اعتقاد به ظهور منجی در متون مقدس ادیان: تفاوت میان نسخه‌ها

اعتقاد به ظهور امام زمان(عج) در همه ادیان آسمانی به عنوان مصلح و منجی جهانی، بشارت داده شده است؛

* «جاماسب» در کتاب «جاماسب نامه» از زردشت نقل می‌کند که می‌گوید: «مردی بیرون آید از زمین تا زیان… و بر آیین جدّ خویش و با سپاه بسیار و روی به ایران نهد، و آبادانی کند و زمین را پر از داد کند».<ref>مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی (عج)، ص۵۴ تا ۵۶.</ref>

* در کتب هندوها چنین آمده‌است: در کتاب «وشن جوک» آمده که: «سرانجام دنیا به کسی برگردد که خدا را دوست دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او «فرخنده و خجسته باشد» در کتاب دیگری به نام «باسک» از کتب هندوها آمده: «دور دنیا تمام شود به پادشاه عادلی در آخر الزمان که پیشوای فرشتگان و پریان و آدمیان باشد، و راستی حق با او باشد، و آنچه در دریا و زمین‌ها و کوه‌ها پنهان باشد همه را به دست‌آورد، و از آسمان و زمین آنچه باشد خبر می‌دهد، و از او بزرگ‌تر کسی به دنیا نیاید».<ref>آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص۵۴–۵۶.</ref>

* در «تورات، کتاب حبقوق نبی، فصل ۷» چنین آمده: «و اگر تأخیر نماید، برایش منتظر باش زیرا که البته خواهد آمد و درنگ خواهد نمود، بلکه جمیع امت‌ها را نزد خویش جمع می‌کند و تمامی را برای خویشتن فراهم می‌کند».<ref>آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص۵۴–۵۶.</ref>

* در انجیل «لوقا» فصل دوازدهم چنین آمده‌است: «کمرهای خود را بسته و چراغ‌های خود را افروخته دارید، و شما مانند کسانی باشید که انتظار آقای خود می‌کشند، تا هر وقت بیاید و در را بکوبد بیدرنگ برای او باز کنید».<ref>همان.</ref>

* قرآن برای تکمیل بشارت‌های ادیان گذشته به ظهور منجی و مصلح جهانی می‌فرماید: «ما در کتاب زبور علاوه بر قرآن (یا پس از تورات) نوشتیم که زمین را بندگان صالح و شایسته من در اختیار خواهند گرفت و همین برای گروه عبادت کنندگان (و آنها که در مسیر بندگی خدا گام برمی‌دارند) برای رسیدن به اهداف شان کافی است».<ref>(سوره انبیاء:۱۰۵–۱۰۶).</ref> از امام باقر (ع) نقل شده که فرمود در تفسیر آیه فوق: «اینها (بندگان شایسته و صالح) همان یاران مهدی (عج) در آخر زمان خواهند بود».<ref>حکومت جهانی مهدی، همان، ص۱۹۳.</ref>

[[پیامبر اکرم(ص)]] فرمود: «دوازدهمین فرزند من پنهان می‌گردد و دیده نمی‌شود و زمانی برای پیروان من فرا می‌رسد که از اسلام جز نام و از قرآن جز خطوط باقی نمی‌ماند، در این هنگام، خداوند تبارک و تعالی به او اجازه قیام و خروج (ظهور) می‌دهد و اسلام را به وسیله او آشکار و تجدید می‌کند…».<ref>همان.</ref>