مراد از اولی در زیارت جامعه: تفاوت میان نسخه‌ها

مراد از اولی در زیارت جامعه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۴

۴٬۳۹۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

A.ahmadi

automoderated

۶٬۳۴۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{شروع متن}}
-{{سوال}}منظور از «الاولی» در زیارت جامعه: «حجج الله علی اهل الدنیا و الاخره و الاولی و رحمه الله و برکاته» چیست؟{{پایان سوال}}
+{{سوال}}منظور از «الاولی» در این فراز از زیارت جامعه چیست: «حُجَجِ اللهِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى»{{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-«حجج» جمع حجّت، از ریشهٔ «حجّ» به معنای دلیل و برهان است که هر یک از دو طرف دعوا برای اثبات مدّعای خویش، بدان احتجاج می‌کند.
+'''مراد از اُولیٰ''' در فراز «حُجَجِ اللهِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى» از زیارت جامعه کبیره، دنیا یا [[برزخ]] یا [[عالم ذر|عالم ذَرّ]] و یا [[رجعت|زمان رجعت]] است.
-حجّت واقعی، همراه با حق و صدق است و هرگز دروغگو، حجّت نخواهد داشت؛ چنان‌که امیرمؤمنان(ع) فرمودند:
+واژه اولی از نظر لغت، به معنای آغاز، نخستین و پیشین است<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، [http://lib.eshia.ir/27308 تفسیر قرآن ناطق]، ص۱۹۱.</ref> که درباره مراد آن در زیارت جامعه اختلاف‌نظر وجود دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، [http://lib.eshia.ir/27308 تفسیر قرآن ناطق]، ص۱۹۵.</ref>
-«وای به حال کسی که آفریننده را انکار، و تدبیر کننده را باور نداشته باشد. … اینان برای مدّعای باطل خود دلیلی ندارند».<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبهٔ ۱۸۵- ترجمه انصاریان</ref>
+عالم ذر: برخی اولی را در برابر دنیا و به معنای عالم ذر گرفته‌اند؛ زیرا بر اساس روایت،<ref>کافی، ج۱، ص۴۳۶- ترجمه مصطفوی</ref> خدا در عالم ذر از شیعیان نسبت به پیروی از اهل بیت پیمان گرفته است.
-و اگر چیزی به گمان تبهکاران، حجّت تلقّی شود، بطلان آن سرانجام در صحنهٔ حقیقت آشکار خواهد شد:
+عالم برزخ: برخی اولی را در برابر قیامت و به معنای عالم برزخ گرفته‌اند. در روایات نیز آمده که شب اول قبر از انسان درباره امامان سؤال می‌شود.
-«پس چه بسیار حجّت و دلیلی که آن روز باطل و نادرست گردد».<ref>نهج البلاغه ترجمه فیض، خطبهٔ ۲۱۴</ref>
+دنیا: محمدتقی مجلسی احتمال داده است اولی به معنای دنیا است و برای تأکید «الدنیا» یا رعایت سجع ذکر شده است.<ref name=":0">مجلسی، محمدتقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۴۶۳.</ref>
-گاهی چیز باطل و کذب نیز مصداق عنوان حجّت قرار می‌گیرد و منشأ آن، دستاویز واقع شدن آن چیز برای گروه باطل و کاذب است:
+صفت برای حجج الله: بر اساس احتمال دیگری که محمدتقی مجلسی ذکر کرده، اولی صفت برای حجج‌ الله است و معنای آن نخستین حجت‌های خدا یا کامل‌ترین حجت‌های خدا است.<ref name=":0" />
-«و کسانی که دربارهٔ خدا پس از اجابت [دعوت‏] او به مجادله می‌پردازند، حجّتشان نزد پروردگارشان باطل، و خشمی [از خدا] برایشان است و برای آنان عذابی سخت خواهد بود».<ref>شوری/ ۱۶.</ref>
+برخی نیز اولی را به معنای امت‌های گذشته دانسته‌اند. محمد محمدی ری‌شهری عالم و حدیث‌پژوه شیعه،
