ضرورت انتخاب دین اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

هر زمانی انسان‌ها باید از [[پیامبر]] زمان خود اطاعت کنند، و به همین سبب چون پیامبر خاتم، در واقع آیینی برای تمام اعصار آورده‌اند و تکمیل کننده انبیای گذشته هستند عقل حکم می‌کند از او تبعیت شود نه آیین‌های پیامبران پیشین؛ که اگر چنین بود، ارسال پیامبران بعدی، بیهوده به نظر می‌رسید. دین [[اسلام]] دینی فراگیر و جهانی است که برای همه اعصارِ پس از خود آمده است. کامل بودن و جامع بودن آن در [[قرآن]] تصریح شده است. طبق گفته قرآن دین نزد خداوند اسلام است. اسلام دینی است که برای جاودانه ماندن دارای ویژگی‌هایی است از قبیل: عقلانی بودن، آسان بودن، منعطف بودن و همسویی با [[فطرت]].

خداوند برای هر عصر و زمانی پیامبر خاص و برنامه خاصی جهت رساندن مردم به سعادت داشته است و تبعیت از پیامبر زمان موجب سعادت انسان‌ها در همان برهه از زمان بوده است. و به موجب این که پیامبر عصر ما بلکه تمام اعصار بعدی پیامبر خاتم است، باید برای نیل به سعادت از او تبعیت کرد، و تبعیت از سایر ادیان سعادت انسان را تأمین نمی‌کند، و الا اگر موجب تأمین سعادت انسان می‌گردید نیازی نبود که خداوند پیامبر جدیدی بفرستد، ارسال رسول جدید نشانه آن است که به هر دلیلی نسخه پیامبر سابق کافی برای تأمین سعادت بشر نیست؛ و نسخه رسالت پیامبر آخرین نسخه و خاتم تمام انبیای الهی است. ولذا باید از این دین تبعیت کرد تا به سعادت نایل آمد.

البته معنای پذیرش دین اسلام طرد سایر نبوت و رسالت نیست بلکه ما موظفیم به این دین عمل کنیم در عین این که به سایر انبیای الهی ایمان داریم و آنان را به عنوان پیامبران و رسولان الهی قبول داریم و به آنان کمال احترام را می‌گذاریم؛ و این معنا جزو دین ماست.<ref>(شوری:۱۳؛ نساء۱۳۶–۱۳۵؛ آل عمران؛ ۸۵–۸۴).</ref>

دین اسلام مزایا و خصوصیاتی دارد که کامل‌ترین دین و سازگارترین دین با فطرت بشر است، و دینی است که پاسخ‌گوی تمام نیازهای بشری در تمام اعصار و قرون می‌باشد؛ و لذا به خصوصیات این دین اشاره می‌کنیم:

فراگیری و جهانی بودن از مسلمات این آیین الهی است. پیامبر اکرم(ص) به سران کشورهایی مانند: قیصر روم، پادشاه ایران و فرمانروایان مصر و… نامه نوشتند و همه را به پذیرش دین اسلام دعوت کرده و از پیامدهای کفر بر حذر داشتند؛ و اگر دین اسلام، جهانی نبود چنین دعوتی عمومی انجام نمی‌گرفت و سایر اقوام و امت‌ها هم عذری برای عدم پذیرش می‌داشتند؛ بنابراین، نمی‌توان بین ایمان به اسلام و ضرورت عمل بر طبق این شریعت الهی تفکیکی قایل شد و در نتیجه نمی‌توان کسی را از این آیین الهی مستثنی دانست.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، اصول عقاید، ناشر مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چاپ سیزدهم، ۱۳۷۴، ج۱ و ۲، ص۳۳۰–۳۲۹.</ref>

در این آیه از اتمام نعمت و اکمال دین سخن به میان آمده است و طبق این آیه دین در یک روز خاص به کمال می‌رسد که مراد از این روز، روزی است که پیامبر(ص) علی(ع) را به امامت برگزید یعنی پس از طرح مجموعه‌ای از معارف و احکام یک چیزی باقی می‌ماند که باید مطرح شود تا دین به کمال خود برسد و آن هم امر امامت است.

«البته جامعیّت و کمال دین، با یکدیگر در ارتباط هستند یعنی نمی‌توان گفت که دین کامل است اما جامع نیست. عدم جامعیت دین معنایش ناقص بودن دین است. یعنی در دین، باید چیزهایی می‌بوده که نیست» لذا انتخاب دین کامل برای مردم شایسته است.<ref>نصری، عبدالله، تلخیص از کتاب انتظار بشریت از دین، مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، چاپ دیتا، چاپ اول، ۱۳۷۸، صص ۸۰–۷۹.</ref>

جامعیت دین به دو گونه بررسی می‌شود: ۱ـ جامعیت قرآن؛ ۲ـ جامعیت منابع دین.

طبق این آیه، هدف از نزول قرآن روشنگری است یعنی قرآن بیانگر و روشنگر همه امور است که نظر صحیح آن است که قرآن بیانگر همه مسائل مربوط به هدایت انسان است.

از آنجا که قرآن، کتاب هدایت است و برای رشد و کمال انسان‌ها نازل شده، لذا مراد از تفصیل «کل شیء» محتوای برنامه پیامبر است؛ یعنی هر آنچه را که بشر برای تکامل خود لازم دارد در قرآن آمده است.<ref>نصری، عبدالله، تلخیص از کتاب انتظار بشر از دین، همان، صص ۷۳–۷۱.</ref>

در قرآن از دین الهی به عنوان اسلام یاد شده و درباره ثبات آن براهینی اقامه شده است که به جهت اختصار به بعضی از براهین اشاره می‌شود:

۲ـ برهان دیگر مبتنی بر فطرت انسانی است که مبدأ قبول دین است به این بیان که اسلام برای پرورش و شکوفایی فطرت انسانی نازل شده است و فطرت انسانی امری ثابت و تغییرناپذیر است؛ چنان‌که فطرت اصیل همه انسان‌ها یکی است آنچه که در زندگی انسان محل تغییر است آداب، عادات و رسومی است که متعلق به طبیعت و زندگی مادی است. اما ساختار درونی و روحی انسان که امری خدا خواه و خدا طلب است ثابت و مشترک بین همگان است. پس دینی که برای تربیت فطرت انسان‌ها تنظیم می‌شود ثابت و مشترک خواهد بود.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تلخیص از شریعت در آینه معرفت، مرکز نشر اسراء، چاپخانه اسوه، چاپ اول، ۱۳۷۷، صص ۱۱۶–۱۱۵.</ref>

{{مطالعه بیشتر}}

{{پانویس|۲}}

{{شاخه

}}

{{پایان متن}}