نمایش مبدأ برای تفسیر امام حسین(ع) از آیه «یوم ندعوا کل اناس بامامهم»

{{شروع متن}}
{{سوال}}
گفته شده که امام حسین(ع) آیه «یوم ندعوا کل اناس بامامهم» را در جریان واقعه کربلا تفسیر کرده است. آیا این موضوع واقعیت دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین}}'''تفسیر آیه «يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ» توسط امام حسین(ع)''' در مسیر کربلا انجام شده و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در تفسیر خود از این آیه (آیه ۷۱ سوره اسراء) جایگاه رهبران جامعه را در هدایت یا گمراهی جوامع نشان داده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۳۶.</ref> تفسیر این آیه را امام حسین(ع) در پاسخ به سؤال شخصی از بنی‌اسد در منزل ثَعْلَبیّه، در مسیر حرکت از مکه به کوفه، انجام داده است.<ref>خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین علیه السلام، بی‌جا، انتشارات انوار الهدی، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۳۱۸.</ref> 

از نظر محققان، امام حسین(ع) در این تفسیر با تکیه بر آیه ۷۱ سوره اسراء و آیه ۷ سوره شوری، از دو گروه متضاد از مردم و از دو نوع رهبری در جوامع سخن می‌گوید. هر یک از این دو گروه متکی به یک رهبر و الهام‌گیرنده از افکار او هستند. در صحنه زندگی بشر چنین گروه‌ها و چنین رهبرانی بوده‌اند و خواهند بود. باید این رهبران را با برنامه‌ای که در پیش دارند شناخت و از آن رهبری که به سعادت انسانی دعوت می‌کند پیروی کرد.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۳۶.</ref>

این تفسیر را [[شیخ صدوق]] در کتاب امالی از [[امام صادق(ع)]] و او از [[امام باقر(ع)]] و او از [[امام سجاد(ع)]] نقل کرده است.<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، قم، مرکز چاپ و نشر بنياد بعثت، ۱۴۱۷ق، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref>

{{نقل قول دوقلو تاشو
| تیتر = تفسیر امام حسین(ع) از آیه ۷۱ سوره اسراء
| عنوان ستون راست = متن
| عنوان ستون چپ = ترجمه|سارَ الحُسَينُ عليه السلام و أصحابُهُ، فَلَمّا نَزَلُوا الثَّعلَبِيَّةَ وَرَدَ عَلَيهِ رَجُلٌ يُقالُ لَهُ: بِشرُ بنُ غالِبٍ. فَقالَ: يَابنَ رَسولِ اللّه ِ، أخبِرني عَن قَولِ اللّه ِ عز و جل: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنَاسِ بِإِمَامِهِمْ». قالَ: إمامٌ دَعا إلى هُدىً فَأَجابوهُ إلَيهِ، وإمامٌ دَعا إلى ضَلالَةٍ فَأَجابوهُ إلَيها، هؤُلاءِ فِي الجَنَّةِ، و هؤُلاءِ فِي النّارِ، و هُوَ قَولُهُ عز و جل: «فَرِيقٌ فِى الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ فِى السَّعِيرِ».|چون حسين(ع) و يارانش حركت كردند و در ثَعلَبيه فرود آمدند، مردى به نام بِشر بن غالب، بر ايشان در آمد و گفت: اى فرزند پيامبر خدا! مرا از اين گفته خداوند عز و جل، آگاه كن : «روزى كه هر دسته از مردم را با پيشوايانشان فرا مى‌خوانيم» . فرمود: «پيشوايى به هدايت فرا خوانْد و پاسخش را دادند و پيشوايى به بيراهه خوانْد و پاسخش را دادند. آنان، در بهشت و اينان، در دوزخ‌اند و اين است معناى سخن خداوند عز و جل: «دسته‌اى در بهشت و دسته‌اى در دوزخ‌اند»
}}

== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
 | شاخه اصلی =تاریخ
 | شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان
 | شاخه فرعی۲ =امام حسین(ع)
 | شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
 | شناسه =-
 | تیترها =-
 | ویرایش =شد
 | لینک‌دهی =شد
 | ناوبری =
 | نمایه =
 | تغییر مسیر =شد
 | ارجاعات =
 | بازبینی =شد
 | تکمیل =
 | اولویت =ج
 | کیفیت =ب
}}
{{پایان متن}}
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]