کاربر:Hoseinasghanian: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۶

سؤال

یاجوج و ماجوج چه کسانی هستند؟

یأجوج و مأجوج نام قوم یا افرادی که در قرآن و متون دینی یهودیان و مسیحیان از آنان یاد شده است. یأجوج و مأجوج در متون دینی به سبب آزار و غارت اموال دیگران، گروهی ظالم معرفی شده‌اند. بر اساس آیات قرآن، ذوالقرنین به سفارش ساکنان مناطقی که مورد آزار و اذیت یأجوج و مأجوج قرار می‌گرفتند سدی را برای مقابله با نفوذ آنان احداث کرد که به سد ذوالقرنین یا سد یأجوج و مأجوج مشهور است. از بین رفتن سد و طغیان دوباره یأجوج و مأجوج از علائم آخرالزمان در قرآن و متون دینی مسیحیان و یهودیان آمده است. برخی احتمال می‌دهند این سد در شمال گرجستان واقع شده است.

درگاه‌ها

هویت؛ قوم یا فرد

درباره هویت یأجوج و مأجوج چند احتمال گفته شده است:

نام فرد: در برخی منابع یأجوج و مأجوج نام فردی بوده است.^[۱] در عهد عتیق مأجوج فرزند دوم یافث از پسران نوح است.^[۲]
منطقه‌‌ای جغرافیایی: بر اساس برخی منابع دینی یأجوج و مأجوج به منطقه‌ای جغرافیای گفته می‌شد.^[۳]
اقوام ساکن در شمال آسیا: در منابع اسلامی یأجوج و مأجوج اقوامی ساکن در شمال‌ آسیا بودند که به قتل و غارت اموال اقوام دیگر مشغول بودند. بر اساس این منابع محدوده سکونت آنان از شمال شرق آسیا یعنی تبّت‌ و چین تا اقیانوس‌ منجمد شمالی‌ بوده و از غرب تا سرزمین ترکستان‌ ادامه داشته است. از این رو عده‌ای از مفسران ریشه واژه یأجوج و مأجوج را از کلمه چینی مُنگوک یا مُنچوگ‌ دانسته‌اند که در زبان عبری و عربی به یأجوج و مأجوج تبدیل شده و در یونانی از آن به گوگ و ماگوگ تعبیر شده است.^[۴]
نام دیگر قوم مغول: برخی نیز احتمال داده‌اند یأجوج و مأجوج، قوم مغول بودند که از سرزمین خود در شمال شرقی دریای خزر به مناطق نزدیک خود نظیر ماوراءالنهر، ارمنستان و آذربایجان تا دورترین نقاط مانند چین و شبه قاره هند حمله می‌کردند و دیوار چین و سد ذوالقرنین برای مهار آنان احداث شده بود. ^[۵]بر این اساس خروج یأجوج و مأجوج در آخرالزمان که در قرآن آمده است بر هجوم مغولان در سال‌های قرن هفتم هجری منطبق شده است.^[۶]

سد یأجوج و مأجوج

ذوالقرنین از پادشاهان مؤمن، در یکی از سفرهای خود به منطقه‌ای رسید که میان دو کوه قرار داشت. مردم این منطقه به او گفتند آن سوی کوه، یأجوج و مأجوج وارد سرزمین آنان می‌شوند و دست به قتل و غارت می‌زنند. مردم این منطقه از ذوالقرنین خواستند در مقابل دریافت مبلغی، سدی بسازد تا مانع نفوذ یأجوج و مأجوج و مزاحمت آنان شود. او بدون گرفتن هزینه و با کمک مردم منطقه سدی از آهن و مس گداخته در برابر هجوم یأجوج و مأجوج ساخت که به سد ذوالقرنین یا سد یأجوج و مأجوج مشهور شد.^[۷] قرآن این ماجرا را در آیات ۹۳ تا ۹۸ سوره کهف روایت کرده است.^[۸] برخی معتقدند این سد در تنگه داریال در شمال تفلیس و در مرز گرجستان و روسیه قرار دارد.^[۹]

بازگشت یأجوج و مأجوج نشانه آخرالزمان

قرآن از خروج یأجوج و مأجوج و طغیان آنها به عنوان یکی از وقایع آخرالزمان خبر داده است. خداوند در آیه ٩٦ سوره انبیاء درباره یکی از نشانه‌های آخرالزمان خبر داده است: «حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ؛ تا زمانی كه يأجوج و مأجوج [راهشان‌] گشوده شود و آنها از هر پشته‌اى بتازند.» در کتاب حزقیال عهد عتیق و مکاشفه یوحنا عهد جدید نیز به خروج آنها در آخرالزمان اشاره شده است.^[۱۰]

