۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[شفاعت]] پیامبران و [[امامان]] و بندگان صالح خدا که طبق صریح قرآن باعث تقرّب به پروردگار میگردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است و هم چنین پیروی از پیامبر(ص) و امام(ع) و گام نهادن در جای گام آنها، زیرا همه اینها موجب نزدیکی به ساحت قدسی پروردگار میباشد، حتی سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان(ع) و بندگان صالح و مؤمن خدا که نشانه علاقه به آنها و اهمیت دادن به مقام و مکتب آنان میباشد، جزء این مفهوم وسیع توسل میباشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج ۴، ص ۳۶۵.</ref> | [[شفاعت]] پیامبران و [[امامان]] و بندگان صالح خدا که طبق صریح قرآن باعث تقرّب به پروردگار میگردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است و هم چنین پیروی از پیامبر(ص) و امام(ع) و گام نهادن در جای گام آنها، زیرا همه اینها موجب نزدیکی به ساحت قدسی پروردگار میباشد، حتی سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان(ع) و بندگان صالح و مؤمن خدا که نشانه علاقه به آنها و اهمیت دادن به مقام و مکتب آنان میباشد، جزء این مفهوم وسیع توسل میباشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج ۴، ص ۳۶۵.</ref> | ||
سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده | سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده که به ائمه(ع) توسل کرده و میکنند.{{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} |