آرزوی مرگ از حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۷: خط ۷:
'''طلب مرگ توسط حضرت فاطمه(س)''' به‌صورت شعر و در سوگواری پس از [[وفات پیامبر اسلام]] بیان شد:
'''طلب مرگ توسط حضرت فاطمه(س)''' به‌صورت شعر و در سوگواری پس از [[وفات پیامبر اسلام]] بیان شد:
{{شعر|يَا إِلَهِي عَجِّلْ‏ وَفَاتِي‏ سَرِيعاً|فَلَقَدْ تَنَغَّصَتِ الْحَيَاةُ يَا مَوْلَائِي‏| خداوندا، مرگ مرا سریع‌تر برسان |زیرا که زندگی‌ام به تیرگی گراییده است}}
{{شعر|يَا إِلَهِي عَجِّلْ‏ وَفَاتِي‏ سَرِيعاً|فَلَقَدْ تَنَغَّصَتِ الْحَيَاةُ يَا مَوْلَائِي‏| خداوندا، مرگ مرا سریع‌تر برسان |زیرا که زندگی‌ام به تیرگی گراییده است}}
این بیت بخشی از شعری بود که فاطمه(س)‌ آن‌را در ذیل گفتاری در جمع زنان مدینه و در سوگ پیامبر اسلام بیان داشت.<ref>بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏43، ص: ۱۷۴- ۱۷۸.</ref>
این بیت بخشی از شعری بود که فاطمه(س)‌ آن‌را در ذیل گفتاری در جمع زنان مدینه و در سوگ پیامبر اسلام بیان داشت.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۴-۱۷۸، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.</ref>


این گفتار در منابع متقدم وجود ندارد. [[علامه مجلسی]] عالم شیعی قرن یازدهم در [[کتاب بحارالانوار]] این مطلب را نقل کرده است.<ref>بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏43، ص: ۱۷۴- ۱۸۰.</ref> او در ابتدای این خبر آورده که آن‌را در کتابی دیده و مشتاق نقل آن گردیده است اگرچه او را از جایی که بتوان بر آن اعتماد کرده باشد، نگرفته است.<ref>بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏43، ص: 174</ref>
این گفتار در منابع متقدم وجود ندارد. [[علامه مجلسی]] عالم شیعی قرن یازدهم در [[کتاب بحارالانوار]] این مطلب را نقل کرده است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۴-۱۸۰.</ref> او در ابتدای این خبر آورده که آن‌را در کتابی دیده و مشتاق نقل آن گردیده است اگرچه او را از جایی که بتوان بر آن اعتماد کرده باشد، نگرفته است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۴.</ref>


براساس آیات قرآن، [[حضرت مریم(س)]] در شرایط سخت زایمان<ref>طیب، اطيب البيان في تفسير القرآن، ج۸، ص۴۳۱، تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش.</ref> و ترس از تهمت دیگران<ref name=":2">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۱، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.</ref> [[آرزوی مرگ از سوی حضرت مریم(س)|آرزوی مرگ کرد]].<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> [[محمدجواد مغنیه]] از مفسران معاصر شیعی معتقد است این نوع کلمات و تعابیر برای هر انسانی که در شرايط سخت قرار گرفته، طبیعی است و تا زمانی که از روی شک در دین نباشد، اشکالی ندارد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۵، ص۱۷۷، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.</ref>
براساس آیات قرآن، [[حضرت مریم(س)]] در شرایط سخت زایمان<ref>طیب، اطيب البيان في تفسير القرآن، ج۸، ص۴۳۱، تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش.</ref> و ترس از تهمت دیگران<ref name=":2">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۱، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.</ref> [[آرزوی مرگ از سوی حضرت مریم(س)|آرزوی مرگ کرد]].<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> [[محمدجواد مغنیه]] از مفسران معاصر شیعی معتقد است این نوع کلمات و تعابیر برای هر انسانی که در شرايط سخت قرار گرفته، طبیعی است و تا زمانی که از روی شک در دین نباشد، اشکالی ندارد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۵، ص۱۷۷، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.</ref>
خط ۳۲: خط ۳۲:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت = ب
  | اولویت = ج
  | کیفیت = الف
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۸

سؤال

آیا حضرت فاطمه(س)، طلب مرگ کردند؟

درگاه‌ها
فاطمیه.png


طلب مرگ توسط حضرت فاطمه(س) به‌صورت شعر و در سوگواری پس از وفات پیامبر اسلام بیان شد:

يَا إِلَهِي عَجِّلْ‏ وَفَاتِي‏ سَرِيعاً فَلَقَدْ تَنَغَّصَتِ الْحَيَاةُ يَا مَوْلَائِي‏
خداوندا، مرگ مرا سریع‌تر برسان زیرا که زندگی‌ام به تیرگی گراییده است

این بیت بخشی از شعری بود که فاطمه(س)‌ آن‌را در ذیل گفتاری در جمع زنان مدینه و در سوگ پیامبر اسلام بیان داشت.[۱]

این گفتار در منابع متقدم وجود ندارد. علامه مجلسی عالم شیعی قرن یازدهم در کتاب بحارالانوار این مطلب را نقل کرده است.[۲] او در ابتدای این خبر آورده که آن‌را در کتابی دیده و مشتاق نقل آن گردیده است اگرچه او را از جایی که بتوان بر آن اعتماد کرده باشد، نگرفته است.[۳]

براساس آیات قرآن، حضرت مریم(س) در شرایط سخت زایمان[۴] و ترس از تهمت دیگران[۵] آرزوی مرگ کرد.[۶] محمدجواد مغنیه از مفسران معاصر شیعی معتقد است این نوع کلمات و تعابیر برای هر انسانی که در شرايط سخت قرار گرفته، طبیعی است و تا زمانی که از روی شک در دین نباشد، اشکالی ندارد.[۷]

منابع

  1. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۴-۱۷۸، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
  2. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۴-۱۸۰.
  3. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۴.
  4. طیب، اطيب البيان في تفسير القرآن، ج۸، ص۴۳۱، تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش.
  5. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۱، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.
  6. سوره مریم، آیه۲۳.
  7. مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۵، ص۱۷۷، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.