حبیب زیّات (درگذشت ۱۵۶ق)، از کوفه. | *حمزة بن حبیب زیّات (درگذشت ۱۵۶ق)، از کوفه. | ||
*نافع بن عبدالرحمن اللیثی (درگذشت ۱۶۹ق)، از [[مدینه]]. | *نافع بن عبدالرحمن اللیثی (درگذشت ۱۶۹ق)، از [[مدینه]]. | ||
*علی بن حمزه کسایی (درگذشت ۱۸۹ق)، از کوفه. | *علی بن حمزه کسایی (درگذشت ۱۸۹ق)، از کوفه. | ||
پنج نفر از قرّاء سبعة به غير از ابن عامر و ابو عمرو ايرانىالاصلند. ابن عامر مجهول النسب و ابو عمرو از قبيله مازن تميم است که البته برخی او را از فارس شيراز از روستاى كازرون برخاسته است.<ref>معرفت، تاریخ قرآن، ۱۳۸۲ش، ص۱۴۹.</ref> | |||
عاصم، ابو عمرو، حمزه و كسائى، صريحا اظهار تشيّع مىنمودند، ولى ابن كثير و نافع از آنجا كه هر دو از فارس هستند، احتمالا شيعه بودند؛ اما ابن عامر، بزرگشده خاندان اموى بود و از دروغگويى و انواع فسق اجتناب نمىورزيد.<ref>معرفت، تاریخ قرآن، ۱۳۸۲ش، ص۱۴۹.</ref> | |||
متأخرين سه نفر ديگر بر اين هفت نفر اضافه كردهاند: خلف بن هشام، یعقوب حضرمی و ابوجعفر مخزومی. چهار قارى ديگرى كه به قرائت شاذ (خلاف مشهور) قرائت مىكردند، ولى مقبول عامّه مردم بودند، بر اين ده قارى افزوده شدهاند.<ref>محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۱۴۷–۱۴۸.</ref> | متأخرين سه نفر ديگر بر اين هفت نفر اضافه كردهاند: خلف بن هشام، یعقوب حضرمی و ابوجعفر مخزومی. چهار قارى ديگرى كه به قرائت شاذ (خلاف مشهور) قرائت مىكردند، ولى مقبول عامّه مردم بودند، بر اين ده قارى افزوده شدهاند.<ref>محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۱۴۷–۱۴۸.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== |