ملاقات با امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۲۱: خط ۲۱:


===دیدگاه میانه===
===دیدگاه میانه===
طرفداران این دیدگاه معتقدند ملاقات با امام مهدی(عج) در زمان غیبت امکان دارد و برخی از انسان‌های صالح و پرهیزگار، خدمت آن امام عزیز رسیده‌اند. طبق این دیدگاه ملاقات با امام مهدی(عج) به شرایط و قابلیت‌هایی نیاز دارد. منتظران واقعی حضرت بیش از آنکه به دنبال ملاقات با حضرت باشند، در مسیر تأسی به آن حضرت، انجام وظایف و نیز فراهم کردن زمینه‌های ظهور می‌کوشند.
طرفداران این دیدگاه معتقدند ملاقات با امام مهدی(عج) در زمان غیبت امکان دارد و برخی از انسان‌های صالح و پرهیزگار، خدمت آن امام رسیده‌اند. طبق این دیدگاه ملاقات با امام مهدی(عج) به شرایط و قابلیت‌هایی نیاز دارد. منتظران واقعی حضرت بیش از آنکه به دنبال ملاقات با حضرت باشند، در مسیر تأسی به آن حضرت، انجام وظایف و نیز فراهم کردن زمینه‌های ظهور می‌کوشند.


====دیدگاه مختار====
با توجه به اینکه امام مهدی(عج) فرموده‌اند مدعیان ملاقات دروغگویند؛ و از سویی حکایات فراوانی از ملاقات مؤمنان و صالحان با امام مهدی(عج) در کتاب‌ها نقل شده است، عالمان فراوانی با پذیرش امکان ملاقات در صدد پاسخ به این سؤال برآمده‌اند. علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار (ج ۵۲، ص۱۵۱)، شیخ محمد عراقی در کتاب دارالسلام (ص ۱۹۳)، محدث نوری در کتاب جنه المأوی و سید محسن امین در اعیان الشیعه (ج ۲، ص۷۱):


حال سؤال اساسی این است که براساس دیدگاه میانه چگونه از یک سو امام مهدی(عج) فرموده‌اند مدعیان ملاقات دروغ‌گویند؛ و از سوی دیگر حکایات فراوانی از ملاقات مؤمنان و صالحان با امام مهدی(عج) در کتاب‌ها نقل شده است.
* منظور از مشاهده در این روایت، ملاقات با امام مهدی(عج) نیست بلکه منظور مشاهده همراه با ادعای نیابت و وکالت است. علامه مجلسی در این‌باره می‌نویسد: شاید معنای این نامه امام(عج) به علی بن محمد سمری، این باشد؛ کسی ملاقات با حضرت را ادعا کند و مدعی باشد که نایب آن حضرت است، و مثل نواب چهارگانه از طرف آن حضرت اخبار را به شیعیان می‌رساند. چنین شخصی دروغگو و افترا زننده است. ما نامه را به این شکل معنی کردیم تا با اخباری که از ملاقات برخی با امام زمان(عج) گزارش می‌دهد منافاتی نداشته باشد.<ref>همان.</ref>


عالمان فراوانی با پذیرش امکان ملاقات در صدد پاسخ به این سؤال برآمده‌اند از جمله علامه مجلسی در بحارالانوار (ج ۵۲، ص۱۵۱) شیخ محمد عراقی در دارالسلام (ص ۱۹۳) محدث نوری درجنه المأوی، آیت الله سید محسن امین در اعیان الشیعه (ج ۲، ص۷۱)
دو دلیل بر اینکه منظور از مشاهده در این نامه ملاقات همراه با ادعای نیابت است آورده شده است:


برخی از این پاسخ‌ها بدین قرارند:
دلیل اول سیاق است، منظور از سیاق این است که مخاطب این نامه نایب چهارم است و در این نامه به او اطلاع داده می‌شود که دوران نیابت خاصه به پایان رسیده است و از آن به بعد امام مهدی(عج) نایب خاصی در میان مردم ندارد بنابراین فضای حاکم بر این نامه و مضمون اصلی آن اعلام به پایان رسیدن ارتباط با امام مهدی(عج) از طریق نایبان خاص است وقتی در این فضا گفته می‌شود: «از این پس برخی ادعای مشاهده می‌کنند و آگاه باشید هر کس ادعای مشاهده کند دروغ‌گو است» منظور از مشاهده همان ارتباط خاصی است که در اول نامه از آن گفتگو شده و به علی بن محمد سمری پایان یافتن آن گوشزد شده بود یعنی مشاهده همراه با نیابت خاص.
 
۱. منظور از مشاهده در این روایت ملاقات با امام مهدی(عج) نیست بلکه منظور مشاهده همراه با ادعای نیابت و وکالت است علامه مجلسی در این باره می‌نویسد: «شاید معنای این نامه امام(عج) به علی بن محمد سمری ـ این باشد که کسی که ادعای ملاقات با حضرت را بکند و مدعی باشد که نایب آن حضرت است و مثل نواب چهارگانه از طرف آن حضرت اخبار را به شیعیان می‌رساند. چنین شخصی دروغ‌گو و افترا زننده است. ما نامه را به این شکل معنی کردیم تا با اخباری که از ملاقات برخی با امام زمان(عج) گزارش می‌دهد منافاتی نداشته باشد.»<ref>همان.</ref> دو دلیل بر اینکه منظور از مشاهده در این نامه ملاقات همراه با ادعای نیابت است آورده شده است:
 
الف) دلیل اول سیاق است، منظور از سیاق این است که مخاطب این نامه نایب چهارم است و در این نامه به او اطلاع داده می‌شود که دوران نیابت خاصه به پایان رسیده است و از آن به بعد امام مهدی(عج) نایب خاصی در میان مردم ندارد بنابراین فضای حاکم بر این نامه و مضمون اصلی آن اعلام به پایان رسیدن ارتباط با امام مهدی(عج) از طریق نایبان خاص است وقتی در این فضا گفته می‌شود: «از این پس برخی ادعای مشاهده می‌کنند و آگاه باشید هر کس ادعای مشاهده کند دروغ‌گو است» منظور از مشاهده همان ارتباط خاصی است که در اول نامه از آن گفتگو شده و به علی بن محمد سمری پایان یافتن آن گوشزد شده بود یعنی مشاهده همراه با نیابت خاص.


ب) واژه مفتر: دومین دلیلی که بر مدعای فوق اقامه شده است واژه مفتر است که در این نامه آمده است: «... فهو کذّاب مفتر» مفتر به کسی گفته می‌شود که دروغی را به کسی نسبت دهد. تقریر استدلال به این شکل است که:
ب) واژه مفتر: دومین دلیلی که بر مدعای فوق اقامه شده است واژه مفتر است که در این نامه آمده است: «... فهو کذّاب مفتر» مفتر به کسی گفته می‌شود که دروغی را به کسی نسبت دهد. تقریر استدلال به این شکل است که:
۷٬۲۳۰

ویرایش