مشروعیت مجازات حدی در نظام اسلامی
{{شروع متن}}سؤال: حدود اسلامي بي‌ربط با آيات قرآني است
متن شبهه: بين قرآن و اسلام تمايز است. قرآن سرنوشت قوم لوط را عذاب و هلاكت مي‌داند ولي نگفته كه اگر كسي همجنس‌باز بود او را محاكمه و مجازات كنيد؛ در حالي كه مسلمان‌ها كه به دنبال تشكيل سيستم بوده‌اند دوست دارند با تشكيل محكمه و فقه سرنوشت همان قوم لوط را براي اين افراد قرار دهند!
بسياري از حدود اسلامي ريشه قراني ندارد و استنباطات فقها است كه با هدف ايجاد قدرت سياسي فراهم شده است. قران كتاب اخلاق است نه كتاب حقوق و فقه و قدرت
پاسخ: قرآن تنها یکی از منابع استنباط حکم شرع است و لزومی ندارد که تمام احکام و حدود در قرآن بیان شده باشد. همچنین برخی از حدود در خود قرآن بیان شده است.
پاسخ تفصیلی: در پاسخ به پرسش فوق باید گفت اولا: در برخی از آیات قرآن حد برخی از جرائم تعیین شده است؛ مثلا در آیه ۳۸ سوره مائده، حد سرقت به این شکل بیان شده است: « وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَه فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا ... » یعنی [در صورت وجود شرایط] دست مرد و زن سارق را قطع کنید. بدیهی است جزئیات این حکم و شرایط و کیفیت اجرای حد در روایات تفسیری بیان شده و بر اساس آن فتوا داده شده است. آیات دیگری نیز وجود دارد که برخی حدود را تعیین می نماید؛ برخی از این آیات به شرح زیر است: سوره مائده آیه ۳۳ راجع به مجازات محاربه، سوره نور آیه۲ راجع به حد زنا و سوره نور آیه ۴ راجع به حد قذف؛ بنابراین نمیتوان ادعا کرد که قرآن یک کتاب اخلاقی است و راجع به حدود چیزی بیان ننموده است.
ثانیا منابع استنباط احکام فقهی و مجازات حدی مشخص است و همواره فقیه برای استنباط حکم شرعی به منابع چهارگانهی استنباط احکام شرعی و به تعبیری ادله اربعه مراجعه می کند؛ تنها در صورتی که ۱-آیات قرآن یا ۲-روایات معصومین یا ۳-حکم قطعی عقل و یا ۴-اجماع فقها، بر حکمی دلالت داشته باشد، بر اساس همین منابع به آن حکم فتوا می دهد. استنباط حکم بدون وجود این ادله بدعت و خلاف شرع و حرام است. بنابراین نمی توان گفت استنباط شخصی فقها تبدیل به حکم شرعی می شود؛ به ویژه در مورد حدود که اهمیت زیادی دارد و حتما مستند به آیات قرآن و یا روایات معصومین است.
از سوی دیگر در سالیان زیادی فقهای شیعه حکومت را در دست نداشته اند و به همین خاطر نمی توان به راحتی ادعا کرد که تمامی فتواهای آنان با هدف سیاسی بوده است.
شایان ذکر است که حد لواط که در متن سوال به آن اشاره شده است، مستند به روایاتی است که در دسترس همگان قرار دارد.<ref>ر.ک حرّ عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، قم، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، چاپ اول، ۱۴۰۹ ه.ق، ج۲۸، ص۱۵۳ به بعد</ref> سایر حدود شرعی نیز وضعی مشابه داشته و مستند به ادله شرعی است و استنباط شخصی فقها و بدون دلیل معتبر نیست.
از سوی دیگر باید توجه داشت که همه احکام در قرآن کریم بیان نشده است؛ بلکه قرآن معمولا به بیان اهم مسائل پرداخته و احکام کلی را تبیین می کند؛ به همین دلیل برای شناخت سایر احکام شرعی و جزئیات احکام قرآنی نیازمند تبیین رسول خدا و جانشینان او هستیم. به بیان دیگر با قرآن به تنهایی نمیتوان تمام احکام اسلام را شناسایی کرد و احکام بیان شده قرآن نیز در بسیاری موارد با تفسیر پیامبر و جانشینان او تبیین می شود. بنابراین نمی توانیم با این ادعا که بسیاری از حدود ریشه قرآنی ندارد، آنها را احکام اسلامی ندانیم. به تعبیر دیگر احکام اسلامی منحصر در بیانات قرآنی نیست. به عنوان نمونه تعداد رکعات نمازهای پنجگانه روزانه که در مقدار آن هیچ تردیدی وجود ندارد، در هیچ یک از آیات قرآن بیان نشده است و تبیین آن به خود رسول الله واگذار شده است.
پس باید گفت حدود شرعی برساخته فقها نیست بلکه استنتاج آنان از نصوص و ادله شرعی است. این نصوص شرعی در خلال آیات قرآن و بیانات روایی معصومین بیان شده است.
==منابع==
<references />
{{شاخه
| شاخه اصلی =
| شاخه فرعی۱ =
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
| شناسه =
| تیترها =
| ویرایش =
| لینک‌دهی =
| ناوبری =
| نمایه =
| تغییر مسیر =
| ارجاعات =
| بازبینی =
| تکمیل =
| اولویت =
| کیفیت =
}}
{{پایان متن}}