نام‌گذاری فرزندان: تفاوت میان نسخه‌ها

* پیامبر اعظم(ص) می‌فرمایند: {{عربی|استَحسِنُوا أسماءَكُم؛ فإنّكُم تُدعَوْنَ بها يَومَ القِيامَه: قُمْ يا فُلانَ ابنَ فُلانٍ إلى نورِكَ و قُمْ يا فُلانَ ابنَ فُلانٍ لا نُورَ لَكَ|ترجمه=نام نیکو بر خود نهید، زیرا در قیامت به این نام ها خوانده می شوید: فلانی پسر فلانی بر خیز به سوی نور خود برو و فلانی پسر فلانی برخیز که نوری نداری.}}<ref>حر عاملى، محمد بن حسن‏، وسائل الشيعه، قم، مؤسسه آل البيت، ۱۴۰۹ق، ج۲۱، ص۳۸۹.</ref>  

اقتضای طبیعت انسان به گونه ای است که تلقین در او اثر می‌گذارد به نحوی که حتی اگر در ابتدا چیزی را قبول نداشته باشد با تلقین پذیرا می‌شود. تصور کنید یک مربی یا پدر و مادر دائماً در گوش طفلی که یک بار دروغ گفته بخوانند دروغگو. او که تازه دارد هویت خودش را با جمع‌آوری اطلاعات پیرامونش شناسائی کرده و شخصیت سازی می‌کند با تلقین و شنیدن مکرر این وصف کم‌کم باور می‌کند که یک دروغگو است و چه بسا با داشتن اراده ای ضعیف درصدد حذف این صفت در خود بر نیاید و با تکرار این عمل در آینده به یک دروغگوی حرفه ای تبدیل شود مگر این که اراده او بر این اقتضا غلبه کند و نتیجه را تغییر دهد. به هر حال، تأتیر تلقین غیرقابل انکار است. از سوی دیگر، کودکی را تصور کنید که به او تلقین می‌شود که شما بسیار باادب و منظم و خوش سلیقه اید و… همین فرایند در تلقین مثبت انجام می‌گیرد و شخصیت، سرنوشت و آینده طفل متأثر از آن تلقین خواهد بود مگر این که عوامل دیگری با اقتضائات متضاد به میان بیاید و آن اثر را خنثی یا کم رنگ کنند.

== توصیه اهل بیت به انتخاب نام نیکو==

والدین برای انتخاب نام برای فرزندان شان باید تمام سعی و تلاش خود را به کار ببرند تا با هم فکری و توافق یکدیگر نامی زیبا، مناسب و پُر محتوا برای فرزند دلبندشان برگزینند و از اسامی زشت و سبک که ممکن است در زمان طفولیت بسیار زیبا و شیوا جلوه کند ولی، برای سنین جوانی یا بزرگسالی سبک و احیاناً خجالت‌آور باشد، پرهیز نمایند؛ چه این که این گونه از اسامی و القاب، دستاویزی خواهد شد برای تمسخر دیگران:

* امام در روایت دیگری می‌فرماید: {{عربی|کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صیُغَیِّرُ الْأَسْمَاءَ الْقَبِیحَه فِی الرِّجَالِ وَ الْبُلْدَان|ترجمه=‏رسول خدا(ص) نام‌های زشت افراد و شهرها را تغییر می‌داد.}}<ref>مجلسی، محمد باقر، ‏بحارالأنوار، بیروت‏، دار إحیاء التراث، ‏۱۴۰۳ق، ج۱۰۱، ص۱۲۷.‏</ref>

* یعقوب سراج می‌گوید: حضور امام صادق(ع) شرفیاب شده، دیدم آن حضرت کنار گهواره فرزندش امام کاظم(ع) ایستاده و با کودکش حرف می‌زند، نشستم تا حضرت کارش تمام شود، آنگاه به احترام حضرت از جا برخاستم. به من فرمود: نزدیک مولای خودت بیا و بر او سلام کن. اطاعت کردم، نزدیک گهواره رفتم و به نوزاد سلام کردم. کودک گهواره، سلام مرا به زبان فصیحی پاسخ داد و فرمود: هم‌اکنون به خانه برو و نام دخترت را که دیروز نامگذاری کردی، تغییر بده، زیرا آن نامی است که خدا دوست نمی‌دارد. یعقوب می گوید: آری چند روز پیش خدا دختری به من داده بود، اسمش را حمیراء گذاشته بودم. امام صادق(ع) فرمود: فرمان فرزندم را به کار ببند که نجات شما در آنست.<ref>حر عاملی، محمد بن حسن‏، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ق، ج۲۱، ص۳۸۹.</ref>

حمیراء در لغت به معنای زن سفیدرو است که لقب عایشه همسر پیامبر(ص) بوده است. احتمالا چون این نام منتسب به عایشه بوده است، مبغوض اهل بیت(ع) گردیده است.

  | نمایه =