کاربر:S.mh.eftekhari123/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) جز (A.rezapour صفحهٔ کاربر:S.mh.eftekhari123/تمرین را به کاربر:S.mh.eftekhari123/صفحه تمرین منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا استفاده از نام | آیا استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) حرام است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) مورد اختلاف بزرگان شیعه است. بسیاری از بزرگان شیعه مانند شیخ مفید، شیخ صدوق، طبرسی، علامه مجلسی و ... اعتقاد دارند که استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) حرام است. برخی دیگر مانند حر عاملی، اربلی، مکارم شیرازی و ... اعتقاد دارند که این حرمت مربوط به زمان تقیه و ترس از جان حضرت است. علامه مجلسی به بعضی از بزرگان شیعه نسبت می‌دهند که اعتقاد به این دارند که این حرمت مربوط به عصر غیبت صغری است. | |||
== | ==دیدگاه‌ها== | ||
در | سه دیدگاه در این مورد وجود دارد: | ||
* | *حرمت استفاده از نام «محمد» برای حضرت تا زمان ظهور. علامه مجلسی، شیخ صدوق، شیخ مفید، طبرسی، میرداماد، محدث جزائری، محدث نوری، میرزای شیرازی و ... قائل به این نظر هستند. | ||
* | *حرمت استفاده از این نام برای حضرت به خاطر تقیه و ترس از جان حضرت. اربلی، حر عاملی، خواجه نصیرالدین طوسی، فیض کاشانی، مکارم شیرازی و ... قائل به این نظر هستند. | ||
* | *حرمت استفاده از این نام برای حضرت در دوران [[غیبت صغری]]. علامه مجلسی این نظر را به برخی از بزرگان نسبت می دهد. | ||
* | |||
== | ==مخالفان== | ||
مخالفان استفاده از نام «محمد» برای حضرت، به روایاتی که در آنها حرمت استفاده از این نام برای حضرت آمده است استناد می کنند مانند: | |||
امام هادی(ع) فرمودند: «یاد کردن او به نامش برای شما روا نیست.»<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، دارالکتاب الاسلامیه، 1363ش، ج1، ص332</ref> | |||
* | |||
امام صادق(ع) فرمودند: «کسی جز کافر نام آن حضرت را نمی‌برد.»<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، دارالکتاب الاسلامیه، 1363ش، ج1، ص333</ref> | |||
امام هادی(ع) فرمودند: «روا نیست که از آن حضرت به نام یاد شود تا زمانی که [[ظهور امام زمان در قرآن|ظهور]] کند و زمین را از عدل و داد آکنده سازد، همانگونه که از ستم و بی‌داد پر شده باشد.»<ref>عاملی، محمدبن الحسن، وسائل الشیعه، موسسه آل‌البیت، 1416ق، ج۱۶، ص۲۴۰ ، ح 181823</ref> | |||
روایاتی را هم که جواز استفاده از نام «محمد» در آنها آمده است را توجیه می کنند. | |||
نظر بزرگانی که حرمت استفاده را به علت تقیه و ترس از جان حضرت می دانند را به این دلایل رد می کنند: | |||
*خود روایاتی که علت را تقیه می دانند، زمان پایان آن را ظهور حضرت می دانند. | |||
*اگر علت حرمت فقط تقیه باشد، باید استفاده از دیگر نام های حضرت مانند «مهدی» هم حرام باشد. مخصوصا که در بین اهل سنت حضرت به این لقب معروف هستند. | |||
*حضرت مهدی(ع) بین شیعه و سنی مورد اختلاف نیست. فقط در نسب و زمان ولادت ایشان اختلاف وجود دارد. پس چیزی برای مخفی کردن وجود ندارد تا زمینه برای تقیه به وجود بیاید. | |||
*پیامبر اکرم(ص) در روایات خود فرموده‌اند «او همنام من است» و همچنین «نام او، نام من است». راوی پیامبر(ص) را می شناخت، بنابراین پیامبر(ص) از چه کسی تقیه کرده است و نام حضرت مهدی(ع) را استفاده نکرده‌اند؟ | |||
