علت‌های شکل‌گیری غلات شیعه در جعل حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شروع متن}}سؤال: علل شکل گیری غلات شیعه در جعل حدیث، در زمان امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) چه بود؟

پاسخ اجمالي:

به طور کلّی می‌توان علل پیدایش غلو در زمان امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) را حبّ افراطی، جهالت و نادانی، برداشت‌های غلط و انحرافی از روایات، دشمنی با اهل بیت (علیهم السّلام) و اسلام، جاه طلبی‌های سیاسی، تمایلات دنیوی، اباحی گری و فرار از واجبات دینی برشمرد.

پاسخ تفصيلي:

یکی از حوادث مهمّ و قابل اعتنا در تاریخ شیعه، پیدایش غالیان و تأثیرگذاری آن‌ها بر حوزه حدیثی شیعه در دوره‌ای خاصّ و استفاده تبلیغاتی مخالفان از بد نامی آنان در هجوم بر علیه فرهنگ شیعه است.

مقصود از غالی کسی است که منزلتی ربوبی و الهی برای ائمه تصوّر کند. غالیان با اثبات مقام ربوبیّت برای امامان به تحریف فرهنگ شیعی پرداخته و بسیاری از محرّمات را حلال کردند و به اسم تشیع مرتکب معاصی شدند، ریشه غالیان به دوران امام علیّ ((ع)) باز می‌گردد، امّا تأثیر گذاری آنان در حوزه فرهنگ شیعه مربوط به دوره صادقین (علیهما السّلام) است.

آنان با انتساب خود به جامعه شیعی و پنهان ماندن در بین شیعیان، بافته‌های خود را حدیث می‌‌نامیدند و آن را به معصومین منتسب می‌کردند و با این کار غلط و انحرافی، فرهنگ شیعی را مسموم می‌ساختند. ولی امامان و عالمان شیعه به مبارزه با آنان پرداختند<ref>مدرسان دانشکده علوم حدیث، دانش حدیث، قم، جمال، چاپ دوم، ۱۳۹۰ش، ص۶۰.</ref>

به طور کلّی عقایدی که غلات نسبت به ائمه (علیهم السّلام) بیان می‌کردند، از این قرار بود:

1. قائل شدن به الوهیّت و خدایی ائمه و اثبات صفاتی مانند خالقیّت و رزاقیّت برای آنان.

3. قائل شدن به نبوّت ایشان.

5. اثبات علم غیب ذاتی و مطلق برای ایشان.

ریشه‌ها و علل پیدایش غلوّ<ref>ن.ک: کتاب غالیان، نعمت الله صفری فروشانی، مشهد، بنیاد پژوهش های اسلامی؛ مقاله: ریشه‌ها و علل پیدایش غلو در عصر ائمه علیهم السّلام، ید الله حاجی زاده و دیگران، فصلنامه پژوهشی تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، سال چهارم ۱۳۹۲ش، شماره ۱۲، ص۱۰۹ ـ ۱۳۶. بیشتر مطالب این نوشتار از این دو منبع گردآوری شده است.</ref>

با توجه به فضائل فراوان امامان (علیهم السّلام)، عدّه‌ای در این زمینه افراط نمودند. امام سجاد ((ع)) یکی از علل غلوّ را، دوست داشتن افراطی مطرح می‌کنند: «إِنَّ قَوْماً مِنْ شِيعَتِنَا سَيُحِبُّونَّا حَتَّى يَقُولُوا فِينَا مَا قَالَتِ الْيَهُودُ فِي عُزَيْرٍ وَ مَا قَالَتِ النَّصَارَى فِي عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ فَلَا هُمْ مِنَّا وَ لَا نَحْنُ مِنْهُم‏؛ گروهی از شیعیان در آینده ما را به حدی دوست می‌دارند که آن چه یهود در باره عُزیر نبیّ و نصارا در باره عیسی، گفته‌اند (پسر خدا خواندن آن‌ها) در مورد ما می گویند؛ درحالی که نه آنان از ما هستند و نه ما از آنان».<ref>مجلسی، محمّد باقر، بحار الأنوار، ج۲۵، ص۲۸۸، حدیث ۴۴.</ref>

بدون شک حبّ افراطی، یکی از زمینه‌های جعل حدیث نیز بوده است. شهید مطهری در این باره می‌نویسد: یکی از آثار حبّ و بغض افراطی نسبت به مولی، جعل و وضع احادیث است.<ref>مطهری، مرتضی، یادداشت ها، صدرا، ج۹، ص۲۸۶.</ref>

