پرش به محتوا

دلبستگی به دنیا: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۳۰۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱
تقویت
بدون خلاصۀ ویرایش
(تقویت)
خط ۴۸: خط ۴۸:




{{پایان پاسخ}}
==دنيا پرستي در قرآن==
۱. بازي و سرگرمي: «زندگي دنيا چيزي جز بازي و سرگرمي نيست»<ref>انعام/۳۲.</ref>


۲. سرمايه فريب: «زندگي دنيا چيزي جز سرمايه فريب نيست»<ref>آل عمران/۱۸۵.</ref>


۳. متاع كم: «متاع زندگي دنيا در برابر آخرت چيز اندكي بيش نيست»<ref>توبه/۳۸.</ref>
۴. سرمايه زوال پذير: «شما سرمايه زوال پذير دنيا را طلب مي كنيد»<ref>نسا/۹۴.</ref>
۵. زينت هاي دنيا: «زندگي براي كافران زينت داده شده است.»<ref>بقره/۲۱۲.</ref>
و آيات فراواني كه مجالي براي ذكر آنها نيست. در اينجا ممكن است سوالي پيش آيد كه چرا خداوند، زندگي و مواهبش را اين گونه جلوه داده و زينت كرده است تا سد راه خدا جويي مردمان باشد؟ اين كار براي آزمايش انسانها و تربيت و پرورش آنها است. زيرا هنگامي كه اين اشيا زينتي كه غالباً با گناه و حرام آلوده است به خاطر خدا رها شوند، نهال ايمان و معنويت در نهاد انسان بارور مي شود.
روايات ما تفصيل بيشتر در مذمت دنيا پرستي دارند. يك نمونه از اين هزاران روايت از زبان امام صادق-عليه السلام- چنين مي گويد: «نخستين چيزي كه با آن عصيان و نافرماني خدا شد شش چيز بود: دنيا پرستي، حب رياست، علاقه به غذا (شكم پرستي)، محبت (افراطي)، زنان، پرخوابي و علاقه به تن پروري.
همچنان كه در ابتداي بحث اشاره شد دنياي‌مذموم، دنيايي است كه خود دنيا را هدف مي‌داند ولي در دنياي‌مطلوب، امكانات مادي، مقدمات رسيدن به زندگي طيبه اخروي اند. آيات فراواني داريم كه از مال و فرزندان هم به عنوان زينت (دنياي مذموم) و هم به عنوان خير (دنياي مطلوب) ياد كرده است.
==منابع==
==منابع==
<references />
<references />
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش