automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۴۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
اعتقاد به عصمت انبیاء (ع) از گناهان عمدى و سهوى، یكى از عقاید قطعى و معروف شیعه است. عقل حکم می‌کند که پیامبران الهی باید در هر دو بعد علمی و عملی از هرگونه نقص و معصیت مصون و معصوم باشند و گرنه اهداف بعثت تحقق پیدا نخواهد کرد. | اعتقاد به عصمت انبیاء (ع) از گناهان عمدى و سهوى، یكى از عقاید قطعى و معروف شیعه است. عقل حکم می‌کند که پیامبران الهی باید در هر دو بعد علمی و عملی از هرگونه نقص و معصیت مصون و معصوم باشند و گرنه اهداف بعثت تحقق پیدا نخواهد کرد. در قرآن آیاتی وجود دارد که می‌توان از آن، عصمت انبیا را استنباط کرد. | ||
== ادله قرآنی | == ادله قرآنی == | ||
یک: قرآن كریم، گروهى از انسانها را مُخْلَص (= خالص شده براى خدا) نامیده است كه ابلیس هم طمعى در گمراه كردن ایشان نداشته و ندارد و در آنجا كه سوگند یاد كرده كه همه فرزندان آدم(ع) را گمراه كند مخلَصین را استثناء كرده است چنانكه در آیه (82 و 83) از سوره ص از قول وى مى‌فرماید: {{قرآن|قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِین. إِلاّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الُْمخْلَصِین.}} و بى شك، طمع نداشتن ابلیس در گمراهى ایشان بخاطر مصونیّتى است كه از گمراهى و آلودگى دارند و گرنه دشمنى وى شامل ایشان هم مى‌شود و در صورتى كه امكان مى‌داشت هرگز دست از گمراه كردن ایشان برنمى داشت.بنابراین، عنوان «مُخلَص» مساوى با «معصوم» خواهد بود. و هر چند دلیلى بر اختصاص این صفت به انبیاء (علیهم السلام) نداریم ولى بدون تردید، شامل ایشان هم مى‌شود، چنانكه قرآن كریم تعدادى از انبیاء را از مخلصین شمرده است.<ref>سوره ص آیه ۴۴،۴۵</ref> | یک: قرآن كریم، گروهى از انسانها را مُخْلَص (= خالص شده براى خدا) نامیده است كه ابلیس هم طمعى در گمراه كردن ایشان نداشته و ندارد و در آنجا كه سوگند یاد كرده كه همه فرزندان آدم(ع) را گمراه كند مخلَصین را استثناء كرده است چنانكه در آیه (82 و 83) از سوره ص از قول وى مى‌فرماید: {{قرآن|قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِین. إِلاّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الُْمخْلَصِین.}} و بى شك، طمع نداشتن ابلیس در گمراهى ایشان بخاطر مصونیّتى است كه از گمراهى و آلودگى دارند و گرنه دشمنى وى شامل ایشان هم مى‌شود و در صورتى كه امكان مى‌داشت هرگز دست از گمراه كردن ایشان برنمى داشت.بنابراین، عنوان «مُخلَص» مساوى با «معصوم» خواهد بود. و هر چند دلیلى بر اختصاص این صفت به انبیاء (علیهم السلام) نداریم ولى بدون تردید، شامل ایشان هم مى‌شود، چنانكه قرآن كریم تعدادى از انبیاء را از مخلصین شمرده است.<ref>سوره ص آیه ۴۴،۴۵</ref> | ||
دو: قرآن كریم، اطاعت پیامبران را بطور مطلق، لازم دانسته، و از جمله در آیه (63) از سوره نساء مى‌فرماید: | دو: قرآن كریم، اطاعت پیامبران را بطور مطلق، لازم دانسته، و از جمله در آیه (63) از سوره نساء مى‌فرماید: {{قرآن|وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُول إِلاّ لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللّه}}و اطاعت مطلق از ایشان در صورتى صحیح است كه در راستاى اطاعت خدا باشد و پیروى از آنان منافاتى با اطاعت از خداى متعال نداشته باشد و گرنه امر به اطاعت مطلق از خداى متعال و اطاعت مطلق از كسانى كه در معرض خطا و انحراف باشند موجب تناقض خواهد بود. | ||
سه: قرآن كریم، مناصب الهى را اختصاص به كسانى داده است كه آلوده به «ظلم» نباشند و در پاسخ حضرت ابراهیم(ع) كه منصب امامت را براى فرزندانش درخواست كرده بود مى فرماید: | سه: قرآن كریم، مناصب الهى را اختصاص به كسانى داده است كه آلوده به «ظلم» نباشند و در پاسخ حضرت ابراهیم(ع) كه منصب امامت را براى فرزندانش درخواست كرده بود مى فرماید: «{{قرآن|لا یَنالُ عَهْدِی الظّالِمِین}}» و مى‌دانیم كه هر گناهى دست كم، ظلم به نفس مى‌باشد و هر گنهكارى در عرف قرآن كریم «ظالم» نامیده مى‌شود پس پیامبران یعنى صاحبان منصب الهى نبوت و رسالت هم منزه از هرگونه ظلم و گناهى خواهند بود.<ref>آیت الله مصباح یزدی، آموزش عقاید، صفحه ۲۰۳</ref> | ||
== ادله عقلی == | == ادله عقلی == | ||