automoderated، دیوانسالاران، مدیران
۷٬۲۳۰
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | |||
شیعیان عامل کشته شدن [[امام حسین(ع)]] نبودهاند. [[شیعیان]] تنها کسانی نبودهاند که برای امام نامه نوشتند. کسانی که برای امام نامه نوشتند و در نهایت امام را تنها گذاشتند، گرایشهای فکری مختلفی داشتند و به دنبال اهداف مختلفی رفتند. خیانت کوفیان و نامهنویسان در پی دلایل مختلفی صورت گرفت. دلایل روانی، سیاسی، نظامی و مالی حاکم بر [[کوفه]] باعث جدایی مردم از امام شد. با اینحال شیعیان واقعی در هر صورت به پیمان خود وفادار ماندند. | |||
==گرایشهای مختلف فکری نامهنویسان به امام حسین(ع)== | ==گرایشهای مختلف فکری نامهنویسان به امام حسین(ع)== | ||
نتیجه مطالعه و بررسی اجمالی اسامی و امضای نامههای کوفیان به امام حسین(ع)، نشان میدهد نامهنگاران از یک طیف خاص نبودهاند. گروههای مختلف، با گرایشهای متفاوت برای امام حسین(ع) نامه نوشتند و از او برای رفتن به کوفه دعوت کردند. با توجه به این | شیعیان [[امام حسین(ع)]] کسانی نبودند که برای امام نامه بنویسند و در نهایت با خیانت به ایشان او را به [[شهادت]] برسانند. نتیجه مطالعه و بررسی اجمالی اسامی و امضای نامههای کوفیان به امام حسین(ع)، نشان میدهد نامهنگاران از یک طیف خاص نبودهاند. گروههای مختلف، با گرایشهای متفاوت برای امام حسین(ع) نامه نوشتند و از او برای رفتن به [[کوفه]] دعوت کردند. بنابراین شیعیان، تنها گروهی نبودند که نامه نوشتند. با توجه به این نکته، افرادی که برای امام نامه نوشتند، به چند گروه تقسیم میشوند: | ||
* شیعیان | * شیعیان خالص، کسانی مثل [[هانی بن عروه]]، [[حبیب بن مظاهر]] و [[مسلم بن عوسجه]]. این افراد حکومت را حق خاندان [[اهلبیت]] دانسته و باور داشتند [[امویان]] غاصب و ظالم هستند. ایشان همواره بر پیمان خود با امام پایدار مانده و در عاشورا یا قبل از آن در کوفه به شهادت رسیدند. این افراد در اقلیت بوده و تعدادشان کم بود. | ||
* | * عامه مردمی که خاطره [[حکومت امام علی(ع)]] را به یاد داشتند و دوران بیست ساله ظلم امویان را تجربه میکردند. این گروه برای رهایی ظلم [[بنیامیه]] به امام نامه نوشتند تا اینکه بتوانند از حکومت امویان رهایی یابند. | ||
* عدهای هم برای احیاء مرکزیت کوفه به عنوان پایتخت اسلامی در مقابل [[شام]] که در آن زمان رقابت سختی بین این دو مکان وجود داشت، به سراغ مناسبترین فرد که هم حکومت امویان را قبول نداشت و هم شرائط لازم برای ایجاد یک حکومت در مقابله با امویان و برهم زدن مرکزیت شام را داشت یعنی امام حسین رفته و به او نامهها نوشتند. | |||
* بزرگان قبایل همانند شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر و … که عمدتاً به فکر حفظ قدرت و ریاست خود بودند و با دیدن اقبال گسترده مردم به امام حسین(ع) حکومت امویان را در خطر دیدند و به پندار خود از اینکه میتوانند با حمایت از امام حسین(ع) به خاطر اینکه پیروزی آن حضرت را قطعی میدانستند میتوانند همچنان در مقام و ریاست خود بمانند، به امام نامه نوشتند. | |||
* توده مردم که همواره بدنبال منافع دنیا بودند و از شور و هیجان نامهنویسان<ref>اقتباس از کتابهای پرسش و پاسخ، گروه مؤلفان، انتشارات دانشگاه، دفتر نشر معارف، ۱۳۸۳، ص۴۸–۵۷.</ref> به شوق آمده و تنور این جریان را با نوشتن نامههای فراوان به امام مشتعل تر ساختند. | |||
