موارد جایز بودن دروغ: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث ذیل که رسول خدا (ص) فرمود: «یا علی در سه جا دروغ نیکوست: میدان جنگ، وعده به زنان، اصلاح بین مردم.» صحیح است؟

روایت مورد نظر این است: {{متن عربی|حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ أَبِي الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَضْرَمِيِّ عَنْ مُوسَي بْنِ الْقَاسِمِ الْبَجَلِيِّ عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ الْمُحَارِبِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيٍّ (ع) قَالَ: النَّبِيُّ (ص): ثَلَاثٌ يَحْسُنُ فِيهِنَّ الْكَذِبُ الْمَكِيدَه فِي الْحَرْبِ وَ عِدَتُكَ زَوْجَتَكَ وَ الْإِصْلَاحُ بَيْنَ النَّاس؛}}<ref>شیخ صدوق، خصال، ج۱، ص۸۷.</ref> دروغ در سه جا نیکوست: میدان جنگ، وعده به زن و اصلاح میان مردم.

طبق این روایت در سه مورد دروغ گفتن مجاز است:

== ۱. دروغ در جنگ ==

مجاز بودن دروغ در جنگ، از مسلمات نظام اخلاق اسلامی است و هیچ‌کس در اصل آن تردید نکرده. فقیهان، محدثان و عالمان اخلاق غالباً طی بابی تحت عنوان «الکذب فی الحرب» احادیث و اقوال مربوط را گرد آورده و دربارهٔ مفهوم و دامنه آن بحث نموده‌اند، البته پاره ای از آنان مانند طبری، دربارهٔ مقصود از دروغ در جنگ مناقشاتی نیز کرده‌اند. در این‌جا نخست دلایل این حکم را می‌آوریم و سپس دربارهٔ مفاد آنها بحث و نتیجه‌گیری می‌کنیم.

روایات بسیاری از رسول خدا (ص) نقل شده‌است که ایشان در مواردی از جمله جنگ، دروغ را روا شمرده‌اند. الفاظ پاره ای از این احادیث با یکدیگر اختلاف دارند، اما مضمون همه آنها یکی است و همه مسلمانان بر صحت آنها اجماع دارند. رسول خدا (ص) فرمود: «الحرب خدعه؛ جنگ نیرنگ است.»<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۳۷۸.</ref>

معنای این حدیث از طریق احادیث مشابه یا متنی که این حدیث در آن قرار دارد، بهتر فهمیده می‌شود. حاصل معنای این گونه روایات آن است که جنگ، عرصه نیرنگ باختن است و رزمندگان مسلمان می‌توانند تا زمانی که آتش جنگ برافروخته است، آنچه می‌خواهند بکنند؛ برای مثال هرگاه رسول خدا (ص) عازم جنگی می‌شد، چنان وانمود می‌کرد که می‌خواهد مسیر دیگری را بپیماید و می‌فرمود: «الحرب خدعه» هم چنین در جریان پیمان‌شکنی بنی قریظه و خیانت آنان، به نعیم بن مسعود فرمود: «خذل عنا، فان الحرب خدعه؛ دیگران را از گرد ما پراکنده ساز که جنگ، نیرنگ است».<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ج۱، ص۵۶۶.</ref>