automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
سوگواری و مرثیهسرایی برای امام حسین(ع) از زمان [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] رایج بوده و بر آن توصیه شده است. در آن زمان، سوگواری بیشتر در قالب شعرخوانی و مرثیهسرایی با شعر بود. اما با گذشت زمان، نوع عزاداری براساس سنتها و فرهنگها تغییراتی کرد. | سوگواری و مرثیهسرایی برای امام حسین(ع) از زمان [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] رایج بوده و بر آن توصیه شده است. در آن زمان، سوگواری بیشتر در قالب شعرخوانی و مرثیهسرایی با شعر بود. اما با گذشت زمان، نوع عزاداری براساس سنتها و فرهنگها تغییراتی کرد. | ||
[[عزاداری]] به سبک موجود، از صدر اسلام نبوده، بلکه در دورههای مختلف و بیشتر در دوره صفویه و آلبویه به وجود آمد. با گذشت زمان، سبکهایی از | [[عزاداری]] به سبک موجود، از صدر اسلام نبوده، بلکه در دورههای مختلف و بیشتر در [[دوره صفویه]] و [[آلبویه]] به وجود آمد. با گذشت زمان، سبکهایی از روضهخوانی، سینهزنی، زنجیرزنی و ... بهوجود آمد و گسترش یافت. روضهخوانی یا خواندن کتاب [[روضه الشهداء (کتاب)|روضه الشهداء]] (که چند ماه پس از سلطنت شاه اسماعیل صفوی در تبریز به پایان رسید) و کتابهای مشابه بر روی منبر، از دوره صفویه شروع شد.<ref>تعزیه هنر بومی پیشرو ایران، پترچلکووسکی، ترجمه، داود حاتمی، پاورقی، توضیح مترجم، ص۱۱.</ref> در همان زمان که مراسمهای عزادری محرم در دوره صفویه توسعه مییافت، [[تعزیهخوانی]] نیز به مراسمات ماه محرم افزوده شد. تعزیهخوانی نقل نمایشی زندگی، مصیبها و شهادت شهیدان کربلا بود. البته برخی محققان تاریخ شروع عزاداری به سبک روضهخوانی را به دوره حکومت آلبویه نسبت دادهاند. | ||
رواج سبک عزاداری در دوره صفویه و آلبویه را به دو دلیل دانستهاند: نخست اینکه دولت شیعه قدرت را به دست گرفته بود و شیعه از سلطه غیر خود در آمد. دوم اینکه بیشتر مردم تحت حکومت صفوی، پیرو مذهب شیعه بوده و خواستار ترویج نهضت حسینی بودند. | رواج سبک عزاداری در دوره صفویه و آلبویه را به دو دلیل دانستهاند: نخست اینکه دولت شیعه قدرت را به دست گرفته بود و شیعه از سلطه غیر خود در آمد. دوم اینکه بیشتر مردم تحت حکومت صفوی، پیرو مذهب شیعه بوده و خواستار ترویج نهضت حسینی بودند. | ||
این دو عامل، در شکل گرفتن سبک موجود عزاداری، نقش اساسی داشت. این تغییر در نیمه دوم قرن | این دو عامل، در شکل گرفتن سبک موجود عزاداری، نقش اساسی داشت. این تغییر در نیمه دوم قرن یازدهم قمری، تغییر جدیتری یافت و در این دوران، تدارک چشمگیری برای برگزاری عزای حسینی و تعزیههای سیّار آغاز شد و حمایت رسمی از این مراسم، سبب شد این عزاداریها، اهمیتی بسیار یابند.<ref>پترچلکووسکی، ص۱۶۵، ۱۶۶، اخلاص کامل به امام حسین(ع)، ژانکالمار.</ref> | ||
ژان کالمار ایرانشناس و پژوهشگر فرانسوی (درگذشت ۲۰۱۷م)، بخش بزرگی از تحولات عزاداری را به سنتهای دیرینه ایران مربوط میداند و میگوید: «به عقیده من قسمت اعظم این تحول، صرف نظر از جنبه ایمانی و عقیدتی آن، تحت تأثیر سنتهایی به وجود آمده که ریشههایی نزد ایرانیان دارد».<ref>پترچلکووسکی، ص۱۶۴؛ اخلاص کامل به امام حسین(ع)، ژانکالمار، پاریس، بیتا، ۱۳۵۴ ش، ۱۹۷۵ م.</ref> | ژان کالمار ایرانشناس و پژوهشگر فرانسوی (درگذشت ۲۰۱۷م)، بخش بزرگی از تحولات عزاداری را به سنتهای دیرینه [[ایران]] مربوط میداند و میگوید: «به عقیده من قسمت اعظم این تحول، صرف نظر از جنبه ایمانی و عقیدتی آن، تحت تأثیر سنتهایی به وجود آمده که ریشههایی نزد ایرانیان دارد».<ref>پترچلکووسکی، ص۱۶۴؛ اخلاص کامل به امام حسین(ع)، ژانکالمار، پاریس، بیتا، ۱۳۵۴ ش، ۱۹۷۵ م.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |