تقویت ایمان در برابر شبهات: تفاوت میان نسخه‌ها

معرفت و آگاهی برای تقویت ایمان اگر چه لازم است ولی کافی نیست. [[تسلیم]] در برابر حق و عمل صالح، در کنار آگاهی، برای تقویت ایمان و [[اعتقاد]] ضروری است و دانش به تنهایی کافی نیست.

[[تسلیم]] در برابر حق، در کنار تقویت آگاهی، برای تقویت ایمان لازم است. بر پایه آیه{{قرآن|وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَیْقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا| ترجمه = و با آنکه دلهایشان بدان یقین داشت از روی ظلم و تکبر آن را انکار کردند}}<ref>نمل:14.</ref> آگاهی در ایمان مؤثر است ولی کافی نیست؛ زیرا ایمان به جز معرفت، به تسلیم و [[فروتنی]] در برابر حق نیز نیاز دارد. تفاوت ایمان با دانشِ صرف و خشک در همین است.

ایمان از سنخ «اعتقاد و معرفت» است، ولی معرفت به تنهایی نیست. ایمان، معرفتی است که به دل نشسته و وجود انسان را فرا گرفته باشد.<ref name=":0">برگرفته از طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج 1، ص 45.</ref> علت نامگذاری اعتقاد نیز این است که معرفت به عقد قلب درآمده و با هستی انسان گره می‌خورد.

برای تقویت ایمان در برابر شبهات، عبور از [[شک]] ضروری است. به گفته علامه طباطبایی در [[تفسیر المیزان]]، ایمان پس از درمان «مرض قلب» که شک و دودلی است، در قلب جای می‌گیرد.<ref>. ر.ک. همان، ج 5، ص 378.</ref> به باور او، واژه «ایمان» از ماده «ا م ن» گرفته شده است و علت نامگذاری آن این است که گویا شخص [[مؤمن]]، با ایمان از شک و تردید ایمن می‌شود.<ref name=":0" /> بنابراین، شک از موانع و آفت‌های ایمان است، که باید با تدبّر، مطالعه و پرسش از آن عبور کرد.

عمل صالح، در کنار آگاهی، برای تقویت ایمان ضروری است. ایمان، «پذیرفتن» با تمام وجود است و «پذیرفتن»، غیر از «دانستن» و بیش از آن است؛ بنابراین لازم است کوشش در عمل بیشتر شود، تا موجبات کمال فراهم آید.