مجازات اهانت به پیامبر اسلام(ص) و اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

مجازات شخص اهانت‌کننده به مقدسات اسلامی دارای دو نوع ماهیت حدی و تعزیری است. هرگاه جرم اهانت به صورت [[سب النبی]] و ائمه(ع) و حضرت زهرا (ع) باشد، مجازات آن قتل است. اجرای این مجازات از نظر مشهور فقها نیازی به طی مراحل دادرسی و محاکمه ندارد و بلکه بدون آن بر شنونده سب تحت شرایطی، مثل عدم وجود خوف بر نفس، عرض و مال معتد، قتل مرتکب سبّ واجب است.<ref>نجفی، محمد حسن، جواهر کلام، داراحیا التراث العربی، ج۴۱، ص۴۳۲، خویی، ابوالقاسم، تکمله المنهاج، کتاب الحدود، چاپ سازمان مهر، ۱۳۶۳، ص۴۵، مسئله ۲۱۴.</ref> منتهی در صورت دستگیری باید اتهام در دادگاه بر اساس موازین حقوقی ثابت شود.

هر گاه اهانت به شکل ارتداد نمود پیدا کند، حکم آن که عبارت از قتل مرد [[مرتد]] فطری و قتل مرد مرتد ملی بعد از ردّ درخواست توبه توسط وی و حبس ابد برای زن مرتده بعد از رد درخواست توبه توسط وی است اجرا می‌شود.<ref>خویی، ابوالقاسم، تکمله المنهاج، کتاب الحدود، چاپ سازمان مهر، ۱۳۶۳،  ص۵۵، بحث ارتداد و مسئله ۲۷۱.</ref> اگر اهانت به حد ارتداد و سب نرسد، مجازات آن ماهیت تعزیری خواهد داشت، هر چند در پاره‌ای از موارد مجازات تعزیری آن به شکل ثابت تعیین شده‌است؛ مثلاً هرگاه کسی عمداً در کعبه مرتکب برخی اعمال خیلی موهن گردد (که در کتب فقهی مشخص شده‌ است) از آنجا و از حرم بیرون می‌برند و به عنوان مجازات می‌کشند.<ref>خویی، ابوالقاسم، تکمله المنهاج، کتاب الحدود، چاپ سازمان مهر، ۱۳۶۳، ص۵۸.</ref>