توقیفی بودن نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

توقیفی بودن نماز (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۱۴

۲٬۶۰۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

A.ahmadi

automoderated

۶٬۳۴۱

ویرایش

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 {{سوال}}چرا باید نماز را به همان صورتی که در صدر اسلام گفته شده خواند؟ چرا نمی‌توان نماز را به شکلی دیگر، که در آن نیز یاد خدا باشد، انجام داد؟{{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-درست است که هدف ازتشریع نماز نهادینه کردن روح معنویت، عبودیت و بندگی در برابر خدای متعال، در ضمیر انسان‌ها است و در روایتی از امام رضا(ع) آمده است: خداوند بدان جهت نماز را برای مردم واجب کرد و مداومت بر آن را لازم فرمود تا مردم به ربوبیت خداوند اعتراف نموده، آفریدگار خویش و مدبّر جهان را فراموش نکنند، تا در این جهان نه خود دست به طغیان‌گری زنند و نه دیگران را بپرستند.<ref>. بروجردی، حسین، جامع احادیث‌الشیعه، ۴/۶۶. ۱۳۷۵ قم.</ref>
-در روایتی دیگر آمده است خداوند فرائضی چون نماز، حج، صوم و زکات را برای شما واجب کرد، اما نه بدان جهت که محتاج به آن است، بلکه بدان جهت که پاکان را از خبیثان تمیز دهد.<ref>. شیخ حرعاملی، وسائل‌الشیعه، ۱/۲۱، مؤسسه آل‌البیت الاحیاء التراث.</ref>
-به هر حال نیایش، روح عبادت است و عبادت بدون حضور قلب بسان جسد بدون روح است؛ و صلوه که بر ما تشریع شده است، هر چند از معنای اولیه خود (دعا و نیایش) عدول کرده و در معنای جدید استعمال شده است، اما از مفهوم دعا و نیایش تجرید نشده است. بلکه این عمل خود نوعی نیایش است. ایاک نعبدو و ایاک نستعین، اهدنا الصراط المستقیم، چیزی جز اظهار بندگی و درخواست توفیق هدایت در صراط مستقیم، چیز دیگری نیست و اگر صلوه بدون جنبه نیایشی آن یعنی بدون حضور قلب انجام داده شود، در واقع عملی بدون روح انجام گرفته است و چنین کسی به کالبد بدون روح، دل خوش کرده است و اگر خداوند هم بپذیرد، از روی تفضّل است و الّا در حقیقت عبادتی انجام نگرفته است.
+== دستور خدا ==
+یکی از علت‌هایی که شکل نماز باید به همان صورت صدر اسلام خوانده شود، دستور خدا است.
-== اما چرا حتماً باید نماز را در این قالب خاص به جا آوریم؟ ==
+خواندن نماز
-اولاً داشتن هیئت خاص در حین انجام نیایش امری اجتناب‌ناپذیر است و اگر خداوند مردم را به منظور یادآوری خود، امر به نیایش کند و نحوه انجام آن را به دست مردم بسپارد، واضح است که هر کسی نحوه خاصی را برمی‌گزیند و نحوه عبادت دیگری را منکر می‌شمارد، فلذا خداوند از روی فضل و عنایت خود قالب خاص را برای ما بیان کرده است.
-ثانیاً: اگر عبادتی از سوی خداوند تشریع شود و کیفیت انجام آن با روح عبادت که همان اظهار اخلاص، فروتنی، ذلّت و عبودیت در برابر پروردگار است، منافات داشته باشد در این صورت جای این پرسش است که چرا این کیفیّت خاص تشریع شده است. اما اگر آن کیفیت خاص، خود، عین تعظیم و اجلال الهی و عین اظهار ذلّت و فروتنی در برابر ذات پروردگار باشد، تردید درباره نحوه انجام آن عمل معقول نیست و در مورد نماز آیا می‌توان عملی را از سجده برتر یافت که نهایت تعظیم انسان را در برابر پروردگار نشان دهد. آیا می‌توان دعایی بهتر از طلب هدایت در صراط مستقیم در دنیا و آخرت تصور کرد، آیا می‌توان بهتر از ایاک نعبد و ایاک نستعین به منظور اظهار توحید چیز دیگری بر زبان راند؟