-خداوند برای هر مکلّفی حجّتی در باطن او قرار داده که از آن تعبیر به عقل می‌شود؛ اگر حجّت باطن یعنی عقل در انسان نباشد حجّت ظاهر شناخته نمی‌شود و به همین دلیل بر شخص دیوانه تکلیفی نیست.
-امام کاظم سلام الله علیه به هشام بن حکم فرمودند:
-«ای هشام! خدا بر مردم دو حجّت دارد: حجّت آشکار و حجّت پنهان؛ حجّت آشکار رسولان و پیغمبران و امامانند و حجّت پنهان همان عقل هاست».<ref>کافی، ج۱، ص۱۶- ترجمه مصطفوی</ref>
-«دنیا» اسم تفضیل و مؤنّث «ادنی» از ریشهٔ «دنو» به معنای قرب و نزدیکی بوده و به قولی دربرگیرنده معنای پستی نیز هست.
-لذا این عالمی که در آن زندگی می‌کنیم را به جهت نزدیکی به آخرت «دنیا» نامیدند.
-مقصود از دنیا می‌تواند ولایت و سرپرستی دشمنان اهل بیت علیهم السّلام باشد:
-امام صادق(ع) راجع به آیهٔ: «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیاه الدُّنْیا وَ الْآخِرَه خَیْرٌ وَ أَبْقی‏: بلکه زندگی دنیا را برگزیدند؛ ولی آخرت بهتر و پایدارتر است».
-فرمودند:
-«الحیاه الدّنیا، ولایت آن‌ها (پیشوایان باطل) و الآخره، ولایت امیرالمؤمنین(ع) است».<ref>کافی، ج‏۱، ص: ۴۱۸؛ آیات سوره أعلی: ۱۶ و ۱۷</ref>
-پس ائمّه علیهم السّلام حجّت خدایند هم برای دوستان شان و هم برای دشمنان شان.
-«آخره» مؤنّث «آخر» از ریشهٔ «أخَرَ» در مقابل تقدّم به کار می‌رود. از آنجا که عالم قیامت، بعد از عالم دنیا بوده و نسبت به آن تأخّر دارد، بدان «آخرت» می‌گویند.
-«اُولی» مؤنّث «اوّل» است و اوّل به معنای آغاز امر می‌آید و به عدد آغازین یک مجموعه گفته می‌شود.
-در اینکه مراد از أولی در این فراز چیست، چند احتمال داده‌اند. از جمله:
-۱- أولی نسبت به دنیا که در این صورت اشاره به عالم ذرّ یا سایر عوالم قبل از دنیا دارد.
-چرا که خداوند در عالم ذر، عهد و میثاقی از مردم در رابطه با ولایت اهل بیت علیهم السّلام گرفته است؛ لذا ائمّه علیهم السّلام حجّت خداوند متعال بر اهل آن عالم بوده‌اند.
-امام باقر علیه السّلام فرمودند:
-«خداوند در همان روزی که از ذرّه‌ها (عالم ذرّ) پیمان گرفت و برای خود به ربوبیّت و برای محمّد(ص) به نبوّت اقرار گرفت، از شیعیان ما نیز در حالی که ذرّاتی بودند، پیمان ولایت را گرفت».<ref>کافی، ج۱، ص۴۳۶- ترجمه مصطفوی</ref>
-۲- أولی نسبت قیامت که در این صورت به عالم برزخ اشاره می‌کند. در احادیث فراوانی آمده که شب اوّل قبر از امام سؤال خواهد شد.
-با توجّه به حجّت بودن انبیا و اوصیا، انسان عاصی و گمراه در قیامت هیچ عذری نخواهد داشت و نمی‌تواند بگوید خدایا من نمی‌دانستم زیرا به او می‌گویند باید می‌پرسیدی، ما برای شما راهنمایانی را معیّن نموده و در اختیار شما گذاشتیم تا شما را به راه راست دلالت کنند تا امروز عذری نداشته باشید.
-خداوند متعال می‌فرماید:
-«پیامبرانی که بشارتگر و هشداردهنده بودند، تا برای مردم، پس از [فرستادن‏] پیامبران، در مقابل خدا [بهانه و] حجّتی نباشد، و خدا توانا و حکیم است».<ref>نساء/ ۱۶۵</ref>
-بدین ترتیب فرستادگان الهی هم در این دنیا و هم در سرای آخرت حجّت هستند؛ در این دنیا مأمور هدایت و ارشاد و امر به نیکی و بازداشت از بدی‌ها و در آخرت ناظر و گواه بر پاداش و کیفر اعمال بندگانند.<ref>ر. ک. کافی، ج۱، ص۱۹۰. ورک: و رک: گروه زیارت جامعه سایت ابوتراب؛ برگرفته از کتاب ادب فنای مقربان، جوادی آملی؛ ج۲، ص۱۲۳–۱۳۱.</ref><ref>تفسیرالإمام العسکری - علیه السلام -، ص۳۰۹، ح ۱۵۴.</ref>
 {{پایان پاسخ}}