استناد حقوق و حاکمیت ملت در قانون اساسی به کتاب و سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

استناد حقوق و حاکمیت ملت در قانون اساسی به کتاب و سنت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۳۴

۴۶۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

A.rezapour

automoderated، ناظمان (CommentStreams)

۱۵٬۱۴۷

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
@@ خط ۵: / خط ۴: @@
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-آنچه نخست در خصوص این سؤال می‌توان گفت آن است که با بررسی و تأملی هر چند اجمالی در کتاب و سنّت، ثابت خواهد شد که مسئله حقوق ملت و حق حاکمیت مردم در پرتو احکام الهی اسلام، نه تنها مسئله جدیدی نیست، بلکه وجود ریشه‌های این بحث در کتاب و سنّت به خوبی نمایان است. هم چنین توجه به این نکته ضروری است که به طور قطع پرداختن قانون اساسی به بحث حقوق ملت نیز با الهام از آیات قرآن کریم و سنّت معصومین(ع) بوده است.<ref>اصول مربوط به حقوق ملت از جمله اصول ۱۹ تا ۲۲، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با استناد به آیات ۱۳ از سوره حجرات، ۲۱ سوره روم و غیره تدوین گردیده است.</ref>
+با بررسی و تأملی هر چند اجمالی در کتاب و سنت، خاستگاه حقوق ملت و حق حاکمیت مردم در پرتو احکام الهی اسلام کاملا نمایان می‌شود که در کتاب و سنت ریشه دارند. به طور قطع پرداختن قانون اساسی به بحث حقوق ملت با الهام از آیات قرآن کریم و سنّت معصومین(ع) بوده است.<ref>اصول مربوط به حقوق ملت از جمله اصول ۱۹ تا ۲۲، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با استناد به آیات ۱۳ از سوره حجرات، ۲۱ سوره روم و غیره تدوین گردیده است.</ref> دعوت قرآن از [[پیامبر(ص)]] به اینکه با مردم مشورت کند نشان از جایگاه مردم در مشارکت سیاسی دارد. و مهمتر از آن سنت بیعت است که پیامبر(ص) برای حکمرانی خود، پذیرش قلبی مردم را می‌طلبد و بدون آن خلافت خود را جایز نمی‌داند.
+در اسلام همه شهروندهای جامعه از حقوق مساوی برخوردار هستند و این حقوق مساوی دربردارنده تساوی در امر سیاسی هم است که کسی امتیاز بیشتری نسبت به دیگران در موضوع حکومت ندارد و این ملت هستند که باید حاکمیت خود را تعیین کنند.
 == مشارکت سیاسی مسلمانان ==