شرایط ریاست جمهوری: تفاوت میان نسخه‌ها

مطابق قانون اساسی، رئیس‌جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی که واجد این شرایط باشند انتخاب گردد: ایرانی الاصل، تابع ایران، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و ا مانت و تقوی، مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور.

هر چند که در این اصل ویژگی‌های شخص لایق برای انتخابات را به‌طور کلی بیان نموده‌است، اما همین عناوین با دقت و ملاحظات زیادی لحاظ شده‌اند و می‌تواند هم برای نهادهای تعیین صلاحیت و هم برای انتخاب کنندگان معیار و ملاک تعیین‌کننده باشد البته از آن جایی که شروطی مانند ایرانی الاصل بودن یا دارای حسن سابقه بودن کمتر بحث و مناظره است، لذا به تبیین معیارهای کلیدی و اصلی رئیس جمهوری از دیدگاه قانون اساسی می‌پردازیم:

ب) '''رجل سیاسی''': سیاست یعنی کشورداری و اصولاً علم سیاست را علم اداره کشور را گویند لذا شخصیت سیاسی کسی است که بتواند کشورداری کند، البته سیاسی بودن به معنای سیاست باز و حزب باز نیست بلکه منظور توانمندی اداره کشور در عرصه‌های گوناگون، نظیر فرهنگ، اقتصاد، مسائل اجتماعی، علمی و بین‌المللی است، لذا نباید شخصیتی صنفی داشته باشد.

در این زمینه می‌توان به فرمانی که حضرت علی (ع) به مالک اشتر نخعی، فرزند حارث نوشته‌است، مراجعه کرد و این فرمان و سایر بیانات معصومین (ع) در این زمینه می‌تواند نصب العین و منش برای کشور داری و ادای مسئولیت‌های اجرایی باشد و حتی مدیران می‌توانند از تجربیات و عملکرد گذشتگان عالم سیاست هم کمال استفاده را کنند تا وضعیت را از قبل هر چه بهتر و نیکوتر بگردانند. همانگونه که حضرت امام خمینی از انقلاب مشروطه و وقایع و حوادث آن و همچنین از مبارزات عالمانی، همچون شیخ فضل الله نوری و شهید سید حسن مدرس در قیام و نهضت خود استفاده نمودند، نیز نامزدین ریاست جمهوری می‌توانند از تجربیات دولت‌های قبلی در زمینه پیش برد اهداف مقدس جمهوری اسلامی ایران بهره ببرند.

به جهت اینکه مقام معظم رهبری از سطح کلان مسائل مربوط به اداره کشور را زیر نظر دارند و خود نیز در برهه ای از زمان این مسئولیت را در نظام بر عهده داشته‌اند و بی گمان بیش از هر کارشناس و فرد خبره دیگر بر این امر راقف هستند، لذا از بیانات ایشان در این رابطه بهره می جوئیم: ایشان در سخنرانی‌های عمومی خود از عید فطر سال ۸۳ تا ۲۸/۲/۱۳۸۴ دربارهٔ رئیس‌جمهور واجد صلاحیت مطالبی را بیان داشته‌اند که به اجمال به آنها اشاره می‌کنیم:

۱. در برخورد با مسائل توسعه از یاد قشرهای ضعیف و مظلوم غافل نشود و به فکر معیشت، دین و فرهنگ مردم باشد و دارای ویژگی‌های کارآمدی، توانایی، شادابی و نشاط، کفایت، علاقمند مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، مردمی بودن، مؤمن به هدف‌های انقلاب و استقلال و پیشرفت کشور، شناخت وظایف و عمل به آن با قوت و اقتدار، با حوصله، اهمیت دادن به امنیت، هوشمندی، با تدبیر و مصمم، توان اشتغال زایی بالا و با همت باشد.<ref>روزنامه جوان ۱/۳/۱۳۸۴.</ref>