automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
مقصود از دین حنیف در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
ابرابزار
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }} | {{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour}} | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
منظور از | منظور از دین حنیف در قرآن چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
حنیف از ماده «ح ن ف» به معنای هدایت به استقامت و راه مستقیم است.<ref>راغب اصفهانی، محمد، مفردات الفاظ القرآن، بیروت، دارالکاتب العربی، بی تا، ص۱۳۳.</ref> | |||
حنیف در اصطلاح به معنای کسی است که از آیین‌ها و روش‌های منحرف چشم می‌پوشد و متوجه آیین حقیقی می‌شود. حضرت امام باقر ـ علیه السلام ـ می‌فرماید: «حنیف کلمه جامعی است که هیچ چیز را باقی نمی‌گذارد حتی کوتاه کردن شارب و گرفتن ناخن و …».<ref>عاملی، شیخ حر، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲، ص۱۱۷.</ref> | |||
قرآن | قرآن کریم حضرت ابراهیم ـ علیه السلام ـ را پیرو دین حنیف می‌داند و می‌فرماید: {{قرآن|ما کانَ إِبْراهِیمُ یَهُودِیًّا وَ لا نَصْرانِیًّا وَ لکِنْ کانَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ}}<ref>آل عمران/ ۶۷.</ref> ابراهیم یهودی و نصرانی نبود، بلکه موحدی خالص و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود. | ||
توضیح این که یکی از تلاش‌های یهود و نصاری بر ضداسلام این بود که سعی داشتند حضرت ابراهیم ـ علیه السلام ـ را که در میان تمام پیروان مذاهب و ادیان از او به عظمت یاد می‌شود را از خود بدانند، یهودیان مدعی بودند که او از ما و پیرو آیین ما است، مسیحیان نیز چنین ادعایی را داشتند. قرآن کریم در آیه یاد شده به آنان پاسخ می‌دهد که نزاع شما بیهوده است، چون حضرت ابراهیم ـ علیه السلام ـ سال‌ها قبل از حضرت موسی و عیسی ـ علیهما السلام ـ بوده و تورات و انجیل نیز سال‌ها بعد از او نازل شده‌اند و معقول نیست که پیامبر پیشین پیرو آیین‌های بعد از خود باشد. خداوند متعال در ادامه آیه حضرت ابراهیم ـ علیه السلام ـ را موحدی پاک و تسلیم در برابر خدا معرفی می‌کند و می‌گوید: او هرگز چون شما برای خداوند شریکی قائل نشد. | |||
حضرت امام صادق ـ | حضرت امام صادق ـ علیه السلام ـ می‌فرماید: «حنیفیت (حضرت) ابراهیم، اسلام است».<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۵۳، ص۱.</ref> | ||
مسلمانان | مسلمانان نیز، چون از آیین‌های خالص و پاک حضرت ابراهیم ـ علیه السلام ـ پیروی می‌کنند و روش‌های آن حضرت را دنبال می‌نمایند، از این رو می‌توان گفت که دین حضرت ابراهیم ـ علیه السلام ـ اسلام (تسلیم شدن در برابر خداوند متعال و توصیه کامل) بوده و آن حضرت پیرو دین اسلام می‌باشد. | ||
از | از آیات قرآن کریم استفاده می‌شود که دین خدا یکی است و آن اسلام (تسلیم حق شدن و فرمانبرداری از خداوند متعال) است؛ {{قرآن|إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلام}}<ref>آْل عمران/۱۹.</ref> دین در نزد خدا اسلام است.<ref>همان، ج۹۴، ص۳۱۴.</ref> | ||
بنابراین، دین حنیف، آیین پاک و خالص و تسلیم در برابر حق و اعتقاد به توحید کامل است که تمام پیامبران بزرگ الهی از جمله حضرت ابراهیم ـ علیه السلام ـ و حضرت محمد(ص) به چنین آیین و دینی بودند.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۲۹۸.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر == | |||
۱. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۷۹ ق، ج۱، ص۴۵۷. | |||
۲. | |||
۳. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۷، ج۲، ص۴۶۱. | |||
۴. | |||
۵. شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲، ص۴۹۲. | |||
# {{پایان مطالعه بیشتر}} | |||
# | |||
# == منابع == | |||
# {{پانویس|۲}} | |||
# {{شاخه | |||
# | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | |||
۱۲. |شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن | |||
۱۳. |شاخه فرعی۲ = | |||
۱۴. |شاخه فرعی۳ = | |||
# }} | |||
# {{تکمیل مقاله | |||
# | شناسه = | |||
# | تیترها = | |||
# | ویرایش = | |||
# | لینک‌دهی = | |||
# | ناوبری = | |||
# | نمایه = | |||
# | تغییر مسیر = | |||
# | ارجاعات = | |||
# | بازبینی = | |||
# | تکمیل = | |||
# | اولویت = | |||
# | کیفیت = | |||
# }} | |||
# {{پایان متن}} | |||