شعائرالله در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}شعائرالله که به معنای نشانه‌های خدا آمده در قرآن اختصاص به حج و اعمال آن و قربانی(شتران) دارد. با توجه به معنای این کلمه،‌ برخی اختصاص مفهوم این کلمه تنها به این مصادیق را درست نمی‌دانند و می‌گویند می‌توان هر عبادت و فریضه و مناسک دینی را جزء شعارالله دانست. خداوند در قرآن، تعظیم شعارالله را نشانه تقوای قلوب می‌داند و به مؤمنین امر می‌کند حرمت شعارالله را نگه دارند.

شعائر جمع شعیره به معنای نشانه است.

در جایی دیگر صفا و مروه را شعارالله دانسته است:{{قرآن|إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّـهِ|ترجمه=در حقیقت، «‌صفا‌» و «‌مروه‌» از شعایر خداست [که یادآور اوست‏]|سوره=بقره|آیه=۱۵۸}} و همینطور شترهایی که قرار است در حج قربانی شوند را هم از شعار الهی نام برده است: {{قرآن|وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ‌ اللَّـهِ|ترجمه=و شتران فربه را براى شما از [جمله‌] شعاير خدا قرار داديم.|سوره=حج|آیه=۳۶}}

با توجه به معنای شعارالله که نشانه‌های خدا را دربرمی‌گرد، برخی همه عبادات‌ها و فرایض دینی را از شعارالله می‌دانند. و دیگرانی هم برخی مناسک نوظهور که دین متصل است همچون مراسم سوگواری برای امام حسین(ع) را هم جزء شعار الهی گرفته‌اند. [[آیت الله مکارم شیرازی]] می‌فرماید: «تمام آنچه در برنامه‌‏هاى دينى وارد شده و انسان را به ياد خدا و عظمت آئين او می‌‏اندازد شعائر الهى است و بزرگداشت آن نشانه تقواى دلها است. اين نكته نيز قابل توجه است كه منظور از" بزرگداشت"- آن چنان كه بعضى از مفسران ظاهر بين گفته‌‏اند- بزرگى جسمانى قربانى و مانند آن نيست، بلكه حقيقت تعظيم آن است كه مقام و موقعيت اين شعائر را در افكار و اذهان و ظاهر و باطن بالا ببرند و آنچه درخور احترام و عظمت آنها است به جاى آورند.»<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد۱۴، صفحه ۹۷</ref>  

و برخی شعارالله را عبادت‌های دسته جمعی می‌دانند: «تمام عبادت‏هاى دسته جمعى از شعائر خداوند است، مانند نماز جمعه و جماعت وهمه‌‏ى مراسم حج‏»<ref>محسن قرائتی، تفسیر نور، جلد۶، صفحه۴۱</ref>