کاربرد عامیانه

واژه یأجوج و مأجوج در ادبیات عامیانه فارسی به کار رفته است. در زبان عامیانه این دو واژه به معنای بسیار عجیب و غریب، نامأنوس و نامفهوم به‌کار می‌رود. به عنوان نمونه درباره گروهی که ظاهری عجیب و غریب دارند می‌گویند: «چه ریخت یأجوج و مأجوجی دارند.» یا درباره ترجمه‌ای که نامفهوم است می‌گویند: «کتاب به زبان یأجوج و مأجوج ترجمه شده است.»^[۱۱]

پانویس

↑ عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.
↑ عهد عتیق، کتاب پیدایش، فصل ۱۰.
↑ عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.
↑ حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.
↑ حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.
↑ جعفری، ذوالقرنین و قوم یأجوج و مأجوج، بهار و تابستان ۱۳۸۲ش، ص۹۹.
↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۵۳۳-۵۳۵.
↑ سوره کهف، آیات ٩٣-٩٨.
↑ حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۹۰.
↑ عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳؛ عهد جدید، مکاشفه یوحنا، باب ۲۰، فقره ۷-۹.
↑ خرمشاهی، اصطلاحات قرآنی در محاوره فارسی، بهار۱۳۷۳، ش۱، ص۴۰.

یادداشت

منابع

جعفری، یعقوب، ذوالقرنین و قوم یأجوج و مأجوج، وقف میراث جاویدان، بهار و تابستان ۱۳۸۲ش، ش۴۱ و ۴۲، ص۹۹.
حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، معادشناسی، مشهد، انتشارات علامه طباطبایی، ۱۴۲۵ق.
خرمشاهی، بهاءالدین، اصطلاحات قرآنی در محاوره فارسی، قم، مجله بینات، مؤسسه معارف اسلامی امام رضا(ع)، بهار۱۳۷۳، ش۱، ص۴۰.
عهد جدید، مکاشفه یوحنا، باب ۲۰، فقره ۷-۹.
عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ سی و سوم، ۱۳۷۴ش

↑ عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.
↑ عهد عتیق، کتاب پیدایش، فصل ۱۰.
↑ عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.
↑ حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.
↑ حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.
↑ جعفری، ذوالقرنین و قوم یأجوج و مأجوج، بهار و تابستان ۱۳۸۲ش، ص۹۹.
↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۵۳۳-۵۳۵.
↑ سوره کهف، آیات ٩٣-٩٨.
↑ حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۹۰.
↑ عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳؛ عهد جدید، مکاشفه یوحنا، باب ۲۰، فقره ۷-۹.
↑ خرمشاهی، اصطلاحات قرآنی در محاوره فارسی، بهار۱۳۷۳، ش۱، ص۴۰.

[1] عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.

[2] عهد عتیق، کتاب پیدایش، فصل ۱۰.

[3] عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.

[4] حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.

[5] حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.

[6] جعفری، ذوالقرنین و قوم یأجوج و مأجوج، بهار و تابستان ۱۳۸۲ش، ص۹۹.

[7] مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۵۳۳-۵۳۵.

[8] سوره کهف، آیات ٩٣-٩٨.

[9] حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۹۰.

[10] عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳؛ عهد جدید، مکاشفه یوحنا، باب ۲۰، فقره ۷-۹.

