پرش به محتوا

روایت شیرخوردن پیامبر از سینه ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا این حدیث که پیامبر اکرم(ص) از سینه ابوطالب شیر می‌خورده است جعلی است یا صحت دارد؟
آیا حدیث شیر خوردن پیامبر (ص) از سینه ابوطالب، جعلی است یا صحت دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
روایت مورد سئوال در کتاب کافی از امام صادق(ع) نقل شده است که «لما ولد النبی(ص) مکث أیاما لیس له لبن فألقاه ابوطالب علی ثدی نفسه فأنزل الله فیه لبنا فیضع منه أیاما حتی وقع ابوطالب علی حلیمه السعدیه فدفعه الیها؛<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ پنجم، ۱۳۶۳ش، کتاب الحجه، باب مولد النبی و وفاته، ص۴۴۸.</ref>
روایت مورد سوال در [[کتاب کافی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است که {{متن عربی|لما ولد النبی(ص) مکث أیاما لیس له لبن فألقاه ابوطالب علی ثدی نفسه فأنزل الله فیه لبنا فیضع منه أیاما حتی وقع ابوطالب علی حلیمه السعدیه فدفعه الیها|ترجمه=هنگامی که رسول خدا(ص) متولد شد مادرش شیر نداشت و چند روز بی شیر ماند و خداوند از طریق ابوطالب او را به سینه می‌چسبانید و خداوند از این طریق به آن حضرت شیر می‌داد تا این که ابوطالب آن حضرت را به حلیمه سعدیه سپرد.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ پنجم، ۱۳۶۳ش، کتاب الحجه، باب مولد النبی و وفاته، ص۴۴۸.</ref>


هنگامی که رسول خدا(ص) متولد شد مادرش شیر نداشت و چند روز بی شیر ماند و خداوند از طریق ابوطالب او را به سینه می‌چسبانید و خداوند از این طریق به آن حضرت شیر می‌داد تا این که ابوطالب آن حضرت را به حلیمه سعدیه سپرد))
[[علامه محمد باقر مجلسی]] در شرح این حدیث، گرچه آن را از نظر مبنای متأخرین ضعیف دانسته، امّا در مورد این حدیث می‌نویسد این عمل نوعی اعجاز است و با این رابطه اخوت و برادری که در میان [[رسول خدا(ص)]] و [[امیر المؤمنین علی(ع)]] وجود دارد بیشتر می‌گردد.<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول فی شرح اخبار آل الرسول، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۷۹ش، ج۵، ص۲۵۲.</ref>


علامه مجلسی محمد باقر در شرح این حدیث، گرچه آن را از نظر مبنای متأخران ضعیف دانسته است امّا در مورد این حدیث می‌نویسد این عمل نوعی اعجاز است و با این رابطه اخوت و برادری که در میان رسول خدا(ص) و امیر المؤمنین علی(ع) وجود دارد بیشتر می‌گردد.<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول فی شرح اخبار آل الرسول، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۷۹ش، ج۵، ص۲۵۲.</ref>
[[ملا صالح مازندرانی]] نیز در شرح اصول کافی این حدیث را رد نکرده است، بلکه روایتی را نیز از منابع [[اهل سنت]] به عنوان شاهد این روایت آورده است که آن حضرت فرمودند «کنت عجیا» و از قول زمخشری می‌نویسد: عجی کسی است که یا مادرش شیر ندارد یا مادرش مرده باشد.<ref>مازندرانی، مولا محمد صالح، شرح اصول کافی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۲۰۰۰م، ج۷، ص۱۸۱.</ref>


مرحوم ملا صالح مازندرانی نیز در شرح اصول کافی این حدیث را رد نکرده است بلکه روایتی را نیز از منابع سنی به عنوان شاهد این روایت آورده است که آن حضرت فرمودند «کنت عجیا» و از قول زمخشری می‌نویسد: عجی کسی است که یا مادرش شیر ندارد یا مادرش مرده باشد.<ref>مازندرانی، مولا محمد صالح، شرح اصول کافی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۲۰۰۰م، ج۷، ص۱۸۱.</ref>
در کتاب «النقود اللطیفه علی الکتاب المسمی بالاخبار الدخیله» آمده است: اگر در مورد حدیثی که مربوط به [[احکام عملیه]] (فقهی) نباشد به دلیل عدم وجود قرائن و شواهد مؤید آن، قطعیت صدور از [[معصوم]] حاصل نشود، رد آن حدیث و حکم به دروغ و جعلی بودن آن جایز نیست، حتی در مواردی که حدیث، [[خبر مرسل]] یا مجهول الاسناد باشد؛ بنابراین اگر نتوان اعتبار حدیثی را ثابت کرد نمی‌توان آن را با استدلال‌ها و شبهات ضعیف رد نمود. بنابراین نمی‌توان بر آن حدیث اثر شرعی عملی مترتب نمود زیرا به احکام عملیه ارتباط ندارد.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، النقود اللطیفه علی الکتاب المسمی بالاخبار الدخیله، ضمیمه منتخب الاثر سه جلدی، قم، انتشارات دفتر آیت الله صافی گلپایگانی، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۲۹–۴۳۰.</ref>
 
نکته ای که در مورد این روایت و امثال آن باید توجه کرد این است که اگر چه این روایت ضعیف است و تنها روایتی است که در این مورد نقل شده است امّا در قضاوت در مورد آن تنها می‌توان گفت که ممکن است این روایت معتبر نباشد ولی نمی‌توان آن را رد کرد یا جعلی دانست زیرا روایت جعلی روایتی است که مخالف صریح عقل باشد یا مخالف صریح قرآن یا اجماع یا احادیث صحیح دیگر، به طوری که نتوان آن را به هیچ وجه تأویل نمود.
 
در کتاب «النقود اللطیفه علی الکتاب المسمی بالاخبار الدخیله» آمده است: اگر در مورد حدیثی که مربوط به احکام عملیه (فقهی) نباشد به دلیل عدم وجود قرائن و شواهد مؤید آن، قطعیت صدور از معصوم حاصل نشود، رد آن حدیث و حکم به دروغ و جعلی بودن آن جایز نیست حتی در مواردی که حدیث، خبر مرسل یا مجهول الاسناد باشد؛ بنابراین اگر نتوان اعتبار حدیثی را ثابت کرد نمی‌توان آن را با استدلال‌ها و شبهات ضعیف رد نمود.
 
و تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که نمی‌توان بر آن حدیث اثر شرعی عملی مترتب نمود زیرا به احکام عملیه ارتباط ندارد.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، النقود اللطیفه علی الکتاب المسمی بالاخبار الدخیله، ضمیمه منتخب الاثر سه جلدی، قم، انتشارات دفتر آیت الله صافی گلپایگانی، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۲۹–۴۳۰.</ref>
 
بنابراین نمی‌توان گفت که این حدیث یقینا از معصوم صادر شده است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


خط ۳۱: خط ۲۲:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۴۲: خط ۳۳:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
۱٬۴۰۷

ویرایش