دلیل نامگذاری دختر پیامبر(ص) به فاطمه
این مقاله هماکنون در حال ویرایش است. |
دلیل نامگذاری اسم «فاطمه» برای حضرت فاطمه(س) چیست؟ آیا قبل از حضرت فاطمه(س) افرادی با این نام وجود داشتهاند؟ اگر وجود داشتهاند چگونه ممکن است دلیل نامگذاری او و زنان پیش از وی متفاوت باشد؟
123
اسم فاطمه
براساس روایات، نام فاطمه برای حضرت زهرا(س) انتخاب شد؛ زیرا او «بریده شده از آتش»[۱] و «جدا شده از بدیها»[۲] است. قبل از حضرت فاطمه(س) نیز افرادی با این نام وجود داشتهاند. واژه فاطمه از «فطم» به معنای «بریده شده» و «جدا شده» است.[۳]
دلیل نامگذاری
بریده شده از آتش
این دلیل، به دو دسته روایات تقسیم می شود:
دسته اول روایات
این روایات از جدا شدن حضرت فاطمه(س) و ذریۀ ایشان سخن می گوید:
شیخ طوسی مینویسد: رسولالله(ص) فرمودند: «سمّیت فاطمة، لأنّ اللّه فطمها و ذرّیتها من النار؛ فاطمه(س)، فاطمه نامیده شد زیرا خداوند او و ذریه اش را از آتش جدا کرده است».[۴]
شیخ صدوق روایتی از پیامبر(ص) میآورد که آن حضرت، علت این تفضل الهی به دخترشان را بیان میکنند: «إن فاطمة أحصنت فرجها فحرم الله ذریتها علی النار؛ فاطمه(س) خود را از آلوده شدن حفظ کرد و خداوند ذرّیهٔ وی را به آتش حرام کرد.»[۵]
دسته دوم روایات
این روایات از جدا شدن حضرت فاطمه(س) و محبین ایشان سخن می گوید:
حضرت محمد(ص) می فرمایند: «لأنها فطمت هي و شيعتها من النار؛ زيرا او و شيعيانش از آتش دوزخ بر حذر داشته شدهاند».[۶]
سند این روایت نیز به علت وجود افراد مجهول، ضعیف می باشد.
قال علي عليه السلام : «إنما سميت فاطمة فاطمة لأن الله تعالى فطم من أحبها من النار؛ فاطمه را به خاطر اين فاطمه ناميدهاند كه حقّ تعالى محبّ آن حضرت را از آتش جدا مىكند.»[۷]
این سخن در کتاب مناقب ابن شهرآشوب به امیرالمومنین(ع) نسبت داده شده است ولکن در بسیاری از منابع متقدم،[۸] به ابوهریره نسبت داده شده است و سخن معصومین(ع) نمی باشد. اما در هر صورت، در سلسله روات این حدیث، اشخاص ضعیف و مجهول وجود دارد و در نتیجه روایت ضعیف می باشد.
بریده شده از بدیها
در حدیثی علت نامگذاری، بریده بودن او از بدیها دانسته شده است.[۲]
اشتقاق از اسم فاطر
بر پایه حدیثی، خدا اسم فاطمه را از اسم فاطر (یکی از اسمهای خودش) گرفته است.[۹]
جدا شده از جهل و پلیدی
در روایتی از امام باقر(ع) دلیل نامگذاری حضرت فاطمه(س)، این دانسته شده که خدا او را از جهل و پلیدی جدا کرد.[۱۰]
منابع
- ↑ ابن بابویه، محمد، علل الشرایع، قم، داوری، ۱۳۸۵ ش، ج۱، ص۱۷۹.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ابن بابویه، محمد، آمالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۵۹۲.
- ↑ فیومی، احمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، قم، دار الهجره، ۱۴۱۴ ق، ج۲، ص۴۷۷.
- ↑ طوسی، محمد بن الحسن (۱۴۱۴). الأمالی. قم: دارالثقافة. ص. ۵۷۰.
- ↑ بن بابویه القمی، محمد بن علی. عیون أخبار الرضا(ع). ج. ۱. بیروت: منشورات مؤسسة الاعلمی. ص. ۶۸.
- ↑ ابن بابويه القمّي، محمّد بن علي. تفسير جوامع الجامع. ج. ۱. نجف: منشورات المكتبة الحيدرية. ص. ۱۷۸.
- ↑ السروی المازندرانی، محمد بن علی بن شهرآشوب (۱۳۷۹). مناقب آل أبي طالب. ج. ۳. قم: نشر علامه. ص. ۳۳۰.
- ↑ ابن بابويه القمّي، محمّد بن علي. تفسير جوامع الجامع. ج. ۱. نجف: منشورات المكتبة الحيدرية. ص. ۱۷۸.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق، ج۴۳، ص۱۵.
- ↑ ابن بابویه، محمد، علل الشرایع، قم، داوری، ۱۳۸۵ ش، ج۱، ص۱۷۹.