قاعده «العبرة بعموم اللفظ لا بخصوص المورد»: تفاوت میان نسخه‌ها

قاعده العبرة بعموم اللفظ لا بخصوص المورد، از قواعد [[اصول فقه|علم اصول]] و عبارت است از اینکه اعتبار به گستردگی لفظ‍‌ است، نه خصوصيّت مورد. برای نمونه اگر کسی سؤال کند: «آیا فلان عالم را احترام کنم؟» و در جواب گفته شود: «عالم را احترام کن»، عمومِ واژه «عالم» به کلی بودن و عمومی بودن خود باقی می‌ماند و مختص به فلان عالم که سؤال کننده پرسیده است نمی‌شود؛ بنابراین احترام کردن همه عالمان و نه تنها آن عالم به خصوص مطلوب است.