پرش به محتوا

دلیل عقلی اثبات وجود امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «==داد== دیدگاه شیعه و اهل سنت را به صورت کلی در مورد امامت بیان کنید؟ مفهوم اما...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
==داد==
دیدگاه شیعه و اهل سنت را به صورت کلی در مورد امامت بیان کنید؟
دیدگاه شیعه و اهل سنت را به صورت کلی در مورد امامت بیان کنید؟
مفهوم امامت نزد شیعه با مفهوم آن نزد اهل سنت متفاوت است. اهل سنت مقام امامت را انتصابی و از فروع دین بر می شمارد اما شیعه امامت را مقامی الهی دانسته، امام را جانشین پیامبر در همه مقامات او غیر از وحی و آن را از اصول دین می داند.
مفهوم امامت نزد شیعه با مفهوم آن نزد اهل سنت متفاوت است. اهل سنت مقام امامت را انتصابی و از فروع دین بر می شمارند اما شیعه امامت را مقامی الهی دانسته، امام را فردی معصوم و جانشین پیامبر در همه مقامات او غیر از وحی و آن را از اصول دین می‌داند که وظیفه هدایت انسان و اجرای قوانین الهی همراه با حکومت و خلافت را بر عهده دارد.
   
   
===دیدگاه اهل سنت===
===دیدگاه اهل سنت===
   
   
اهل سنت امامت را صرف یک مسئولیت ظاهری در حد ریاست حکومت دینی می‌دانند و معتقدند تکلیف مردم است که خلیفه تعیین کنند و به همین جهت آنرا از فروع دین می‌شمارند.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، دار احیاء التراث العربی، چهارم، بی تا، ج۱، ص۱۹۱.</ref>
اهل سنت امامت را صرف یک مسئولیت ظاهری در حد ریاست حکومت دینی می‌دانند و معتقدند تکلیف مردم است که خلیفه تعیین کنند و به همین جهت آنرا از فروع دین می‌شمارند.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، دار احیاء التراث العربی، چهارم، بی تا، ج۱، ص۱۹۱.</ref>اهل سنت بعد از پیامبر برای هیچ کس مقام عصمت و خلیفه اللّهی و منصوص بودن از طرف خدا و پیغمبر را قائل نیستند.


===دیدگاه تشیع===
===دیدگاه شیعه===
شیعه از اصول دین می داند
امامت از دیدگاه شیعه، مقام جانشینی رسول خدا(ص)، در تربیت انسانها، حفظ و تبیین احکام دین، حکومت، اجرای قوانین الهی و قضاوت است بنابراین امام همه ویژگی‌های پیامبر بجز وحی را داراست.  
امامت ار دیدگاه شیعه، مقام جانشینی رسول خدا(ص)، در تربیت انسانها، حفظ و تبیین احکام دین، حکومت، اجرای قوانین الهی و قضاوت است بنابراین امام همه ویژگی های پیامبر بجز وحی را داراست.  


