automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
اجازه گرفتن عزرائیل از پیامبر(ص) هنگام قبض روح: تفاوت میان نسخه‌ها
اجازه گرفتن عزرائیل از پیامبر(ص) هنگام قبض روح (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۶
، ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱←سند
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←سند) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== سند == | == سند == | ||
روایت اجازه گرفتن عزرائیل از پیامبر(ص) هنگام قبض روح را [[شیخ صدوق]] در کتاب [[الامالی (صدوق)|الامالی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است. درباره ثقه بودن محمد بن ابراهیم بن اسحاق یکی از راویان این حدیث، اختلاف‌نظر است. دیگر راویان نیز، از جمله علی بن سعید بن بشیر، ابن کاسب و عبد الله بن میمون مکی توثیق نشده‌اند و نام‌شان در کتاب‌های اولیه رجال نیامده است.<ref>نمازی شاهرودی، علی، مستدرک علم رجال الحدیث، تهران، چاپخانه حیدری، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۲۰ و ص۳۷۸ و ج۸، ص۲۷۲.</ref> | روایت اجازه گرفتن [[عزرائیل]] از [[پیامبر(ص)]] هنگام قبض روح را [[شیخ صدوق]] در کتاب [[الامالی (صدوق)|الامالی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است. درباره ثقه بودن محمد بن ابراهیم بن اسحاق یکی از راویان این حدیث، اختلاف‌نظر است. دیگر راویان نیز، از جمله علی بن سعید بن بشیر، ابن کاسب و عبد الله بن میمون مکی توثیق نشده‌اند و نام‌شان در کتاب‌های اولیه رجال نیامده است.<ref>نمازی شاهرودی، علی، مستدرک علم رجال الحدیث، تهران، چاپخانه حیدری، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۲۰ و ص۳۷۸ و ج۸، ص۲۷۲.</ref> | ||
این روایت را [[فتال نیشابوری]] در کتاب [[روضه الواعظین (کتاب)|روضه الواعظین]] بدون سند<ref>فتال نیشابوری، محمد، روضه الواعظین و بصیره المتعظین، قم، انتشارات رضی، چاپ اول، ۱۳۷۵ ش، ج۱، ص۷۱.</ref> و [[علامه مجلسی]] در کتاب [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] از الامالی ذکر کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‌چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج۲۲، ص۵۰۵، باب ۲، حدیث۴.</ref> بنابراین این روایت از نظر سند [[حدیث معتبر|معتبر]] نیست. | این روایت را [[فتال نیشابوری]] در کتاب [[روضه الواعظین (کتاب)|روضه الواعظین]] بدون سند<ref>فتال نیشابوری، محمد، روضه الواعظین و بصیره المتعظین، قم، انتشارات رضی، چاپ اول، ۱۳۷۵ ش، ج۱، ص۷۱.</ref> و [[علامه مجلسی]] در کتاب [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] از الامالی ذکر کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‌چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج۲۲، ص۵۰۵، باب ۲، حدیث۴.</ref> بنابراین این روایت از نظر سند [[حدیث معتبر|معتبر]] نیست. | ||