[11] خرمشاهی، اصطلاحات قرآنی در محاوره فارسی، بهار۱۳۷۳، ش۱، ص۴۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
-گناهان کبیره چیست ؟
+یاجوج و ماجوج چه کسانی هستند؟
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-{{درگاه|گناه|کتاب|دوری از گناه|استغفار|اندازه=20}}  '''گناهان کبیره''' به‌معنای گناهان بزرگ، [[گناه|گناهانی]] هستند که در [[قرآن]] و [[حدیث|احادیث]] برای انجام آنها وعده [[دوزخ]] داده شده‌ است. در شمار و نام گناهان کبیره اختلاف است و از ۷ تا بیش از ۴۰ گناه برشمرده‌اند. در [[آیه|آیات]] ۳۱ [[سوره نساء]] و ۳۷ [[سوره شوری|شوری]] ، برخی گناهان، کبیره معرفی شده‌اند. در [[:رده:کتاب‌های حدیثی شیعه|کتاب‌های روایی]] نیز فصل‌هایی به این موضوع اختصاص داده شده است.
+'''یأجوج و مأجوج''' نام قوم یا افرادی که در [[قرآن کریم و معرفی اهداف آن|قرآن]] و متون دینی یهودیان و [[مسیحیان کیانند؟|مسیحیان]] از آنان یاد شده است. یأجوج و مأجوج در متون دینی به سبب آزار و غارت اموال دیگران، گروهی ظالم معرفی شده‌اند. بر اساس آیات قرآن، [[ذوالقرنین]] به سفارش ساکنان مناطقی که مورد آزار و اذیت یأجوج و مأجوج قرار می‌گرفتند سدی را برای مقابله با نفوذ آنان احداث کرد که به سد ذوالقرنین یا سد یأجوج و مأجوج مشهور است. از بین رفتن سد و طغیان دوباره یأجوج و مأجوج از علائم آخرالزمان در قرآن و متون دینی مسیحیان و یهودیان آمده است. برخی احتمال می‌دهند این سد در شمال [[گرجستان]] واقع شده است.
+{{درگاه|مهدویت}}
+== هویت؛ قوم یا فرد ==
+درباره هویت یأجوج و مأجوج چند احتمال گفته شده است:
+* '''نام فرد:''' در برخی منابع یأجوج و مأجوج نام فردی بوده است.<ref>عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.</ref> در عهد عتیق مأجوج فرزند دوم یافث از پسران [[نوح]] است.<ref>عهد عتیق، کتاب پیدایش، فصل ۱۰.</ref>
+* '''منطقه‌‌ای جغرافیایی:''' بر اساس برخی منابع دینی یأجوج و مأجوج به منطقه‌ای جغرافیای گفته می‌شد.<ref>عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.</ref>
+* '''اقوام ساکن در شمال آسیا:''' در منابع اسلامی یأجوج و مأجوج اقوامی ساکن در شمال‌ آسیا بودند که به قتل و غارت اموال اقوام دیگر مشغول بودند. بر اساس این منابع محدوده سکونت آنان از شمال شرق آسیا یعنی تبّت‌ و [[چین]] تا اقیانوس‌ منجمد شمالی‌ بوده و از غرب تا سرزمین ترکستان‌ ادامه داشته است. از این رو عده‌ای از مفسران ریشه واژه یأجوج و مأجوج را از کلمه چینی مُنگوک یا مُنچوگ‌ دانسته‌اند که در زبان عبری و عربی به یأجوج و مأجوج تبدیل شده و در یونانی از آن به گوگ و ماگوگ تعبیر شده است.<ref>حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.</ref>
+* '''نام دیگر قوم مغول:''' برخی نیز احتمال داده‌اند یأجوج و مأجوج، قوم مغول بودند که از سرزمین خود در شمال شرقی دریای خزر به مناطق نزدیک خود نظیر [[ماوراءالنهر]]، ارمنستان و [[آذربایجان (کشور)|آذربایجان]] تا دورترین نقاط مانند [[چین]] و شبه قاره [[هند]] حمله می‌کردند و دیوار چین و سد ذوالقرنین برای مهار آنان احداث شده بود. <ref>حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.</ref>بر این اساس خروج یأجوج و مأجوج در [[آخرالزمان]] که در [[قرآن]] آمده است بر هجوم مغولان در سال‌های قرن هفتم هجری منطبق شده است.<ref>جعفری، ذوالقرنین و قوم یأجوج و مأجوج، بهار و تابستان ۱۳۸۲ش، ص۹۹.</ref>
+== سد یأجوج و مأجوج ==
+ذوالقرنین از پادشاهان [[ایمان|مؤمن]]، در یکی از سفرهای خود به منطقه‌ای رسید که میان دو کوه قرار داشت. مردم این منطقه به او گفتند آن سوی کوه، یأجوج و مأجوج وارد سرزمین آنان می‌شوند و دست به قتل و غارت می‌زنند. مردم این منطقه از ذوالقرنین خواستند در مقابل دریافت مبلغی، سدی بسازد تا مانع نفوذ یأجوج و مأجوج و مزاحمت آنان شود. او بدون گرفتن هزینه و با کمک مردم منطقه سدی از آهن و مس گداخته در برابر هجوم یأجوج و مأجوج ساخت که به سد ذوالقرنین یا سد یأجوج و مأجوج مشهور شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۵۳۳-۵۳۵.</ref> قرآن این ماجرا را در آیات ۹۳ تا ۹۸ [[سوره کهف]] روایت کرده است.<ref>سوره کهف، آیات ٩٣-٩٨.</ref> برخی معتقدند این سد در تنگه داریال در شمال [[تفلیس]] و در مرز [[گرجستان]] و [[روسیه]] قرار دارد.<ref>حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۹۰.</ref>