علامه طباطبائی در رابطه با مقام امامت می‌گوید: قرآن در آیاتی که از جعل و نصب امامت سخن می‌گوید هدایت را در کنار آن ذکر می‌نماید و معلوم می‌شود هدایتی که از شؤون امامت شمرده شده به معنای بیان راه نیست، زیرا خدا ابراهیم ـ(ع) ـ را بعد از مقام نبوت و رسالت که لازمه اش هدایت و بیان راه است و بعد از مقام خلّت به عنوان امام معرفی کرده، پس هدایتی که منصب امام است دستگیری خلق است نه صرف راهنمائی؛ و هدایت امام یک نوع تصرف تکوینی از طریق نفوذ روحانی در قلبهای آماده و هموار کردن راه برای بردن دلها به سوی کمال و هدایت حقیقی و منتقل نمودن شان از مرتبه مصنوعی خاصی به مرتبه دیگر و تحقق بخشیدن به اهداف دین است و کسی به چنین مقامی با شرافت نائل می‌شود که قبلاً خودش به این نوع هدایت رسیده باشد و کسی که هدایت یافته و به هدایت دیگران نیازی ندارد و هدایت او بر اساس قابلیت‌ها به دیگران می‌رسد، معصوم و امام است و طبعاً کسیکه به هدایت دیگران نیازمند است معصوم و امام نخواهد بود.<ref>علامه طباطبائی، محمد حسین، المیزان، دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ج۱۴، ص۴۲۸، و ج۱، ص۴۱۴.</ref>
====تبیین علامه طباطبائی====
و لذا به اعتقاد شیعه روح امامت همان بعد معنوی آن، یعنی خلافت کلی الهی و خالی نبودن زمین از حجت خداست و این امر از اصول دین است؛ و دو مسئله مرجعیت دینی یعنی خلافت در تبیین واقعی دین و حفظ آن و مسئله حکومت و اجرای قوانین الهی از آثار و شؤونات آن است، زیرا:
علامه طباطبائی در رابطه با مقام امامت می‌گوید: قرآن در آیاتی که از جعل و نصب امامت سخن می‌گوید هدایت را در کنار آن ذکر می‌نماید و معلوم می‌شود هدایتی که از شؤون امامت شمرده شده به معنای بیان راه نیست، زیرا خدا ابراهیم(ع) را بعد از مقام نبوت و رسالت که لازمه اش هدایت و بیان راه است و بعد از مقام خلّت به عنوان امام معرفی کرده، پس هدایتی که منصب امام است دستگیری خلق است نه صرف راهنمائی؛ و هدایت امام یک نوع تصرف تکوینی از طریق نفوذ روحانی در قلبهای آماده و هموار کردن راه برای بردن دلها به سوی کمال و هدایت حقیقی و منتقل نمودن شان از مرتبه مصنوعی خاصی به مرتبه دیگر و تحقق بخشیدن به اهداف دین است و کسی به چنین مقامی با شرافت نائل می‌شود که قبلاً خودش به این نوع هدایت رسیده باشد و کسی که هدایت یافته و به هدایت دیگران نیازی ندارد و هدایت او بر اساس قابلیت‌ها به دیگران می‌رسد، معصوم و امام است و طبعاً کسیکه به هدایت دیگران نیازمند است معصوم و امام نخواهد بود.<ref>علامه طباطبائی، محمد حسین، المیزان، دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ج۱۴، ص۴۲۸، و ج۱، ص۴۱۴.</ref>
 
به اعتقاد شیعه روح امامت همان بعد معنوی آن، یعنی خلافت کلی الهی و خالی نبودن زمین از حجت خداست و این امر از اصول دین است؛ و دو مسئله مرجعیت دینی یعنی خلافت در تبیین واقعی دین و حفظ آن و مسئله حکومت و اجرای قوانین الهی از آثار و شؤونات آن است، زیرا:


ارتقای امام به مقامات معنوی، قرب الهی ورسیدن به درجه عصمت موجب می‌شود که او زعیم سیاسی و مرجع دینی و حافظ دین از تحریف باشد. به بیان دیگر آن مقامات معنوی در مرتبه علت و این وظائف در مرتبه معلول است یعنی چون ائمه ـ(ع) ـ عصمت دارند باید حافظ دین و حاکم مسلمین باشند و با وجود امام معصوم دیگران را نشاید که حتی عهده‌دار خلافت ظاهری بشود چون مسئله حکومت فرع از فروع امامت و یک امر طفیلی نظیر مسئله حکومت پیغمبر است که در زمان حضرت کسی این تصور را هم نمی‌کرد که حکومت به شوری باشد یا به شکل دیگری.
ارتقای امام به مقامات معنوی، قرب الهی ورسیدن به درجه عصمت موجب می‌شود که او زعیم سیاسی و مرجع دینی و حافظ دین از تحریف باشد. به بیان دیگر آن مقامات معنوی در مرتبه علت و این وظائف در مرتبه معلول است یعنی چون ائمه ـ(ع) ـ عصمت دارند باید حافظ دین و حاکم مسلمین باشند و با وجود امام معصوم دیگران را نشاید که حتی عهده‌دار خلافت ظاهری بشود چون مسئله حکومت فرع از فروع امامت و یک امر طفیلی نظیر مسئله حکومت پیغمبر است که در زمان حضرت کسی این تصور را هم نمی‌کرد که حکومت به شوری باشد یا به شکل دیگری.
۷٬۲۳۰

ویرایش