automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
(ابرابزار) |
(←محتوا) |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
حال قطع نظر از روایت یا ضربالمثل بودن، جمله فوق دارای محتوا و پیام سازندهای میباشد و آن این که انسان به معصومین اقتدا کند و فقط بخاطر رضای خداوند کمک و احسان کند و توقع کوچکترین تشکری را از کسی نداشته باشد هرچند اکثر مردم ناسپاسی خواهند کرد. بنا بر این نباید اینگونه سخنان مستمسکی بشود برای خسّت و احتیاطهای نابجای بندگان دنیا در خدمت به دیگران که میگویند به چه کسی اعتماد میتوان کرد و چرا باید برای آدمهای قدر نشناس خدمت کرد؟! به عبارت دیگر این گونه ضربالمثل در صدد منع انسان از خدمت به خلق خدا نیست هرچند اکثر آنان کسانی باشند که به جای سپاسگزاری کفران میکنند، بلکه درصدد توبیخ بیشتر انسانهایی قدر ناشناس و بر حذر بودن از خطر آنان است؛ آیت الله جوادی آملی ذیل آیه فوق از علامه طباطبایی که ایشان نیز از این جمله در خود المیزان به روایت تعبیر نکرده، نقل نموده که علامه طباطبایی میگوید در آیه «و ما نقموا الا أن أغناهم الله و رسوله من فضله» که در مقام سرزنش منافقان است، خداوند «أغناهم» را که سبب احسان و شکر گزاری است در جای چیزی به کار برده که سبب اسائه و خشم است تا منافقان را بیشتر نکوهش کند و بگوید اسلام امنیت، اقتصاد، ألفت و. . . را در میان شما جای گزین نا امنی، غارتگری، فقر و. .. کرد اگر دین ندارید دست کم آزادمرد باشید اگر اسلام نیاوردید، نظام اسلامی از شما توقع دارد که با اسلام و مسلمانان لا اقل دشمنی نکید. | |||
شاید معنای دیگری این ضربالمثل این باشد: بهترین راه برای دفع شر انسانی که خبث باطن دارد و دارای روح آلوده میباشد، نیکی کردن به او است یعنی با احسان و نیکی کردن شرش را از خود دفع باید کرد و پستی او مانع نشود که از خوبی کردن به او دریغ شود. | شاید معنای دیگری این ضربالمثل این باشد: بهترین راه برای دفع شر انسانی که خبث باطن دارد و دارای روح آلوده میباشد، نیکی کردن به او است یعنی با احسان و نیکی کردن شرش را از خود دفع باید کرد و پستی او مانع نشود که از خوبی کردن به او دریغ شود. | ||
== منابع == | == منابع == |