automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵
ویرایش
حکم شکنجه متهم: تفاوت میان نسخه‌ها
←ممنوعیت شکنجه در قانون
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا شکنجه و ضرب و شتم متهمی که دستگیر | آیا شکنجه و ضرب و شتم متهمی که دستگیر میشود، جایز است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}شکنجه متهم به هر نحوی که باشد حرام است. مطابق قوانین | {{پاسخ}}شکنجه متهم به هر نحوی که باشد حرام است. مطابق آیین اسلام و قوانین جمهوری اسلامی ایران شکنجه یا ضرب و شتم افرادی که متهم به ارتکاب جرم هستند جایز نیست. آیات و روایات صراحت به منع تعذیب و شکنجه افراد دارد و با کرامت و ارزش انسان در تضاد است. | ||
== تعریف شکنجه == | == تعریف شکنجه == | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
== حرمت شکنجه در اسلام == | == حرمت شکنجه در اسلام == | ||
ادله چهارگانه (کتاب، سنت، عقل، اجماع) به روشنی بر تحریم تعذیب و شکنجه و هتک حرمت انسان دلالت دارد.<ref>مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز 1380 شماره 33. ممنوعیت شکنجه در حقوق اسلام، محمدهادی صادقی</ref> در قرآن آیات | ادله چهارگانه (کتاب، سنت، عقل، اجماع) به روشنی بر تحریم تعذیب و شکنجه و هتک حرمت انسان دلالت دارد.<ref>مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز 1380 شماره 33. ممنوعیت شکنجه در حقوق اسلام، محمدهادی صادقی</ref> در قرآن آیات فراوانی وجود دارد که کرامت انسان را نشان می‌دهد. و نیز در آیه ۲۷ [[سوره احزاب]] آزار کسانی که گناهی انجام نداده‌اند را محکوم می‌کند. علاوه بر آن در روایات متعددی از شکنجه متهم نهی شده است. در روایتی از [[پیامبر اکرم(ص)]] نقل شده: {{متن عربی|إنَّ أبغَضَ النّاسِ إلَى اللّهِ عز و جل رَجُلٌ جَرَّدَ ظَهرَ مُسلِمٍ بِغَيرِ حَقٍّ|ترجمه=مبغوض‌ترین مردم به سوی خداوند کسی است که پشت مسلمانی را بدون حق مضروب نماید}} | ||
جواز شکنجه حتی به طور محدود و مقید، خلاف اصول مرجع و بنیادین مانند اصل احترام انسان و اصل عدم ولایت کسی بر دیگری است. اصول و ادله‌ای مانند اصل کرامت انسانی، قاعده احترام، ادله منع تعذیب و ایذای غیر، فرض برائت و قاعده درأ، بی‌اعتباری اقرار ناشی از شکنجه، از عمومات و اطلاقاتی است که در فرض شک باید به | جواز شکنجه حتی به طور محدود و مقید، خلاف اصول مرجع و بنیادین مانند اصل احترام انسان و اصل عدم ولایت کسی بر دیگری است. اصول و ادله‌ای مانند اصل کرامت انسانی، قاعده احترام، ادله منع تعذیب و ایذای غیر، فرض برائت و قاعده درأ، بی‌اعتباری اقرار ناشی از شکنجه، از عمومات و اطلاقاتی است که در فرض شک باید به آنها رجوع کرد.<ref>فصلنامه تحقیقات حقوقی شماره ۸۱، مقاله ممنوعیت مطلق شکنجه، چشم اندازی اسلامی، رحیم نوبهار، سیدحسین علیزاده طباطبایی، سید محمدرضا آیتی</ref> | ||
== ممنوعیت شکنجه در قانون == | == ممنوعیت شکنجه در قانون == | ||
