۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
[[شیخ کلینی]] در [[اصول کافی]] در بخش {{متن عربی|بَابُ فَضْلِ شِرَاءِ الْحِنْطَةِ وَ الطَّعَام|ترجمه= فضیلت خریدن گندم و طعام}}، سه حدیث از [[امام صادق(ع)]] نقل میکند که در آنها به خریدن گندم توصیه شده و از خریدن آرد و نان نهی شده است. | [[شیخ کلینی]] در [[اصول کافی]] در بخش {{متن عربی|بَابُ فَضْلِ شِرَاءِ الْحِنْطَةِ وَ الطَّعَام|ترجمه= فضیلت خریدن گندم و طعام}}، سه حدیث از [[امام صادق(ع)]] نقل میکند که در آنها به خریدن گندم توصیه شده و از خریدن آرد و نان نهی شده است. | ||
عباد بن حبیب نقل میکند که از امام صادق(ع) شنید: «خریدن گندم فقر را از بین میبرد و خریدن آرد موجب فقر میشود؛ و خریدن نان از بین بردن مال است. میگوید عرض کردم: خداوند حافظ شما باشد پس کسی که قدرت بر خریدن گندم ندارد چه کار کند، فرمود: این حکم (ممانعت، نهی) برای کسی است که قدرت بر خرید گندم دارد ولی این کار را نمیکند.»<ref>شیخ کلینی، الکافی، تحقیق غفاری، علی اکبر، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش، ج۵، ص۱۶۷.</ref> | |||
همچنین از امام صادق(ع) نقل شده: «زمانی که پولی به دست آوردی با آن گندم بخر و اگر آرد بخری پول تو از دست رفته است.»<ref>شیخ کلینی، ج۵، ص۱۶۷ و شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۷، ص۱۶۲.</ref> | |||
ابوصباح کنانی از امام صادق(ع) نقل میکند: «خریدن آرد مایه ذلت است و خریدن گندم مایه عزت و خریدن نان مایه فقر، پس پناه میبرم به خداوند از فقر و ناچیزی.»<ref>کلینی، ج۵، ص۱۶۷، و طوسی، ج۷، ص۱۶۲.</ref> | |||
از آنجایی که این | از آنجایی که این روایات، در باب تجارت وارد شدهاند، میتوان گفت ریسک تجاری درباره خرید آرد و نان خطرناک است. <ref>هادوی کاشانی، اصغر، موفقیت اقتصادی از دو نگاه، ماهنامه پاسدار اسلام، شمارههای ۲۴۳–۲۴۴.</ref> شاید بتوان یکی از اهداف روایت را عدم وابستگی به دیگران و احساس عزت، شخصیت و کرامت در جامعه دانست. بنابر همین معنا، امام فرمودهاند: اگر گندم بخری انگار پولت را در راه منفعت آور و سودآور هزینه کردهای ولی اگر آرد و نان بخری بدین معنی است که پولت را از دست دادهای چون کالائی که خریدهای مصرفی و نهائی است. | ||
بر این اساس برخی کتب فقهی گذشته شیعه، خرید گندم را مستحب، خرید آرد را مکروه و خرید نان را با کراهت شدید بیان کردهاند.<ref>شهید اول، الدروس الشرعیه، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۱۸۷.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} |