در بعضی روایات، جهل و نا آگاهی مردم به عنوان یکی از علل غلوّ ذکر شده است. امام رضا ((ع)) در این باره چنین فرموده‌اند: «إِنَّ هَؤُلَاءِ الضُّلَّالَ الْكَفَرَه مَا أُتُوا إِلَّا مِنْ‏ قِبَلِ‏ جَهْلِهِمْ؛ همانا این افراد به شدّت گمراه و کافر، آن چه می‌آورند، تنها از ناحیه جهل‌شان است» .<ref>طبرسی، احمدی، احتجاج، مشهد، مرتضی، چاپ اول۱، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۳۷.</ref>

عدّه‌ای از جاهلان و کوته فکران، وقتی مناقب فراوان ائمه اطهار (علیهم السّلام)، شجاعت، علم و خبرهای غیبی ایشان را می‌شنیدند، از روی جهالت و کوته فکری، جنبه الوهیتی برای آن ها قائل می‌شدند.

غالیان بر اساس ظاهر برخی از روایات و بدون توجّه به این که مفاد ظاهری این روایات، با اصول اسلامی منافات دارد، به همان ظاهر عقیده پیدا کرده‌اند. به عنوان نمونه: «سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ فَقِيلَ لَهُ: إِنَّ هَؤُلَاءِ الْأَخَابِثَ‏ يَرْوُونَ عَنْ أَبِيكَ يَقُولُونَ: إِنَّ أَبَاكَ قَالَ: إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ؛ فَهُمْ يَسْتَحِلُّونَ بَعْدَ ذَلِكَ كُلَّ مُحَرَّمٍ. قَالَ: مَا لَهُمْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ إِنَّمَا قَالَ أَبِي: إِذَا عَرَفْتَ الْحَقَّ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ مِنْ خَيْرٍ يُقْبَلُ مِنْك‏»<ref>ابن بابویه، محمّد، معانی الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامى ‏، چاپ اول، ۱۴۰۳ ق، ص۱۸۱، حدیث ۱؛ كلينى، محمّد‏، الكافي، تهران، اسلاميه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۶۴، حدیث ۵.</ref>

۱ـ دشمنی با اهل بیت (علیهم السّلام ) و اسلام

امام رضا ((ع)) در این باره فرمودند: «إِنَّ مُخَالِفِينَا وَضَعُوا أَخْبَاراً فِي فَضَائِلِنَا وَ جَعَلُوهَا عَلَى ثَلَاثَه أَقْسَامٍ أَحَدُهَا الْغُلُوُّ ... فَإِذَا سَمِعَ النَّاسُ الْغُلُوَّ فِينَا كَفَّرُوا شِيعَتَنَا وَ نَسَبُوهُمْ إِلَى الْقَوْلِ بِرُبُوبِيَّتِنَا؛ مخالفان ما روایاتی را درخصوص فضائل ما جعل کردند و آن‌ها را سه قسم کردند: یک دسته اخبار مشتمل بر غلوّ است؛ ... وقتی مردم سخنان غالیانه را در مورد ما بشنوند، شیعیان ما را تکفیر می‌کنند و آن ها را به اعتقاد به ربوبیّت ما منسوب می کنند».<ref>صدوق، محمّد، عيون أخبار الرّضا عليه السّلام، تهران، جهان، چاپ اول، ۱۳۷۸، ج‏۱، ص۳۰۴.</ref>

امامت امام باقر ((ع)) مصادف با شروع نشانه‌های ضعف و سستی در حکومت بنی امیّه بود. درآن زمان، گروه‌های مختلف مردم از گوشه و کنار مملکت اسلامی، نهضت‌هایی را علیه بنی امیّه شروع کرده بودند و عمده دعوت این نهضت‌ها، بر مبنای طرفداری از اهل بیت (علیهم السّلام) بود. درآن زمان، گر چه ائمه معصومین (علیهم السّلام) به واسطه شناختی که از سران این نهضت‌ها داشتند، در آن‌ها شرکت نداشتند، امّا به شدّت مورد علاقه و محبّت مردم قرار گرفته بودند. این بود که دنیا طلبان پنداشتند که برای رسیدن به مطامع خود، فرصت خوبی به دست آورده‌اند. عدّه ای از آن‌ها با عنوان کردن صفات غلوّ آمیز درباره ائمه و حتّی رساندن آنان به نبوّت و الوهیّت، سعی کردند خود را به عنوان امام یا وصیّّ از طرف ائمه (علیهم السّلام) به مردم معرفی کنند و از احساسات بی‌شائبه مردم در راه اهداف دنیوی خود بهره برداری کنند.

