automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
(←سند) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در حدیثی از امام علی(ع) سیر تدریجی رشد انسان از کودکی تا ۲۴ سالگی ذکر شده است. آیا این حدیث معتبر است؟{{پایان سوال}} | |||
{{پایان سوال}} | |||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایت سیر تدریجی تکامل بدن [[انسان]] از کودکی تا ۲۴ سالگی در کتابهای [[جعفریات (کتاب)|جعفریات]]، [[الکافی (کتاب)|کافی]] و [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب الاحکام]] ذکر شده؛ ولی از نظر سند [[حدیث معتبر|معتبر]] نیست. | |||
==متن حدیث== | ==متن حدیث== | ||
خط ۱۲: | خط ۱۰: | ||
:{{عربی|... فَقَالَ عَلِيٌّ ع يَا أَبَا بَكْرٍ إِنَّ الْغُلَامَ إِنَّمَا يَثَّغِرُ فِي سَبْعِ سِنِينَ وَ يَحْتَلِمُ فِي أَرْبَعَ عَشْرَةَ سَنَةً وَ يُسْتَكْمَلُ طُولُهُ فِي أَرْبَعٍ وَ عِشْرِينَ وَ يُسْتَكْمَلُ عَقْلُهُ فِي ثَمَانٍ وَ عِشْرِينَ سَنَةً فَمَا كَانَ بَعْدَ ذَلِكَ فَإِنَّمَا هُوَ بِالتَّجَارِبِ.|ترجمه=}}<ref>ابن اشعث، محمد، الجعفریات (الأشعثیات)، تهران، مکتبه النینوی الحدیثه، چاپ اول، بی تا، ص۲۱۲.</ref> | :{{عربی|... فَقَالَ عَلِيٌّ ع يَا أَبَا بَكْرٍ إِنَّ الْغُلَامَ إِنَّمَا يَثَّغِرُ فِي سَبْعِ سِنِينَ وَ يَحْتَلِمُ فِي أَرْبَعَ عَشْرَةَ سَنَةً وَ يُسْتَكْمَلُ طُولُهُ فِي أَرْبَعٍ وَ عِشْرِينَ وَ يُسْتَكْمَلُ عَقْلُهُ فِي ثَمَانٍ وَ عِشْرِينَ سَنَةً فَمَا كَانَ بَعْدَ ذَلِكَ فَإِنَّمَا هُوَ بِالتَّجَارِبِ.|ترجمه=}}<ref>ابن اشعث، محمد، الجعفریات (الأشعثیات)، تهران، مکتبه النینوی الحدیثه، چاپ اول، بی تا، ص۲۱۲.</ref> | ||
{{نقل قول|...امام علی(ع) به ابوبکر گفت: «بچهها در هفت سالگى كودكى را كنار مىگذارند؛ در چهارده سالگى بالغ مىشوند؛ قدشان در ۲۴ سالگى به بيشترين حدّ خود مىرسد، و خردشان در ۲۸ سالگى به كمال مىرسد؛ پس هر چه پس از آن باشد، بر اثر تجربه است.»}} | {{نقل قول|...[[امام علی(ع)]] به [[ابوبکر]] گفت: «بچهها در هفت سالگى كودكى را كنار مىگذارند؛ در چهارده سالگى بالغ مىشوند؛ قدشان در ۲۴ سالگى به بيشترين حدّ خود مىرسد، و خردشان در ۲۸ سالگى به كمال مىرسد؛ پس هر چه پس از آن باشد، بر اثر تجربه است.»}} | ||
==سند== | ==سند== | ||
محدث نوری روایت سیر تدریجی تکامل بدن انسان را در کتاب مستدرک | [[محدث نوری]] روایت سیر تدریجی تکامل بدن انسان را در کتاب [[مستدرک الوسائل (کتاب)|مستدرک الوسائل]]، از کتاب [[جعفریات (کتاب)|جعفریات]] نقل کرده است.<ref>نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۸۵، حدیث۴۴ و ج۱۵، ص۱۶۵، حدیث۱۷۸۷۳.</ref> این روایت بدون بخش نخست و با کمی تغییر در عبارت، توسط [[شیخ کلینی]] در کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]] ذکر شده<ref>کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۶، ص۴۶، حدیث۱ و ج۷، ص۶۹، حدیث۸.</ref> و [[شیخ طوسی]] آن را در کتاب [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب الاحکام]] از کتاب کافی نقل کرده است.<ref>طوسی، محمد، تهذیب الأحکام، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۸، ص۱۱۱، حدیث۲۷ و ج۹، ص۱۸۳، حدیث۱۳.</ref> | ||
===سند روایت در کتاب جعفریات=== | ===سند روایت در کتاب جعفریات=== | ||
اصل کتاب جعفریات یکی از کتابهای معتبر شیعه است؛ ولی نسخهای که امروزه در دسترس است قابل استناد نیست و تنها به روایاتی از این کتاب میتوان استناد کرد که با سلسله سند دیگری در کتابهای معتبر نقل شده باشد.<ref>رک: ابن اشعث، محمد، الجعفریات (الأشعثیات)، تهران، مکتبه النینوی الحدیثه، چاپ اول، بی تا، ص۴.</ref> | اصل کتاب جعفریات یکی از کتابهای معتبر [[شیعه]] است؛ ولی نسخهای که امروزه در دسترس است قابل استناد نیست و تنها به روایاتی از این کتاب میتوان استناد کرد که با سلسله سند دیگری در کتابهای معتبر نقل شده باشد.<ref>رک: ابن اشعث، محمد، الجعفریات (الأشعثیات)، تهران، مکتبه النینوی الحدیثه، چاپ اول، بی تا، ص۴.</ref> | ||
===سند روایت در کتاب کافی و تهذیب=== | ===سند روایت در کتاب کافی و تهذیب=== | ||
علامه مجلسی احادیث ذکر شده در کتابهای کافی<ref>مجلسی، محمد، مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ج۲۱، ص۸۱ و ج۲۳، ص۱۱۰.</ref> و تهذیب الاحکام<ref>مجلسی، محمد باقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، قم، کتابخانه آیه الله مرعشی نجف، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ج۱۳، ص۲۲۰ و ج۱۵، ص۶۳.</ref> را مجهول دانسته است. از اینرو روایات کافی و تهذیب نیز ار نظر سند معتبر نیستند. | [[علامه مجلسی]] احادیث ذکر شده در کتابهای کافی<ref>مجلسی، محمد، مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ج۲۱، ص۸۱ و ج۲۳، ص۱۱۰.</ref> و تهذیب الاحکام<ref>مجلسی، محمد باقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، قم، کتابخانه آیه الله مرعشی نجف، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ج۱۳، ص۲۲۰ و ج۱۵، ص۶۳.</ref> را [[حدیث مجهول|مجهول]] دانسته است. از اینرو روایات کافی و تهذیب نیز ار نظر سند معتبر نیستند. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} |