مقصود از کوری دل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از کوری دل در قرآن چیست؟ در آیه {{قرآن|لیس علی الاعمی حرج وَ لا عَلَی الاعَرجِ وَ لا عَلی المَریض…}} منظور چیست؟ آیا کوری ظاهری منظور است یا کوری باطنی؟

{{پایان سوال}}

در قرآن کلمه «عمی» و مانند آن بیش از ۳۶ مرتبه به کار رفته است<ref>انعام/ ۱۰۴، مائده/ ۷۱، قص/ ۶۶، حج/ ۴۶...</ref> که ۳۱ مورد آن مربوط به کوری دل است در پنج مورد آن مربوط به کوری ظاهری است.

آنچه مربوط به کوری ظاهری است یکی در سوره نور آمده<ref>نور/ ۶۱.</ref> و دیگری در سوره فتح است<ref>فتح/ ۱۷.</ref> که الفاظ آیات نیز مانند هم می‌باشد {{قرآن|لَیْسَ عَلَی الْأَعْمی حَرَجٌ وَ لا عَلَی الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَی الْمَرِیضِ حَرَجٌ}} بر نابینا و گنگ و بیمار گناهی نیست (اگر در میدان جهاد شرکت نکنند) و هر کسی خدا و رسولش را اطاعت نماید…

و سومی در سوره طه «نحْشرُهُ یوم القیامه اَعمی؛<ref>طه/ ۱۲۴.</ref> او را در روز قیامت نابینا محشور می‌کنیم.» و چهارمی نیز در همان سوره.<ref>طه/ ۱۲۶.</ref> و پنجمی در سوره حج آمده است.<ref>حج/ ۴۶.</ref>

اما مراد از کوری دل در ضمن یکی از آیات توضیح داده می‌شود. قرآن کریم می‌فرماید: {{قرآن|أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِها أَوْ آذانٌ یَسْمَعُونَ بِها فَإِنَّها لا تَعْمَی الْأَبْصارُ وَ لکِنْ تَعْمَی الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُور}}<ref>حج/ ۴۶.</ref> آیا آنها در زمین سیر نکردند تا دلهایی داشته باشند که با آن حقیقت را درک کنند یا گوشهای شنوایی که ندای حق را بشنوند چرا که چشم‌های ظاهر نابینا نمی‌شود، بلکه دلهایی که در سینه‌ها جای دارد بینایی را از دست می‌دهد.

حضرت امام باقر ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: «هیچ بنده مؤمنی نیست، مگر این که در قلب (و یک نقطه وسیع) سفید و درخشنده‌ای است هنگامی که گناهی از او سرزند در میان آن منطقه سفید، فقط سیاهی پیدا می‌شود. اگر توبه کند آن سیاهی برطرف می‌گردد؛ و اگر به گناهان خود ادامه دهد بر سیاهی افزوده می‌شود تا تمام سفیدی را بپوشاند، و هنگامی که سفیدی پوشانده شد. دیگر صاحب چنین دلی هرگز به خیر و سعادت بازنمی‌گردد و این معنای گفتار خداست که می‌فرماید: «کلا بل ران علی قلوبهم، کانو یکسبون»<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، ج۲، ص۲۰۹، حدیث ۲۰، باب الذنوب.</ref>