*تقیه و ترس از مردم عادی نمی‌باشد بلکه از حاکمان ظالم است. آنها که می دانند حکومت آنها به دست حضرت سرنگون می‌شود. در این صورت باید از هر چیزی که نشانه و حاکی از حضرت است منع شود. | |||
علامه مجلسی به بعضی از بزرگان شیعه نسبت می‌دهند که اعتقاد به این دارند که این حرمت مربوط به عصر غیبت صغری است. | |||
==موافقان== | |||
موافقان استفاده از نام «محمد» برای حضرت، به روایت های مختلفی استدلال کرده‌اند. مانند روایات مربوط به لحظه جان دادن، دفن میت، عقیقه، زیارت نامه ها و مانند اینها. | |||
علاوه بر آنها به مواردی مثل: | |||
ابوخالد کابلی از امام باقر(ع) درخواست کرد که نام صاحب‌الامر(ع) را برای او آشکار نماید و ایشان در پاسخ فرمودند: «اباخالد! به خدا سوگند سوال دشواری از من پرسیدی که مرا به زحمت می‌اندازد. از من پرسشی نمودی که اگر بنی‌فاطمه او را بشناسد، سخت دست به تلاش خواهد زد تا او را قطعه قطعه کنند» | |||
استدلال کرده‌اند تا اثبات کنند که علت این حرمت تقیه و ترس بر جان حضرت است و در زمان غیبت کبری که نیازی به تقیه نیست و ترسی بر جان حضرت نیست، دیگر حرمتی وجود ندارد. | |||
در روایتی دیگر که امام حسن عسکری(ع) برای حضرت مهدی(ع) عقیقه کرده‌اند به نام حضرت تصریح می کنند. | |||
خلاصه دلایل آنها این موارد است: | |||
*فضیلت اینکه بر فرزند نام «محمد» گذاشته شود. | |||
*امام را جز با نام ایشان نمی‌توان شناخت. | |||
*روایات مستحب بودن [[تلقین میت]]، ادعیه و ... که در آنها به نام حضرت اشاره شده است. | |||
*روایاتی در آنها گفته شده است که حضرت همنام پیامبر اکرم(ص) هستند. | |||
*[[روایات لوح]] | |||
==منابع== | |||
{{پانویس|۲}} | |||
{{شاخه | |||
| شاخه اصلی = کلام | |||
| شاخه فرعی۱ = مهدویت | |||
| شاخه فرعی۲ = ویژگی‌های امام زمان(ع) | |||
| شاخه فرعی۳ = | |||
}} | |||
{{تکمیل مقاله | |||
| شناسه = | |||
| تیترها = شد | |||
| ویرایش = | |||
| لینک‌دهی = شد | |||
| ناوبری = | |||
| نمایه = | |||
| تغییر مسیر = | |||
| ارجاعات = شد | |||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | |||
| تکمیل = | |||
| اولویت = ج | |||
| کیفیت = ج | |||
}} | |||
{{پایان متن}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۵
آیا استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) حرام است؟
استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) مورد اختلاف بزرگان شیعه است. بسیاری از بزرگان شیعه مانند شیخ مفید، شیخ صدوق، طبرسی، علامه مجلسی و ... اعتقاد دارند که استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) حرام است. برخی دیگر مانند حر عاملی، اربلی، مکارم شیرازی و ... اعتقاد دارند که این حرمت مربوط به زمان تقیه و ترس از جان حضرت است. علامه مجلسی به بعضی از بزرگان شیعه نسبت می‌دهند که اعتقاد به این دارند که این حرمت مربوط به عصر غیبت صغری است.
دیدگاه‌ها
سه دیدگاه در این مورد وجود دارد:
- حرمت استفاده از نام «محمد» برای حضرت تا زمان ظهور. علامه مجلسی، شیخ صدوق، شیخ مفید، طبرسی، میرداماد، محدث جزائری، محدث نوری، میرزای شیرازی و ... قائل به این نظر هستند.
- حرمت استفاده از این نام برای حضرت به خاطر تقیه و ترس از جان حضرت. اربلی، حر عاملی، خواجه نصیرالدین طوسی، فیض کاشانی، مکارم شیرازی و ... قائل به این نظر هستند.
