عذاب عمومی پس از پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

[[عذاب الهی]] براساس معیارهایی است که فقط [[خداوند]] از آن آگاهی دارد؛ برخی قوم‌ها را به دلیل تکذیب [[انبیاء]] یا [[ظلم]] و ستم‌های دیگر عذاب نموده است. و برخی دیگر مانند اقوام [[جاهلیت]] زمان [[پیامبر]] را عذاب نکرده و حساب آنها را به [[قیامت]] گذاشته است. عذاب نکردن اقوام می‌تواند دلائل مختلفی داشته باشد: در [[حدیثی قدسی]] از پیامبر اسلام آمده است که خداوند فرمود: «قسم به عزت و جلالم اگر نمی‌بودند آنانکه مرا به یک چشم برهم زدن عبادت می‌کنند (یعنی یک چشم برهم زدنی هم از من غافل نیستند). و اگر نمی‌بودند پرهیزگاران، از آسمان یک قطره باران فرو نمی‌فرستادم و یک برگ سبز نمی‌رویاندم.»<ref>شیخ صدوق، ترجمه جامع الاخبار، کتاب فروشی اسلامیه، ۱۴۰۳ق، ص۲۱۱.</ref>

[[امام علی(ع)]] فرمودند: روی زمین دو وسیله امنیت از عذاب الهی بود. یکی از آن‌ها که وجود پیامبر بود برداشته شد. هم‌اکنون به دومی یعنی استغفار تمسک جویید.<ref>نهج البلاغه حکمت ۸۸.</ref> براین اساس معلوم می‌شود در زمان حیات پیامبر اسلام که قرآن آن‌را «رحمت برای عالمیان بود» معرفی کرده،<ref>انبیاء ۱۰۷.</ref> مردم از نزول عذاب آسمانی در امان بوده‌اند. در زمان حاضر نیز گر چه گناهانی که سبب نزول عذاب شود، رخ می‌دهد، ولی استغفار و توبه و پشیمانی سبب رفع آن عذاب‌ها می‌شود. وجود [[ایمان|مومنانی]] که پیوسته در حال دعا و استغفار هستند، نیز از علت‌های رفع عذاب از سایر مردم می‌باشد. علاوه بر این‌ها وجود [[امام زمان(عج)]] و دعاهای ایشان نیز در جلوگیری از نزول عذاب‌های آسمانی نقش مؤثر دارد.

  | بازبینی =