کتابت و یا حفظ دعاهای طولانی از ائمه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
حال دعا اشرف حالات انسان است، تعالی روح انسان به سوی عالم بالا و ارتباطی عاشقانه با خداست، هدف و مقصد تمام عبادات تحصیل این حالت است چنان‌که پیامبر اعظم(ص) فرمودند: «الدُّعاءُ مُخُّ العباده، دعا مغز عبادت است».<ref>کتاب المحجه البیضاء، ج۲، ص۲۸۲، محسن کاشانی، دفتر انتشارات اسلامی.</ref> دعا در لغت به معنای افتادگی و فروتنی است<ref>مفردات راغب، باب دعا. راغب اصفهانی، ترجمه غلامرضا خسروی حسینی، انتشارات مرتضوی، جاوّل، ص۷۶۱.</ref> و در اصطلاح عرف عرب به استدعا (خواستن) تعبیر شده است، اما در اصطلاح شرع به معنای عبادت و نیایش به کار می‌رود که یک قسم آن دعای مأثور و وارد شده از معصومین است و یک قسم آن غیر مأثور که هر کس ممکن است به زبان خودش به هر شکل خدا را بخواند و در ضمن کلماتی، با خدا سخن بگوید،<ref>تحلیلی بر دعاهای انبیا در قرآن، محمد علی خزائلی، دفتر تبلیغات، انتشارات گنج عرفان، ص۱۶، سال ۸۳.</ref> اما این نوشتار جستاری درباره نحوه ضبط دعاهای مأثور از طرف ائمه(ع) و تردیدها و سؤالهائی در این باره می‌باشد.
'''کتابت حدیث''' جزء اموری است که در تاریخچه آن اقوال مختلفی بیان شده است. همچنین برخی دعاها به دلیل طولانی بودنشان امکان حفظ آن توسط بسیاری از افراد وجود ندارد. امام شیعه برخی از این دعاها را به شاگردان و اصحاب خود املا میکرده و آنان مکتوب می‌نمودند و برخی دیگر نیز به دلیل کثرت شنیدن دعا در حافظه شنونده قرار میگرفته و در زمانی مناسب مکتوب شده است. به طور کلی باید گفت سفارش ايمه بر نوشتن احادیث و دعاهای نقل شده از ایشان بوده است.


==روش بررسی حفظ آثار ائمه==
==روش بررسی حفظ آثار ائمه==
خط ۶۱: خط ۶۱:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =شد
  | تیترها =شد
  | ویرایش =شد
  | ویرایش =شد
۱٬۴۰۷

ویرایش