نیکی به پدر و مادر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن کریم سفارش‌های زیادی درباره احترام و اطاعت از والدین دارند و آن را وظیفه‌ای شرعی می‌دانند که تا پایان عمر ادامه دارد. قرآن کریم<ref>بقره/ ۸۳، ۱۸۰، ۲۱۵، نساء/ ۳۶، انعام/ ۱۵۱، اسراء/ ۲۳، ۲۴، لقمان/ ۱۴، ۱۵، مریم/ ۳۲، ۱۴، عنکبوت/ ۸، احقاف/ ۱۵، ابراهیم/ ۴۱، نمل/ ۱۹، نوح/۲۸.</ref> زحمات طاقت‌فرسای آنان را در قالب‌های مختلف یادآور می‌شود و از تعبیرات گوناگونی از این مهم سخن گفته و به احترام و قدردانی در رعایت حقوق آنان تأکید می‌کند.

معلوم می‌شود که احسان به پدر و مادر بعد از مسئله توحید واجب‌ترین واجبات است چنان‌که مسئله عقوق والدین بعد از شرک ورزیدن به خدا از بزرگترین گناهان کبیره است<ref>موسوی، سید محمد باقر، المیزان، تهران، انتشارات محمدی، ۱۳۶۳، ج۲۵، ص۱۳۹.</ref> و در یک مورد سپاسگزاری از آنان را در کنار سپاسگزاری از خدا قرار می‌دهد {{قرآن|أَنِ اشْكُرْ لي‏ وَ لِوالِدَيْكَ|ترجمه=برای من و برای پدر و مادرت شکر به جا آور.|سوره=لقمان|آیه=۱۴}} و نیز از آیات یاد شده استفاده می‌شود که تعظیم و احترام والدین حتی اگر کافر باشند لازم است؛<ref>الفخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۳، ص۱۶۵.</ref> زیرا کلمه «بالوالدین» مطلق است و مقید به مؤمن بودن، نشده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۱، ج۶، ص۳۳.</ref>

علامه طباطبائی در احترام به والدین به عقل نیز تمسک می‌کند و می‌گوید: «اعتبار عقلی هم مؤید این معنا است،<ref>ترجمه المیزان، همان، ج۱۴، ص۲۵۷.</ref> زیرا رابطه عاطفی بین پدر و مادر از یک طرف و فرزندان از طرف دیگر از بزرگترین روابط اجتماعی است که قوام جامعه انسانی بدانهاست.<ref>ترجمه المیزان، همان، ج۲۵، ص۱۴۰.</ref>

۴. قرآن شیوه رهبران آسمانی و آموزگاران الهی را نقل می‌کند که آنان نسبت به پدر و مادر به شدت احترام می‌کردند و پس از درگذشت آنان در حق آنها استغفار می‌نمودند و با ملاحظه آیات زیر این مطلب روشن می‌شود: درباره حضرت یحیی (ع) می‌فرماید: {{قرآن|وَ بَرًّا بِوالِدَيْهِ|ترجمه=نسبت به پدر و مادرش خوشرفتار و نیکوکار و پرمحبت بود.|سوره=مریم|آیه=۱۴}} و همچنین حضرت عیسی(ع) می‌فرماید: {{قرآن|وَ بَرًّا بِوالِدَتي‏|ترجمه=خداوند مرا نیکوکار و قدردان و خیرخواه، نسبت به مادرم قرار داده است.|سوره=مریم|آیه=۳۲}} <ref>تفسیر نمونه، همان، ج۱۳، ص۱۳.</ref> حضرت ابراهیم(ع) از خداوند درخواست می‌نماید که خداوند او و والدینش و مؤمنان را روز حساب بیامرزد {{قرآن|رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَ لِوالِدَیَّ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسابُ|ترجمه=پروردگارا، روزى كه حساب برپا می‌‏شود، بر من و پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشاى‏}}<ref>ابراهیم/ ۴۱ و نیز نمل/ ۱۹، نوح/ ۲۸.</ref>

مرحوم علامه طباطبایی می‌گوید: «دنبال سفارش به نیکی به والدین به ناراحتی‌هایی که مادر انسان در دوران حاملگی، وضع حمل و شیر دادن تحمل می‌کند تا اشاره کرده باشد به ملاک حکم و عواطف و غریزه رحمت و رأفت انسان را برانگیزد، لذا می‌فرماید: {{قرآن|حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً…}}<ref>احقاف/ ۱۵.</ref> به ویژه مادرش که او را به دشواری حمل کرد و به وضعی ناراحت‌کننده بزایید و حمل او تا روزی که از شیرش می‌گیرد سی‌ماه است. یعنی مادر انسان او را به حملی کراهت‌آور مشقت‌آور حمل کرد چون حمل یک انسان در شکم، سنگین است وضع حمل بسیار سخت و طاقت فرسا است.»<ref>. ترجمه المیزان، همان، ج۱۸، ص۳۰۴.</ref>

== اطاعت از پدر و مادر در راستای اطاعت از خدا ==