-ثالثاً: درست است که هدف از تشریع صلوه، نهادینه کردن روح معنویت و اظهار بندگی است، اما اگر این قالب خاص نباشد همان روح عبادات نیز حفظ نخواهد شد محتوای عبادی عبادات از قبیل حج، صوم، صلوه و زکات هر چند اهمیت اصلی و بنیادین را دارد، اما همین گوهر جز در قالب صدف، یعنی هیئت و شکل خاص، محفوظ نمی‌ماند، همانگونه که شکل و ساختار صوری، منهای روح مفید نیست، روح نیز بدون قالب خاص در این عالم مادی قابل بقاء نمی‌باشد.
 رابعا: در مورد عبادات به تصریح قرآن کریم شکل خاصی از عبادت، از جانب خداوند متعال در زمان پیامبر(ص) تشریع شده است {{قرآن|و لکل امه جعلنا منسکاًهم ناسکوه.<ref>حج/ ۶۷.</ref>}}
@@ خط ۲۱: / خط ۱۵: @@
 مطالب دیگر اینکه نهادینه شدن روح عبادت و دعا در میان مسلمانان صدر اسلام، مستلزم نهادینه شدن آن در میان مسلمانان متأخر نیست، شاهد بر مدعی اینکه قسمت قابل توجهی از مسلمانان با علم به وجوب فرایض دینی از انجام خودداری می‌کنند.
+== جلوگیری از اختلاف ==
+اشتن هیئت خاص در حین انجام نیایش امری اجتناب‌ناپذیر است و اگر خداوند مردم را به منظور یادآوری خود، امر به نیایش کند و نحوه انجام آن را به دست مردم بسپارد، واضح است که هر کسی نحوه خاصی را برمی‌گزیند و نحوه عبادت دیگری را منکر می‌شمارد، فلذا خداوند از روی فضل و عنایت خود قالب خاص را برای ما بیان کرده است.
+== سازگاری شکل نماز با ستایش خدا ==
+اگر عبادتی از سوی خداوند تشریع شود و کیفیت انجام آن با روح عبادت که همان اظهار اخلاص، فروتنی، ذلّت و عبودیت در برابر پروردگار است، منافات داشته باشد در این صورت جای این پرسش است که چرا این کیفیّت خاص تشریع شده است. اما اگر آن کیفیت خاص، خود، عین تعظیم و اجلال الهی و عین اظهار ذلّت و فروتنی در برابر ذات پروردگار باشد، تردید درباره نحوه انجام آن عمل معقول نیست و در مورد نماز آیا می‌توان عملی را از سجده برتر یافت که نهایت تعظیم انسان را در برابر پروردگار نشان دهد. آیا می‌توان دعایی بهتر از طلب هدایت در صراط مستقیم در دنیا و آخرت تصور کرد، آیا می‌توان بهتر از ایاک نعبد و ایاک نستعین به منظور اظهار توحید چیز دیگری بر زبان راند؟
+== باقی ماندن عبادت ==
+درست است که هدف از تشریع صلوه، نهادینه کردن روح معنویت و اظهار بندگی است، اما اگر این قالب خاص نباشد همان روح عبادات نیز حفظ نخواهد شد محتوای عبادی عبادات از قبیل حج، صوم، صلوه و زکات هر چند اهمیت اصلی و بنیادین را دارد، اما همین گوهر جز در قالب صدف، یعنی هیئت و شکل خاص، محفوظ نمی‌ماند، همانگونه که شکل و ساختار صوری، منهای روح مفید نیست، روح نیز بدون قالب خاص در این عالم مادی قابل بقاء نمی‌باشد.
 اما در مورد قسمت دوم سؤال یعنی عصریت پذیر بودن عبادات باید گفت:
@@ خط ۳۱: / خط ۳۴: @@
 ـ امام باقر(ع) از پدرانش، از امام علی(ع) نقل می‌کند: خداوند چهار چیز را در چهار چیز دیگر مخفی کرد: رضای خود را در طاعتش، بنابراین هیچ طاعت را کوچک مشمار و شاید آن طاعت موافق با رضای او باشد و تو نمی‌دانی؛ و غضبش را در معصیتش نهان کرد، فلذا هیچ معصیتی را کوچک مشمار شاید سخط الهی در همان باشد، اجابت را در دعای بندگانش نهان کرد پس هیچ دعایی را کوچک مشمار شاید اجابت الهی در همان نهفته باشد؛ و ولیّ خود را در میان بندگانش قرار داده، پس هیچ بنده‌ای از بندگانش را کوچک مشمار و شاید او ولییّ از اولیای الهی باشد.<ref>. شیخ حرعاملی، وسائل‌الشیعه، ۱/۱۱۶، ابواب مقدمات العبادات، باب ۲۸.</ref>
-<span></span>
-{{مطالعه بیشتر}}
-== مطالعه بیشتر ==
-# آداب الصلوه، امام خمینی، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام.
-# اسرار الصلوه، حاج ملکی تبریزی.
-۳. مجموعه آثار، ج۳، شهید مطهری، بحث ختم نبوت، انتشارات صدرا.
-۴. مجموعه آثار، ج۲۲، شهیدمطهری. بحث اسلام و نیازمندیهای زمان، انتشارات صدرا.
-<span></span>
 == منابع ==