۱٬۴۰۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==بررسی سندی== | ==بررسی سندی== | ||
از نظر سند و مدرک، این حدیث در [[جوامع روائی]]<ref>مراد از جوامع روایی، مجموعه‌های حدیثی است که روایات شیعه (و یا اهل | از نظر سند و مدرک، این حدیث در [[جوامع روائی]]<ref>مراد از جوامع روایی، مجموعه‌های حدیثی است که روایات شیعه (و یا اهل سنت) در آن جمع‌آوری شده است، مانند [[اصول کافی]] «[[یعقوب کلینی]]»، «[[تهذیب]]»، و «[[استبصار]]» [[شیخ طوسی]]، و [[من لا یحضره الفقیه]] [[شیخ صدوق]] که از قدیمی‌ترین [[جوامع روایی شیعه]] می‌باشند و هم‌چنین [[بحارالانوار]]، [[محمد باقر مجلسی]] و [[وسائل‌الشیعه]]، [[شیخ حر عاملی]] و جوامع دیگری که در عصر حاضر تهیه شده است مراد از کتاب‌های درجه دوم و سوم، کتاب‌هایی است که با استفاده از کتاب‌های دیگران بدون مراجعه به جوامع روایی و منابع اصلی تهیه می‌شوند، یا آنچه را از دیگران شنیده بدون مراجعه به مدارک اصلی در کتاب‌ها خود می‌آورند.</ref> یافت نشده است؛ بلکه جمله معروفی است که در برخی از کتاب‌ها بیان شده است. آنچه در روایات وجود دارد، این حدیث است: {{متن عربی|الصلوه قربانُ کلِّ تقیّ|ترجمه=نماز نزدیک کننده و بالا برنده هر کسی است که دارای تقوا و خود نگهداری باشد}}<ref>محمد بن الحسن الحر العاملی، وسائل‌الشیعه، تهران، مطبعه الاسلامیه، ج۳، ص۳۰.</ref> | ||
==بررسی مضمون جمله== | ==بررسی مضمون جمله== | ||
هر چند این جمله سند روایی ندارد، ولی مضمون آن قابل تأیید است و معنای آن این است که انسان در نماز با مراعات آداب ظاهری نماز، و باطنی آن از جمله توجه به خداوند و درک عظمت او و اینکه در مقابل چه کسی ایستاده است، حالت خضوع | هر چند این جمله [[سند روایی]] ندارد، ولی مضمون آن قابل تأیید است و معنای آن این است که [[انسان]] در [[نماز]] با مراعات آداب ظاهری نماز، و باطنی آن از جمله توجه به خداوند و درک عظمت او و اینکه در مقابل چه کسی ایستاده است، حالت [[خضوع]] پیدا کند، چنان حالت توجه به پروردگار پیدا می‌کند که از غیر او جدا شده به او پیوند می‌یابد و چنان غرق حالت تفکر و حضور و راز و نیاز با پروردگار می‌شود که بر تمام ذرات وجود او اثر گذارد. | ||
خود را ذره ببیند در برابر وجود بی‌پایان و قطره‌ای در برابر اقیانوس بیکران، لحظات نماز هر کدام برای او درسی باشد از [[خودسازی]] و [[تربیت انسانی]] و وسیله‌ای باشد برای [[تهذیب روح]]، چنان‌که قرآن می‌فرماید: {{قرآن|قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ|۱|الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خَاشِعُونَ|سوره=مؤمنون|آیه=۲–۳|ترجمه=مؤمنان رستگارند، آن‌ها که در نمازشان خشوع دارند}} | |||
در روایتی از پیامبر(ص) بیان شده که مردی را دید که در حال نماز با ریش خود بازی می‌کند فرمود: {{متن عربی|لو خشَعَ قلبُه لخشعتْ جوارحُه|ترجمه=اگر او در قلبش [[خشوع]] بود اعضای بدنش نیز خاشع می‌شد.}}<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۲ش، ج۱۴، ص۱۹۵.</ref> معراج در نماز همان حالاتی است که [[ائمه(ع)]] داشتند که از خود بی خود می‌شدند و غیر خدا را نمی‌دیدند. | در روایتی از پیامبر(ص) بیان شده که مردی را دید که در حال نماز با ریش خود بازی می‌کند فرمود: {{متن عربی|لو خشَعَ قلبُه لخشعتْ جوارحُه|ترجمه=اگر او در قلبش [[خشوع]] بود اعضای بدنش نیز خاشع می‌شد.}}<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۲ش، ج۱۴، ص۱۹۵.</ref> معراج در نماز همان حالاتی است که [[ائمه(ع)]] داشتند که از خود بی خود می‌شدند و غیر خدا را نمی‌دیدند. | ||