==دلیل خیانت کوفیان== | |||
کوفیان با اینکه با اهداف مختلفی برای امام نامه نوشتند و از او برای به دست گرفتن حکومت کوفه دعوت کردند، در پایان از یاری امام دست کشیدند و او را تنها گذاشتند. خیانت کوفیان تحت تاثیر عوامل مختلفی شکل گرفت. با ورود ابن زیاد به کوفه و آگاهی او از محبوبیت امام حسین(ع) نزد کوفیان، به روشنی فهمید که باید سیاستهای عاجلانه و مؤثرتری را برای سرکوب نهضت در پیش گیرد که عمدتاً میتوان آنها را در بخشهای زیر دستهبندی کرد: | |||
* '''سیاستهای روانی''': [[ابنزیاد]] در اولین سخنرانی خود، خود را برای فرمانبران و مطیعان، پدری مهربان معرفی کرد و نسبت به نافرمانان شمشیر و تازیانهاش را به رخ کشید و آنها را به سپاه عظیمی که از شام به کوفه در حرکت است تهدید کرد که عاصیان و نافرمانان را به کام مرگ خواهند رسانید. | |||
* '''سیاستهای اجتماعی''': در کوفه انسجام و نظام قبیلگی هنوز پایداری خود را داشت. اشراف و رؤسای قبایل مهمترین دلیل از نامه نگاریشان با امام و بیعتشان با [[مسلم بن عقیل]] به عنوان نماینده آن حضرت در کوفه، حفظ قدرت و ریاستشان بود.<ref>کتاب وقعه الطف، ص۱۰۹.</ref>با ورود ابن زیاد و مواجه شدن با تهدیدهای او منفعت خود را در خطر دیده و منفعت خود را در حمایت از ابن زیاد و انکار بیعت با نماینده امام دیدند و فوراً طبق آن عمل کردند. ابن زیاد هم با دادن رشوههای کلان و تطمیع آنها توانست آنها را به دور خود جمع کنند. | |||
* '''سیاستهای اقتصادی''': منبع مالی مردم کوفه در آن زمان دریافت عطایا و جیره از سوی حکومت بود و زندگی خود را از این طریق میگذراندند. به دلیل وابستگی شدید مردم به این منبع مالی، ابن زیاد از این فرصت به خوبی استفاده کرد و با تهدید به قطع کردن این جیرهها و عطایا و تشویق مردم به رویگردانی از امام و مسلم بن عقیل، آنها را به افزایش عطایا و جیره وعده داد. به کمک این فرصت توانست توده عظیمی از مردم را دور خود جمع کند و مردم را از کنار مسلم بن عقیل پراکندهسازد.<ref>الحیاه الاجتماعیه و الاقتصادیه فی الکوفه، ص۲۱۹.</ref> | |||
امام حسین(ع) در روز عاشورا به این مطلب اشاره میکند و میفرماید: | |||
همه شما علیه من عصیان میورزید و سخنان مرا گوش نمیدهید (علت آن این است که) عطاهای شما از مال حرام فراهم (آمده) و شکمهایتان از حرام انباشته شده است و این باعث مُهر خوردن بر دلهایتان گشته است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۸.</ref> | |||
* '''سیاست نظامی''': سیاست نظامی، کنترل افراد و ورود و خروج آنها و جلوگیری از پیوستن شیعیان به کاروان امام حسین(ع). | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* حماسه | * ''حماسه حسینی''، شهید مرتضی مطهری، ج۲، انتشارات صدرا. | ||
* پرسش و پاسخ در مورد | * ''پرسش و پاسخ در مورد عاشورا''، انتشارات نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه. | ||
* | * ''عاشورا''، سعید داودی و مهدی رستمنژاد. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی =تاریخ | ||
|شاخه فرعی۱ = | |شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ =امام حسین(ع) | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
خط ۷۷: | خط ۶۸: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]] |