- حرمت استفاده از این نام برای حضرت در دوران غیبت صغری. علامه مجلسی این نظر را به برخی از بزرگان نسبت می دهد.
مخالفان
مخالفان استفاده از نام «محمد» برای حضرت، به روایاتی که در آنها حرمت استفاده از این نام برای حضرت آمده است استناد می کنند مانند:
امام هادی(ع) فرمودند: «یاد کردن او به نامش برای شما روا نیست.»[۱]
امام صادق(ع) فرمودند: «کسی جز کافر نام آن حضرت را نمی‌برد.»[۲] امام هادی(ع) فرمودند: «روا نیست که از آن حضرت به نام یاد شود تا زمانی که ظهور کند و زمین را از عدل و داد آکنده سازد، همانگونه که از ستم و بی‌داد پر شده باشد.»[۳] روایاتی را هم که جواز استفاده از نام «محمد» در آنها آمده است را توجیه می کنند. نظر بزرگانی که حرمت استفاده را به علت تقیه و ترس از جان حضرت می دانند را به این دلایل رد می کنند:
- خود روایاتی که علت را تقیه می دانند، زمان پایان آن را ظهور حضرت می دانند.
- اگر علت حرمت فقط تقیه باشد، باید استفاده از دیگر نام های حضرت مانند «مهدی» هم حرام باشد. مخصوصا که در بین اهل سنت حضرت به این لقب معروف هستند.
- حضرت مهدی(ع) بین شیعه و سنی مورد اختلاف نیست. فقط در نسب و زمان ولادت ایشان اختلاف وجود دارد. پس چیزی برای مخفی کردن وجود ندارد تا زمینه برای تقیه به وجود بیاید.
- پیامبر اکرم(ص) در روایات خود فرموده‌اند «او همنام من است» و همچنین «نام او، نام من است». راوی پیامبر(ص) را می شناخت، بنابراین پیامبر(ص) از چه کسی تقیه کرده است و نام حضرت مهدی(ع) را استفاده نکرده‌اند؟
- تقیه و ترس از مردم عادی نمی‌باشد بلکه از حاکمان ظالم است. آنها که می دانند حکومت آنها به دست حضرت سرنگون می‌شود. در این صورت باید از هر چیزی که نشانه و حاکی از حضرت است منع شود.
علامه مجلسی به بعضی از بزرگان شیعه نسبت می‌دهند که اعتقاد به این دارند که این حرمت مربوط به عصر غیبت صغری است.
موافقان
موافقان استفاده از نام «محمد» برای حضرت، به روایت های مختلفی استدلال کرده‌اند. مانند روایات مربوط به لحظه جان دادن، دفن میت، عقیقه، زیارت نامه ها و مانند اینها. علاوه بر آنها به مواردی مثل: ابوخالد کابلی از امام باقر(ع) درخواست کرد که نام صاحب‌الامر(ع) را برای او آشکار نماید و ایشان در پاسخ فرمودند: «اباخالد! به خدا سوگند سوال دشواری از من پرسیدی که مرا به زحمت می‌اندازد. از من پرسشی نمودی که اگر بنی‌فاطمه او را بشناسد، سخت دست به تلاش خواهد زد تا او را قطعه قطعه کنند» استدلال کرده‌اند تا اثبات کنند که علت این حرمت تقیه و ترس بر جان حضرت است و در زمان غیبت کبری که نیازی به تقیه نیست و ترسی بر جان حضرت نیست، دیگر حرمتی وجود ندارد. در روایتی دیگر که امام حسن عسکری(ع) برای حضرت مهدی(ع) عقیقه کرده‌اند به نام حضرت تصریح می کنند. خلاصه دلایل آنها این موارد است:
- فضیلت اینکه بر فرزند نام «محمد» گذاشته شود.
- امام را جز با نام ایشان نمی‌توان شناخت.
- روایات مستحب بودن تلقین میت، ادعیه و ... که در آنها به نام حضرت اشاره شده است.
- روایاتی در آنها گفته شده است که حضرت همنام پیامبر اکرم(ص) هستند.
- روایات لوح