اعتقاد به ولایت امام علی(ع) شرط قبولی ایمان در زمان پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

کسانی که در زمان حیات پیامبر و بعد از ابلاغ رسمی ولایت امیرالمؤمنین آشکارا منکر این امر گشتند، مورد غضب و عقوبت الهی واقع شدند. با آنکه خداوند تنها کافران را به عذاب مرگ عقوبت می‌کند. چنان‌که در تفسیر آیه اول سوره معارج نقل شده است که وقتی پیامبر ولایت امیرالمؤمنین را در روز غدیر به مردم بشارت داد و فرمود که این مرد مولای شماست مردی به مدینه آمده و خدمت آن حضرت رسید و گفت: به ما گفتی یک خدا را عبادت کنیم، پذیرفتیم. گفتی نماز بخوانید، اطاعت کردیم. آیا این مقدار بس نبود که حالا پسرعمویت را بر ما فرمانفرما کردی؟ آیا این کار را از نزد خودت کردی یا خدا ترا به آن امر کرد؟! پیامبر (ص) در جواب فرمود: که خواست خدا چنین بوده است. پس او گفت خدایا اگر این امر حق است و از جانب توست، پس سنگی از آسمان بر ما بباران. در همین حال سنگ کوچکی بر وی فرود آمد و او را به هلاکت رساند. بنا براین حد اقل بر مردم لازم است که ولایت آن حضرت را، از وقتی که ابلاغ عمومی شده، بپذیرند.

در نتیجه می‌توان گفت: محبت و ولایت امیرالمؤمنین (ع) بعد از حادثه عظیم غدیر (ابلاغ عمومی ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام)، شرط قبولی ایمان می‌باشد.