کرونا و لزوم بازاندیشی در نذرها: تفاوت میان نسخه‌ها

خیر بودن شرط اصلی در نذر کردن است. در هر زمان می‌توان مصداق کامل برای نذر کردن را پیدا کرد و بهترین کار برای نذر پیدا کرده و آن‌را انجام داد و ثواب آن را به امام یا امام‌زادگان باتقوا اهداء کنیم. اگر در زمانه‌ای هستیم که نیازهای پزشکی و درمانی بسیار محدود است و اولویت جامعه، جمع‌آوری پول و نیرو برای درمان بیماری و پاکسازی شهر از ویروس و غیره است، بهتر است در این راستا نذر کنیم.

نذر برای امامان معصوم(ع) و امام‌زادگانِ معتبر و باتقوا، در زمانی که از دنیا رفته‌اند، باید صرف امور خیریه و کمک به فقرا شود و ثواب آن کار به امام و امام‌زاده هدیه شود.<ref>برای مطالعه احکام نذر، مراجعه شود به: [https://farsi.khamenei.ir/treatise-imam-content?id=573&tid=99 «توضیح المسائل امام، احكام نذر و عهد»] سایت آیت الله خامنه‌ای.؛ موسوی، سیدجعفر، نذر و احکام آن.</ref> همچنین نذر برای حرم آنها نیز کار خیر است چرا که حرم‌سازی و گسترش و تقویت آن، هم زمینه‌ساز ارتباط معنوی مردم با خداوند است و هم زمنیه‌ساز اجتماعات مذهبی مردم که سبب اتحاد مومنان می‌شود و در نتیجه سبب جمع‌آوری مال و نذورات برای امور خیریه می‌شود.

نذر به معنای انجام کار خیر برای خدا یا ترک کاری است که انجام ندادنش بهتر است. توسل به معنای استمداد از اولیای الهی برای برآورده شدن حاجات، امر مسلم دینی است و یک باور خرافی نیست. البته توسل و نذر، انسان را از پزشک و درمان بی‌نیاز می‌کند. در طول تاریخ مسلمانان و شیعیان بر طبق توصیه‌های دینی، هم دعا و توسل داشته‌اند و هم پزشک و دوا، هم به امور معنوی اهتمام ورزیده و هم به مسائل بهداشتی و پزشکی اعتنا کرده‌اند. در کشور ما و دیگر کشورهای مسلمان‌نشین بسیاری از مراکز درمانی توسط افراد مسلمان و با انگیزه‌های دینی ساخته و وقف شده است.