پرش به محتوا

شکور بودن حضرت نوح: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:


==شکور بودن حضرت نوح==
==شکور بودن حضرت نوح==
شکر، سپاس داشتن و ثنای نیکو گفتن خدا بر هر کار نیکو و احسان و اعتراف به نعمت است، اما توأم با نوعی تعظیم.<ref>منتهی الادب، ج۳، ماده «ش، ک، ر»، بی تا، تهران، ۱۴۲۶ق.</ref> شکر بنده بر نعمت‌های ظاهری و باطنی که خداوند متعال در اختیار او نهاده از وظایف حتمیّه و اولیّه او می‌باشد و خداوند در قرآن کریم مکرّر بر آن تأکید نهاده که بندگان همواره خود را رهین منّت او بدانند و در نتیجه سر به طاعتش نهند و تسلیم فرامینش باشند و هرگز راه سعادت خویش را در عمل به وظایف از دست ندهند.
پروردگار متعال خود را به صفت شکور موصوف داشته<ref>سوره تغابن آیه ۱۷ و سوره فاطر آیه ۳۰</ref> و بندگان شایسته و سپاسگزار خویش را بدین صفت می‌ستاید؛ همه انبیای الهی بندگان شکرگزارند چنانکه درباره حضرت ابراهیم نیز خداوند فرموده است: {{قرآن|شَاكِرً‌ا لِّأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَ‌اطٍ مُّسْتَقِيمٍ|سوره=نحل|آیه=۱۲۱|ترجمه=[و] نعمتهاى او را شكرگزار بود. [خدا] او را برگزيد و به راهى راست هدايتش كرد.}}
پروردگار متعال خود را به صفت شکور موصوف داشته<ref>سوره تغابن آیه ۱۷ و سوره فاطر آیه ۳۰</ref> و بندگان شایسته و سپاسگزار خویش را بدین صفت می‌ستاید؛ همه انبیای الهی بندگان شکرگزارند چنانکه درباره حضرت ابراهیم نیز خداوند فرموده است: {{قرآن|شَاكِرً‌ا لِّأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَ‌اطٍ مُّسْتَقِيمٍ|سوره=نحل|آیه=۱۲۱|ترجمه=[و] نعمتهاى او را شكرگزار بود. [خدا] او را برگزيد و به راهى راست هدايتش كرد.}}


automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵

ویرایش