به همین جهت است که می‌بینیم بیشترین ظهور و بروز غلات مربوط به زمان امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) می‌باشد که حکومت مرکزی، تسلّط چندانی بر اوضاع نداشت و مردم عادی می‌توانستند محبّت خود به اهل بیت (علیهم السّلام) را ابراز کنند و غلات از این محبّت سوء استفاده می‌کردند.<ref>ن.ک: صفری فروشانی، نعمت الله، غالیان، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۸ش، ص۹۳ ـ ۹۶.</ref>

سران غالی، تلاش می‌کردند با جعل ادّعای غلوّ آمیز الوهیّت و یا نبوّت برای ائمّه (علیهم السّلام)، نبوّت یا امامت خویش را به اثبات برسانند. به عنوان نمونه ابوالخطاب مدّعی شد، امام صادق ((ع) ) او را قیّم و وصیّ بعد از خودش قرار داده و اسم اعظم را به او تعلیم کرده است. هم چنین مدّعی نبوّت و رسالت شد و حتّی خود را در زمره ملائکه و فرستادگان به سوی زمینیان و حجّت بر آن‌ها معرفی کرد.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ص۴۲؛ اشعری قمی، المقالات و الفرق، ص۵۱، به نقل از مقاله ریشه ها و علل پیدایش غلو در عصر ائمه(ع).</ref>

ادعای نبوّت آن‌ها موجب می‌شد، پول و ثروت به سمت آنان سرازیر شود. کشی روایتی نقل نموده که برخی از جاهلانی که با امام صادق ((ع) ) ارتباط داشتند، به منظور ارتزاق از مردم و گرفتن درهم‌های ایشان، احادیثی بر حضرت می‌بستند.<ref>طوسى، محمّد‏، رجال کشی، مشهد، مؤسسه نشر دانشگاه مشهد، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ص۳۲۴.</ref>  

د) عوامل اعتقادی  

امام صادق ((ع)) دراین باره فرمودند: «لَعَنَ اللَّهُ الْغُلَاه وَ الْمُفَوِّضَه فَإِنَّهُمْ صَغَّرُوا عِصْيَانَ‏ اللَّهِ‏ وَ كَفَرُوا بِهِ وَ أَشْرَكُوا وَ ضَلُّوا وَ أَضَلُّوا فِرَاراً مِنْ إِقَامَه الْفَرَائِضِ وَ أَدَاءِ الْحُقُوقِ؛ خداوند غالیان و مفوضه را لعنت کند؛ آن‌ها نافرمانی خدا را کوچک شمردند و به خداوند کفر ورزیدند و مشرک شدند و گمراه شدند و گمراه نمودند؛ غالیان به جهت فرار از بر پادشتن واجبات و ادای حقوق، چنین نمودند».<ref>صدوق، محمّد، علل الشرایع، قم، داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵، ج۱، ص۲۲۷.</ref>

یکی از اصحاب امام صادق ((ع))، روایتی را برآن حضرت عرضه می‌کند؛ روایتی که غالیان آن را منتسب به امام ساخته اند: رُوِيَ عَنْكُمْ أَنَّ الْخَمْرَ وَ الْمَيْسِرَ وَ الْأَنْصَابَ وَ الْأَزْلَامَ رِجَالٌ فَقَالَ: «مَا كَانَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِيُخَاطِبَ خَلْقَهُ بِمَا لَا يَعْلَمُونَ»<ref>رجال کشی، پیشین، ص۲۹۱.</ref> ؛ از شما روایت شده که شراب و قمار (تمام گناهان بزرگ)، تمثال‌هایی از افراد هستند؟! امام فرمودند: «خداوند به گونه‌ای که مردم نفهمند، سخن نمی‌گوید».

این گونه معنی کردن و تأویل بردن احکام و آیات، بیشتر با اغراضی شیطانی انجام گرفته است و به تعبیر قرآنی (بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ)<ref>قیامت/ ۵.</ref> بوده است. تا هم خود از شهوات حیوانی بهره ببرند و هم خیل پیروان دنیا پرست را به دور خود انبوه کنند. عرضه حدیث دیگری نشان می‌دهد که اینگونه تأویل‌ها، در احادیث امام باقر ((ع)) هم صورت گرفته است.<ref>صدوق، محمّد، معاني الأخبار، ص۱۸۲</ref>

==منابع==

  | شاخه اصلی =  

|شاخه فرعی۱ =  

|شاخه فرعی۲ =  

|شاخه فرعی۳ =  

  | شناسه =  

  | تیترها =  

  | ویرایش =  

  | لینک‌دهی =  

  | ناوبری =  

  | نمایه =  

  | تغییر مسیر =  

  | ارجاعات =  

  | بازبینی =  

  | تکمیل =  

  | اولویت =  

  | کیفیت =