پرش به محتوا

پیشگویی‌ها در مورد آخرالزمان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:




در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که فرموده است؛ پایان جهان و وقایعی که صورت می‌گیرد یا خواهد گرفت، فقط در دست خداوند است و کسی به آن علم ندارد. چگونگی پایان جهان در اسلام غیر از آن چیزی است که پیشگو‌ها پیش‌بینی کرده‌اند:
مسئله پایان جهان یک امر غیبی است که بر همه ما پوشیده است. در آیات قرآن علم غیب مخصوص خدا و رسول و اهل بیت


* {{قرآن|يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ|ترجمه=خدا هر چه را بخواهد محو می کند و هر چه را بخواهد ثابت و پابرجا می نماید، و "امّ الکتاب "نزد اوست|سوره=رعد|آیه=۳۹}}
* {{قرآن|يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ|ترجمه=خدا هر چه را بخواهد محو می کند و هر چه را بخواهد ثابت و پابرجا می نماید، و "امّ الکتاب "نزد اوست|سوره=رعد|آیه=۳۹}}
خط ۱۶: خط ۱۶:
* {{قرآن|إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ|۱|وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ|۲|وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ|۳|ترجمه=هنگامی که خورشید را به هم درپیچند و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند|سوره=تکویر|آیه=۱-۳}}
* {{قرآن|إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ|۱|وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ|۲|وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ|۳|ترجمه=هنگامی که خورشید را به هم درپیچند و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند|سوره=تکویر|آیه=۱-۳}}


مسئله پایان جهان یک امر غیبی است که بر همه ما پوشیده است و دانستن آن یعنی علم داشتن به غیب، در حالی که در آیات قرآن علم غیب مخصوص خدا و رسول و اهل بیت است: {{قرآن|عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَی غَیْبِهِ أَحَدًا}}<ref>جن / ۲.</ref>؛ «یعنی غیب خود را بر احدی اظهار نمی‌کند».
: {{قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا|ترجمه=[او] دانای غیب است و هیچ کس را بر غیب خود آگاه نمی کند|سوره=جن|آیه=۲}}


بنابراین خدای متعال عالم به تمامی غیب‌ها است؛ آن هم علمی که اختصاص به خودش دارد و کسی به آن آگاه نیست و در ادامه آیه استثنایی می‌آورد {{قرآن|إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِن رَّسُولٍ.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج۲۰، ص۳۴۷.</ref>}}؛ «مگر کسی از رسولان و انبیاء را که شایسته این کار بداند».
بر اساس دیدگاه اسلام فقط خداست که عالم به تمامی غیب‌ها است؛ آن هم علمی که اختصاص به خودش دارد و کسی به آن آگاه نیست و در ادامه آیه استثنایی می‌آورد {{قرآن|إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِن رَّسُولٍ.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج۲۰، ص۳۴۷.</ref>}}؛ «مگر کسی از رسولان و انبیاء را که شایسته این کار بداند».




۷٬۲۳۰

ویرایش