سازگاری مراسم عزاداری با عبادت در مسجد: تفاوت میان نسخه‌ها

* مکه و تمام مساجدی که در آن است.<ref>فخررازی، فخر الدین محمد بن عمر، التفسیر الکبیر أو مفاتیح الغیب، ج۳۰ ص۱۴۳، بیروت، دار الکتب العلمیه، چ۱، ۱۴۲۱ق/ ۲۰۰۰م.</ref>

با توجه با اینکه جمله «أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ» به منزله تعلیل برای جمله بعد است که می‌فرماید: «پس با خدا احدی را نپرستید و نخوانید»، در حقیقت تقدیر آیه چنین است: «لا تدعوا مع اللَّه احدا غیره لان المساجد للَّه؛ با خدا احدی غیر او را مخوانید، برای اینکه مساجد تنها مال او است». همچنین به دلیل اینکه مراد از «دعا» عبادت و پرستش است، در جای دیگر هم عبادت را دعا و دعا را عبادت خوانده و فرموده: «وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِینَ؛ پروردگارتان گفته که مرا بخوانید تا دعایتان را استجابت کنم، چون کسانی که از عبادت من استکبار می‌ورزند، به زودی در کمال خواری داخل جهنم خواهند شد».<ref>مؤمن/ ۶۰.</ref> پس معنای آیه این است که: بگو به من وحی شده که چند نفر جنی چنین و چنان کردند، و نیز به من وحی شده که اعضای سجده مختص به خدای تعالی است، پس تنها برای خدا سجده کنید، و این اعضا را در سجده برای او بکار بندید یا او را تنها با این اعضا عبادت کنید و غیر او را سجده مکنید یا عبادت مکنید.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان می‌تفسیر القرآن (ترجمه موسوی همدانی)، ج۲۰ص۷۷–۷۸</ref>