اسلام نه تنها به واقعیت سرایت بیماری معتقد است، بلکه اصل را در بیماری، مسری بودن آن میداند، مگر آن که خلافش معلوم شود. عیادت از بیمار نیز تنها در صورت قابل سرایت نبودن توصیه شده است.
اما روایت «لا عَدْوَى...؛ سرایت وجود ندارد...» موجب برخی برداشتهای غلط گردیده است. سند این روایت بسیار ضعیف است. متاسفانه برخی افراطگرایان در حوزه طب سنتی با استناد به این روایت، از بیماریهای واگیر پرهیز ندارند و دیگران را هم تشویق به بیمبالاتی در این زمینه میکنند. این روایت برخلاف روایات متعددی است که از همنشینی با بیماران منع کردهاند.
با فرض قبول سند، میتوان روایت را به این معنا دانست که حکم سرایت نفی شده است. به این معنا که در صورت سرایت بیماری حقی برای شخص مبتلا شده نسبت به فرد مبتلا کننده به وجود نمیآید و نمیتواند از او طلب خسارت کند یا او را مسئول بیماری خود بداند.