پرش به محتوا

عدم جواز روزه برای مسافر با توجه به آیه ۱۸۴ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
استناد شیعه و سنی به آیه شریفه{{قرآن|... وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}، درباره جواز و عدم جواز روزه برای مسافر چیست؟
استناد شیعه و سنی به آیه شریفه{{قرآن|... وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}، درباره جواز و عدم جواز روزه برای مسافر چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}درباره روزه مسافر، در میان اهل سنت اتفاق نظر وجود ندارد. به طوری که [[حنفیه]] و [[شافعیه]] معتقدند: در صورتی که روزه گرفتن مشقت نداشته باشد، مستحب است. و برای اثبات مطلب خود به آیه شریفه {{قرآن|وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ…}} استناد کرده‌اند و می‌گویند اگر روزه در سفر مشقت داشته باشد، افطار نمودن بهتر است. [[مالکیه]] می‌گویند: اگر مشقت نباشد، روزه برای مسافر بهتر است. [[حنابله]] می‌گویند: افطار نمودن برای مسافر، سنت است و روزه مسافر کراهت دارد؛ اگر چه مشقتی نداشته باشد؛ زیرا [[پیامبر اکرم]](ص) می‌فرماید: «لیس من البرّ الصوم فی السفر»<ref>الجزایری، عبدالرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱.</ref>
{{پاسخ}}علمای شیعه روزه برای مسافر را جایز نمی‌دانند. چون آیه ۱۸۴ سوره بقره گفته است کسانی که مریض هستند یا به سفر رفته‌اند روزهایی دیگر را روزه بگیرند. اکثر علمای [[اهل‌سنت]]، معتقدند از آیه ۱۸۴ سوره بقره استفاده می‌شود که مریض و مسافر مجاز به افطار هستند. یعنی نه این که حتماً نباید روزه بگیرند، بلکه حکم آن‌ها تخییر است؛ اگر می‌خواهند افطار کنند و در صورت افطار، قضای آن را بگیرند.
 
اکثر علمای [[اهل‌سنت]]، معتقدند از آیه ۱۸۴ سوره بقره استفاده می‌شود که مریض و مسافر مجاز به افطار هستند. یعنی نه این که حتماً نباید روزه بگیرند، بلکه حکم آن‌ها تخییر است؛ اگر می‌خواهند افطار کنند و در صورت افطار، قضای آن را بگیرند.
 
اما علمای شیعه روزه برای مسافر را جایز نمی‌دانند. چون آیه گفته است کسانی که مریض هستند یا به سفر رفته‌اند روزهایی دیگر را روزه بگیرند.


== متن آیه ==
== متن آیه ==
{{قرآن بزرگ|أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ ۚ وَأَن تَصُومُوا خَيْرٌ لَّكُمْ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
{{قرآن بزرگ|أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ ۚ وَأَن تَصُومُوا خَيْرٌ لَّكُمْ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
| سوره = بقره
| سوره = بقره
| آیه = ۱۸۴
| ترجمه = [روزه در] روزهای معدودی [بر شما مقرر شده است‏]. [ولی‏] هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد، [به همان شماره‏] تعدادی از روزهای دیگر [را روزه بدارد]، و بر کسانی که [روزه‏] طاقت‏فرساست، کفاره‏ای است که خوراک دادن به بینوایی است. و هر کس به میل خود، بیشتر نیکی کند، پس آن برای او بهتر است، و اگر بدانید، روزه گرفتن برای شما بهتر است.
| ترجمه = [روزه در] روزهای معدودی [بر شما مقرر شده است‏]. [ولی‏] هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد، [به همان شماره‏] تعدادی از روزهای دیگر [را روزه بدارد]، و بر کسانی که [روزه‏] طاقت‏فرساست، کفاره‏ای است که خوراک دادن به بینوایی است. و هر کس به میل خود، بیشتر نیکی کند، پس آن برای او بهتر است، و اگر بدانید، روزه گرفتن برای شما بهتر است.
}}
}}
خط ۲۸: خط ۲۵:


روشن می‌شود که این جمله دلالت بر وجوب تخییری روزه ندارد بلکه با توجه به جمله (و من کان مریضاً او علی سفر فعده من ایام اُخر) همان‌طور که روزه گرفتن برای افراد سالم یک فریضه الهی است، افطار کردن هم برای بیماران و مسافران یک فرمان الهی می‌باشد که مخالفت با آن [[گناه]] است.
روشن می‌شود که این جمله دلالت بر وجوب تخییری روزه ندارد بلکه با توجه به جمله (و من کان مریضاً او علی سفر فعده من ایام اُخر) همان‌طور که روزه گرفتن برای افراد سالم یک فریضه الهی است، افطار کردن هم برای بیماران و مسافران یک فرمان الهی می‌باشد که مخالفت با آن [[گناه]] است.
درباره روزه مسافر، در میان اهل سنت اتفاق نظر وجود ندارد. به طوری که [[حنفیه]] و [[شافعیه]] معتقدند: در صورتی که روزه گرفتن مشقت نداشته باشد، مستحب است. و برای اثبات مطلب خود به آیه شریفه {{قرآن|وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ…}} استناد کرده‌اند و می‌گویند اگر روزه در سفر مشقت داشته باشد، افطار نمودن بهتر است. [[مالکیه]] می‌گویند: اگر مشقت نباشد، روزه برای مسافر بهتر است. [[حنابله]] می‌گویند: افطار نمودن برای مسافر، سنت است و روزه مسافر کراهت دارد؛ اگر چه مشقتی نداشته باشد؛ زیرا [[پیامبر اکرم]](ص) می‌فرماید: «لیس من البرّ الصوم فی السفر»<ref>الجزایری، عبدالرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۱۵٬۲۵۶

ویرایش