شکنجه، ضرب و شتم افراد جایز نیست؛ از این رو در قانون اساسی آمده است: «هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع است. اجبار شخص به شهادت اقرار یا سوگند مجاز نیست و چنین شهادت و اقرار سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است. متخلف از این اصل طبق قانون مجازات میشود».<ref>قانون اساسی، اصل سی و هشتم.</ref> همچنین «هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است».<ref>قانون اساسی، اصل سی و نهم.</ref> | شکنجه، ضرب و شتم افراد جایز نیست؛ از این رو در قانون اساسی آمده است: «هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع است. اجبار شخص به شهادت اقرار یا سوگند مجاز نیست و چنین شهادت و اقرار سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است. متخلف از این اصل طبق قانون مجازات میشود».<ref>قانون اساسی، اصل سی و هشتم.</ref> همچنین «هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است».<ref>قانون اساسی، اصل سی و نهم.</ref> | ||
مطابق [[قانون مجازات اسلامی]] و قانون آیین دادرسی کیفری چنین اعمالی جایز نیست و اگر کسی مرتکب چنین اعمالی شود و از این قانون تخلف نماید باید مجازات شود. از این رو اگر کسانی خودسرانه اقدام به چنین اعمالی نمایند باید برخورد قانونی با آنها صورت بگیرد و با شکایت افراد این مسئله در دادگاه‌های نظامی و مانند آن قابل پیگیری است. | مطابق [[قانون مجازات اسلامی]] و قانون آیین دادرسی کیفری چنین اعمالی جایز نیست و اگر کسی مرتکب چنین اعمالی شود و از این قانون تخلف نماید باید مجازات شود. از این رو اگر کسانی خودسرانه اقدام به چنین اعمالی نمایند باید برخورد قانونی با آنها صورت بگیرد و با شکایت افراد این مسئله در دادگاه‌های نظامی و مانند آن قابل پیگیری است. | ||
قانونگذار در قانون منع شکنجه مصادیق آن را به صورت حصری بیان نموده است. قانونگذار در قانون منع شکنجه مصوب 18/12/1381 مجلس شورای اسلامی مصادیق شکنجه را بیان نموده است: | |||
# هرگونه اذیت یا آزار بدنی برای گرفتن اقرار و نظایر آن؛ | |||
# نگهداری زندانی به صورت انفرادی یا نگهداری بیش از یک نفر در سلول انفرادی؛ | |||
# چشم بند زدن به زندانی در محیط زندان و یا بازداشتگاه؛ | |||
# بازجویی در شب؛ | |||
# بی خوابی دادن به زندانی؛ | |||
# انجام اقداماتی که عرفاً اعمال فشار روانی بر زندانی تلقی میشود؛ | |||
# فحاشی، بکار بردن کلمات رکیک، توهین و یا تحقیر زندانی در حین بازجویی یا غیر آن؛ | |||
# استفاده از داروهای روانگردان و کم و زیاد کردن داروهای زندانیان مریض؛ | |||
# محروم کردن بیماران زندانی از دسترسی به خدمات ضروری؛ | |||
# نگهداری زندانی در محل های با سر و صدای آزار دهنده؛ | |||
# گرسنگی و یا تشنگی دادن به زندانی و عدم رعایت استانداردهای بهداشتی و محروم کردن زندانی از استفاده از امکانات مناسب بهداشتی؛ | |||
# عدم طبقه بندی زندانیان و نگهداری جوانان یا زندانیان عادی در کنار زندانیان خطرناک؛ | |||
# جلوگیری از هوا خوری روزانه زندانی؛ | |||
# ممانعت از دسترسی به نشریات و کتب مجاز کشور؛ | |||
# ممانعت از ملاقات هفتگی یا تماس زندانی با خانواده اش؛ | |||
# فشار روانی به زندانی از طریق اعمال فشار به اعضای خانواده زندانی | |||
# ممانعت از ملاقات متهم با وکیل خود؛ | |||
# ممانعت از انجام فرایض مذهبی. | |||
== منابع == | == منابع == | ||