+== بازگشت یأجوج و مأجوج نشانه آخرالزمان ==
+قرآن از خروج یأجوج و مأجوج و طغیان آنها به عنوان یکی از وقایع آخرالزمان خبر داده است. خداوند در آیه ٩٦ [[سوره انبیاء]] درباره یکی از نشانه‌های آخرالزمان خبر داده است: «حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ؛ تا زمانی كه يأجوج و مأجوج [راهشان‌] گشوده شود و آنها از هر پشته‌اى بتازند.» در کتاب حزقیال عهد عتیق و مکاشفه یوحنا عهد جدید نیز به خروج آنها در [[آخرالزمان]] اشاره شده است.<ref>عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳؛ عهد جدید، مکاشفه یوحنا، باب ۲۰، فقره ۷-۹.</ref>
+== کاربرد عامیانه ==
+واژه یأجوج و مأجوج در ادبیات عامیانه فارسی به کار رفته است. در زبان عامیانه این دو واژه به معنای بسیار عجیب و غریب، نامأنوس و نامفهوم به‌کار می‌رود. به عنوان نمونه درباره گروهی که ظاهری عجیب و غریب دارند می‌گویند: «چه ریخت یأجوج و مأجوجی دارند.» یا درباره ترجمه‌ای که نامفهوم است می‌گویند: «کتاب به زبان یأجوج و مأجوج ترجمه شده است.»<ref>خرمشاهی، اصطلاحات قرآنی در محاوره فارسی، بهار۱۳۷۳، ش۱، ص۴۰.</ref>
+== پانویس ==
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-1|↑]] عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-2|↑]] عهد عتیق، کتاب پیدایش، فصل ۱۰.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-3|↑]] عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-4|↑]] حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-5|↑]] حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۸۶-۸۷.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-6|↑]] جعفری، ذوالقرنین و قوم یأجوج و مأجوج، بهار و تابستان ۱۳۸۲ش، ص۹۹.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-7|↑]] مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۵۳۳-۵۳۵.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-8|↑]] سوره کهف، آیات ٩٣-٩٨.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-9|↑]] حسینی طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۹۰.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-10|↑]] عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳؛ عهد جدید، مکاشفه یوحنا، باب ۲۰، فقره ۷-۹.
+# [[یأجوج و مأجوج#cite%20ref-11|↑]] خرمشاهی، اصطلاحات قرآنی در محاوره فارسی، بهار۱۳۷۳، ش۱، ص۴۰.
+== یادداشت ==
+== منابع ==
-کسی که گناه کبیره از او سر زده، اگر [[توبه]] نکند، [[فاسق]] است و بنابر [[فقه]] اسلامی اقتدا به او در [[نماز]] جائز نیست، شهادت او در دادگاه‌ها پذیرفته نمی‌شود و پس از مرگ مستحق [[عذاب]] است، مگر اینکه رحمت الهی و یا فضل [[الله|الهی]] نظیر [[شفاعت|شفاعت شافعان]] شامل حالش شود.
+* جعفری، یعقوب، ذوالقرنین و قوم یأجوج و مأجوج، وقف میراث جاویدان، بهار و تابستان ۱۳۸۲ش، ش۴۱ و ۴۲، ص۹۹.
-{{درگاه | انداره = کوچک | | | | <!-- گناه، آخرت، کبیره، استغفار، نرک گناه، شهید دستغیب، رشد معنوی، دین، واژه‌ها، چندرسانه‌ای --> }}
+* حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، معادشناسی، مشهد، انتشارات علامه طباطبایی، ۱۴۲۵ق.
+* خرمشاهی، بهاءالدین، اصطلاحات قرآنی در محاوره فارسی، قم، مجله بینات، مؤسسه معارف اسلامی امام رضا(ع)، بهار۱۳۷۳، ش۱، ص۴۰.
+* عهد جدید، مکاشفه یوحنا، باب ۲۰، فقره ۷-۹.
+* عهد عتیق، کتاب حزقیال نبی، باب ۳۸، فقره ۲ و ۳.
+* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ سی و سوم، ۱۳۷۴ش