نقد بر گزارش کشتار بنی‌قریظه: تفاوت میان نسخه‌ها

بعد از [[مهاجرت پیامبر(ص)]] به [[یثرب]]، [[پيامبر(ص)]] براي ايجاد اتحاد سياسي و ساختن مقر حکومتي تصميم به ايجاد قرار داد و پيمان دفاعي ميان سه قوم [[یهود]] که در اطراف مدینه مستقر بودند و منزلت بالایی داشتند، با مسلمانان می‌گيرد. در این پیمان که میان پیامبر و سه قوم (بنی قینقاع، بنی قریظه و بنی نضیر) نوشته شد قرار بر این شد که یهودیان، هرگز به ضرر پيامبر و ياران وي قدمي بر ندارند، به وسيله زبان و دست ضرري به او نرسانند و اسلحه و مرکب در اختيار دشمنان مسلمانان نگذارند. هر گاه بر خلاف متن اين قرار داد رفتار کنند [[پيامبر(ص)]] در ريختن خون آن‌ها و ضبط اموال و اسير کردن زنان و فرزندان آن‌ها مختار خواهد بود.<ref>استاد جعفر سبحاني، فروغ ابديت، انتشارات دفتر تبليغات، چاپ دهم، ۱۳۷۴، صفحه ۴۶۶، جلد ۱.</ref>  

پيامبر با طوائف [[بني قينقاع]] و [[بني نضير]] با وجود خیانت این دو قبلیه با گذشت رفتار نمود و از خون آن‌ها گذشت. با اين که پيامبر از در لطف و گذشت با قبيله بنی قينقاع و بني نضير رفتار کرد ولي آن ها باز از کار خود دست برنداشته و در خيبر بر عليه [[اسلام]] و مسلمين دسيسه درست کردند و اعراب مکه را بر عليه اسلام شوراندند، ولي پيامبر(ص) باز پس از [[فتح خيبر]] با آن‌ها از سر لطف و گذشت برخورد کرد و آن‌ها را طبق قرار دادي وا گذاشت.