نمایش مبدأ برای اتهام به داوود(ع) در تورات

{{شروع متن}}
{{سوال}}
آیا داستان عاشق شدن حضرت داوود پیامبر به زن یکی از سرداران نظامیش حقیقت دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
تهمت [[زنای محصنه]] به داوود(ع) از مواردی است که در تورات تحریف شده، آمده است. در این داستان ساختگی نسبت‌های ناروایی مثل رابطه نامشروع به این پیامبر بزرگ داده شده است. قرآن کریم هرگونه اتهام و گناه را از انبیای الهی رد کرد، از داوود به نیکی یاد نموده است و فرموده عالمان یهود دست به تحریف کلمات خدا زده‌اند. در منابع شیعی نیز به این مطلب پاسخ هایی داده شده است.

==اتهام تورات تحریف شده به داوود==
در کتاب مقدس یهودیان،‌ داستانی تقریبا طولانی نقل شده که براساس آن داوود با زن شوهر‌دار [[زنای محصنه|زنا]] کرده است.<ref>کتاب مقدس، سموئیل۲،‌ باب۱۱.</ref> 
زن حامله شد و در نهایت داوود به فرمانده سپاهش دستور داد تا اوریا (شوهر این زن) در جلوی سپاه بجنگد. در نهایت آن مرد کشته شد. و داوود با این زن ازدواج کرد.<ref>کتاب مقدس، سموئیل۲،‌ باب۱۱.</ref> 
[[امام علی(ع)]] می‌فرماید: «هر کس را نزد من آورند که بگوید داوود با همسر «اوریا» همبستر شده، دو حد بر او جاری می‌کنم؛ حدی برای توهین به مقام نبوت و حدی برای تهمت ناروا به داوود»<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۲۶.</ref>

== ردّ اتهام از داوود ==
در رد اتهام از داوود پاسخ های متفاوتی ار جانب عالمان [[شیعه]] گفته شده است:
*قرآن کریم به تحریف قوم یهود اشاره می‌کند و از انبیای الهی رفع اتهام می کند؛ {{قرآن|مِنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ|ترجمه=برخی از کسانی که یهودی اند، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی اش تغییر می دهند|سوره=نسا|آیه=۴۶}}
* داوود پیامبر چگونه در حال نماز بود که از نماز، غفلت ورزید و فکرش به خاطر یک کبوتر از خداوند سلب و به آن پرنده جلب شد.
* داوود پیامبر چقدر غفلت داشته است که همسایه‌اش را نمی‌شناخته و فرماندهان سپاهش را نمی‌شناخته و چگونه از اعزام آنها به میدان نبرد آگاهی نداشته و…
* در قرآن آمده است که داوود شخصاً فرماندهی نظامی را عهده‌دار می‌شد و در میادین جنگ حاضر می‌شد.
* آیا از شأن یک پیامبر و خلیفه الهی بعید نیست که دنبال یک پرنده نمازش را قطع کند؟ و مناجات با خداوند برایش اینقدر سهل بوده است، از داوودی که در مناجات خود به قدری سوزناک با خدا راز و نیاز می‌کرد که تمام کائنات و هستی با او همصدا می‌شدند و کوه‌ها و سایر موجودات از سوز مناجاتش تحت تأثیر قرار می‌گرفتند، چنین رفتاری صادر شود و به این آسانی این عرصه حال (محراب) را به هم بزند. آیا خداوند این چنین فردی را با خطاب «خلیفه» یاد می‌کند، و آیا اصلاً چنین فردی صلاحیت دارد که خلافت الهی را عهده‌دار شود؟ این تحریف توسط عالمان یهود که برای توجیه رفتار زشت خود بدان متمسک شده‌اند، در تورات انجام گرفته و توسط عده‌ای جاعل و محرّف وارد متون اسلامی شده است که هم با ظاهر آیات قرآن متناقض است و هم از شأن یک پیامبر کاملا بعید است و هر عاقلی این گونه داستانها را مسخره‌آمیز دانسته و به دیده انکار می‌نگرد و قبول نمی‌کند.
* مفسران و دانشمندان شیعه چنین داستانی را خرافی دانسته و مردود شمرده‌اند. مرحوم طبرسی فرموده است: اگر یک فرد عادی مرتکب چنین عملی شود از درجه عدالت و شهادت سقوط و متهم به خیانت می‌شود. چه رسد به اینکه این بافته‌ها را در حق یک پیامبر که امانت اولین و مهمترین شرط رسالت است در حق او گفته شود، خیانت به ناموس دیگران و هوسرانی و هواپرستی…<ref>طبرسی، مجمع البیان، بیروت، ۱۴۱۲، ج۷–۸، ص۶۰۷.</ref>
* مرحوم علامه طباطبایی داستان تورات را از این شنیع‌تر دانسته و بسیار سبک شمرده و از شأن پیامبر الهی بعید می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن جهم به او فرمود: پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۱۴–۳۱۵.</ref>
* شیخ الطائفه طوسی نیز آن را قول مردود و جعلی دانسته و این رفتار را از مردم پست و بی‌منزلت بعید دانسته چه رسد به پیامبری مثل داوود که خداوند درباره انبیاء فرموده:
: {{قرآن|اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ|ترجمه=خدا از میان فرشتگان و از میان مردم رسولانی [برای هدایت مردم] برمی گزیند|سوره=حج|آیه=۷۵}}
: {{قرآن|وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ|ترجمه=و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛|سوره=دخان|آیه=۳۲}}
خداوند چگونه فردی را که عاشق زنان مردم می‌شود به عنوان پیامبر و امین سرّش نموده است و کسی را که به خاطر هواپرستی راضی به کشته شدن یک انسان می‌شود او را به عنوان یک پیامبر انتخاب کند.<ref>طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.</ref>
==منزلت داوود در قرآن==
آنچه در [[قرآن]] در این مورد آمده است بسیار متفاوت است؛ نام این پیامبر شانزده بار در قرآن به نیکی یاد شده، حضرت داوود از انبیای بزرگ است و خداوند او را در قرآن چنین معرفی می نماید:

* داوود دارای کتاب آسمانی و هدایت به نام «[[زبور]]» است: {{قرآن| وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا|ترجمه=|سوره=نساء|آیه=۱۶۳}}

* خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین نامیده است: {{قرآن|يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ|ترجمه=[و گفتیم:] ای داوود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف می کند.|سوره=ص|آیه=۲۶}}

* داوود از انبیایی است که علم لدّنی به او عطا شده است؛{{قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا ۖ وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ|ترجمه=و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم، و آن دو گفتند: همه ستایش ها ویژه خداست، همان که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمن خود برتری عطا کرده است|سوره=نمل|آیه=۱۵}}

او پیامبر خدا، خلیفه الهی و دارای جایگاه رفیع در نزد پروردگار است. داوود، امین وحی، صاحب اسرار، علم لدنی و حجت الهی بر خلایق بود.{{پایان پاسخ}}

{{مطالعه بیشتر}}

==جستارهای وابسته==
* [[مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء]]
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
 | شاخه اصلی =کلام
| شاخه فرعی۱ =نبوت
| شاخه فرعی۲ =انبیای الهی
| شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
 | شناسه =
 | تیترها =
 | ویرایش =
 | لینک‌دهی =
 | ناوبری =
 | نمایه =
 | تغییر مسیر =
 | ارجاعات =
 | بازبینی نویسنده = 
 | بازبینی =
 | تکمیل =
 | اولویت =
 | کیفیت =
}}
{{پایان متن}}