automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۲۵۷
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
آیه مورد بحث چه مربوط به حالت مردم در هنگام بیرون آمدن از قبر باشد و چه مربوط به حالت آنان بعد از موقف حساب باشد، بر این مطلب دلالت دارد که به صورتها و حالات مختلف (پراکنده) خواهند بود، و این پراکندگی ممکن است به اعتبارات مختلف باشد. | آیه مورد بحث چه مربوط به حالت مردم در هنگام بیرون آمدن از قبر باشد و چه مربوط به حالت آنان بعد از موقف حساب باشد، بر این مطلب دلالت دارد که به صورتها و حالات مختلف (پراکنده) خواهند بود، و این پراکندگی ممکن است به اعتبارات مختلف باشد. از جمله اعتبار مذهب، سرزمین، کفر و ایمان، پیشوایان و... | ||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== مقصود از پراکنده بودن مردم == | == مقصود از پراکنده بودن مردم == | ||
منظور از {{قرآن|یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً}}، بیرون آمدن مردم از قبرها به حالت پراکنده، دانسته شده است.<ref> | منظور از {{قرآن|یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً}}، بیرون آمدن مردم از قبرها به حالت پراکنده، دانسته شده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۷، ص۲۲۶، طالقانی، سید محمود، پرتوی از قرآن، تهران، شرکت سهامی انتشار، بی تا، ج۵، ص۲۲۲ و حسینی تهرانی، سید محمد حسین، معادشناسی، بی جا، انتشارات حکمت، چاپ سوم، ۱۴۰۷ ق، ج۶، ص۲۷۴.</ref> و بعضی دیگر معتقدند: آیه مورد بحث ناظر به احوال مردم به هنگام روانه شدن از جایگاه حساب به سوی منازلشان (بهشت یا جهنم) میباشد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، اسماعیلیان، چاپ پنجم، ۱۳۷۱، ج۲۰، ص۳۴۳، فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، بی تا، ج۹–۱۰، ص۷۹۹، محمد بن جریر طبری، جامع البیان، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق، ج۳۰، ص۳۳۹، و قرشی دمشقی، اسماعیل، تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالمعرفه، ۱۴۱۲، ج۴، ۵۷۷.</ref> و عدهای دیگر تنها به ذکر این دو احتمال بسنده کردهاند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، بیروت، احیاء التراث العربی، جسوم، بی تا، ج۳۲، ص۶۰.</ref> بنابراین نمیتوان به صورت قطعی آیه را ناظر به حالت مردم به هنگام بیرون آمدن از قبرها دانست. | ||
واژهای که پراکنده بودن مردم در روز قیامت از آن استفاده میشود، کلمه «اشتاتا» میباشد. اشتات همانند شتّی جمع شتیت به معنی متفرق (پراکنده) میباشد.<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، همان.</ref> مقصود از پراکنده بودن مردم میتواند به این اعتبارها باشد: | واژهای که پراکنده بودن مردم در روز قیامت از آن استفاده میشود، کلمه «اشتاتا» میباشد. اشتات همانند شتّی جمع شتیت به معنی متفرق (پراکنده) میباشد.<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، همان.</ref> مقصود از پراکنده بودن مردم میتواند به این اعتبارها باشد: | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
# به اعتبار حالات مختلف مردم: بعضی شاد، زیبا و خندانند و بعضی هم تیره و گرفته وتاریک. | # به اعتبار حالات مختلف مردم: بعضی شاد، زیبا و خندانند و بعضی هم تیره و گرفته وتاریک. | ||
# به اعتبار ایمان و کفر: اهل ایمان با هم و اهل کفر نیز با هم خواهند بود. | # به اعتبار ایمان و کفر: اهل ایمان با هم و اهل کفر نیز با هم خواهند بود. | ||
# به اعتبار رهبران و پیشوایان: یعنی هرگروهی با پیشوا و رهبر خود خواهد بود.<ref> | # به اعتبار رهبران و پیشوایان: یعنی هرگروهی با پیشوا و رهبر خود خواهد بود.<ref>تفسیر نمونه، همان، ص۲۲۶–۲۲۷.</ref> قرآن نیز میفرماید: {{قرآن|یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم|ترجمه=روزی را که هر گروهی را با پیشوایانشان میخوانیم.|سوره=اسراء|آیه=۷۱}} | ||
در تفسیر نمونه پس از ذکر احتمالات فوق آمده است: «جمع میان این تفسیرها کاملاً ممکن است، زیرا مفهوم آیه گسترده است.<ref>تفسیر نمونه، همان، ص۲۲۷.</ref> | در تفسیر نمونه پس از ذکر احتمالات فوق آمده است: «جمع میان این تفسیرها کاملاً ممکن است، زیرا مفهوم آیه گسترده است.<ref>تفسیر نمونه، همان، ص۲۲۷.</ref> | ||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
۲. گروهی بودن مردم: {{قرآن|یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجا|ترجمه=روزی که در صور دمیده میشود و شما فوج فوج (به محشر) میآیید.|سوره=نبأ|آیه=۱۸}} | ۲. گروهی بودن مردم: {{قرآن|یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجا|ترجمه=روزی که در صور دمیده میشود و شما فوج فوج (به محشر) میآیید.|سوره=نبأ|آیه=۱۸}} | ||
۳. هر گروهی همراه با پیشوای خود | ۳. هر گروهی همراه با پیشوای خود: {{قرآن|یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم|ترجمه=روزی را که هر گروهی را با پیشوایانشان میخوانیم.|سوره=اسراء|آیه=۷۱}} | ||
از روایتی که از رسول اکرم(ص) در ذیل آیه ۱۸ سوره مبارک نبأ نقل شده است، استفاده میشود که حتی امت پیامبر اکرم (ص) نیز در ده گروه متفاوت محشور میشوند: | درباره علت اختلاف این تعابیر میتوان گفت: انسان در قیامت از نظر فریادرسی تنهاست یعنی بستگان، دوستان و دارایی او به دردش نمیخورد و از جهت شکل و قیافه در میان کسانی است که با آنان همفکر، همعقیده و همکار بوده است؛ و از نظر سرنوشت با رهبری که از او پیروی کرده است، همراه خواهد بود.<ref>ر. ک. قرائتی، محسن، معاد، قم، مؤسسه در راه حق، چاپ مکرر، ۱۳۷۳، ص۱۶۶.</ref> و معلوم است که در همه این جهات نوعی پراکندگی و جدایی وجود دارد؛ و آیه مورد بحث سوره زلزال به آن اشاره دارد که مردم را در آن روز متفرق و پراکنده میداند. | ||
از روایتی که از [[رسول اکرم(ص)]] در ذیل آیه ۱۸ سوره مبارک نبأ نقل شده است، استفاده میشود که حتی امت پیامبر اکرم (ص) نیز در ده گروه متفاوت محشور میشوند: | |||
{{ستون۳}} | {{ستون۳}} |